O kadar uzun zaman önceydi ki zamanı tam olarak bile hatırlayamıyordu.
Lucas gelecek vaat eden varlıklı bir aileden geliyordu. İkinci çocuktu ve kendisinden iki yaş büyük bir ağabeyi vardı. Lucas, büyülü güçlerinin ilk kez ne zaman ortaya çıktığını hatırlamıyordu ama büyük ihtimalle yürümeyi öğrendiği sıralarda olduğunu duymuştu.
Büyülü güçlerinin ortaya çıkmasını tetikleyen şey ise her zaman oynadığı oyuncağının kardeşi tarafından çalınmasıydı.
Lucas kızgındı ve bu öfke onun içinde bir değişikliğe neden olmuştu. Neler olduğunu kendisi bile bilmiyordu.
Daha sonra odaya giren insanların ağabeyini kanlar içinde yerde uzanırken bulduklarında yaygara kopardıklarını ancak belli belirsiz hatırlıyordu.
O olaydan sonra, Lucas'ın ailesi o ne isterse yapmasına izin verdi. Ancak, odasını tüm aile üyelerinin bir arada kaldığı ana binadan farklı bir yere taşınmasını sağlamışlardı.
"Neden sadece ben ek binada kalıyorum?"
Daha sonra, yedi ya da sekiz yaşındayken Lucas, onunla birlikte ek binaya götürülen dadıya sordu.
"Çünkü Genç Efendi Lucas özel birisi."
Her zamanki gibi klasik bir cevap geldi.
"Huh."
Lucas onun dediğini her duyduğunda bunun yalan olduğunu düşünürdü.
Önündeki boş tabakları toplayan kadına boş gözlerle baktı, sonra ona yaklaşınca dokunmak için elini uzattı. Lucas'ın tuttuğu dadının eli bir an şiddetle titredi. Ancak hemen sonra her zamanki gibi sakin sesiyle sordu.
"Sorun nedir? Bir şeye mi ihtiyacınız var?"
Lucas her zaman olduğu gibi resmi bir şekilde soru soran sesini duyarken duygusuz gözlerle dadıya baktı.
"Hayır."
Çok geçmeden kısa bir cevap verdi ve elini bıraktı.
Lucas ilgisini kaybetmiş bir şekilde pencereden dışarıya baktığında dadı tekrar masadaki bulaşıkları toplamaya başladı. Bir dakika öncesine göre bariz bir şekilde daha panik içinde olan sesi kulaklarında çınladı.
"O zaman lütfen dinlenin."
Lucas, bakıcının odadan çıkmasını izlemeden pencereden dışarı bakmaya devam etti.
Abisi ve annesi oradaydı. İkisi el ele bahçede yürüyorlardı.
Arada bir, yüzleri buluştuğunda, ağabeyi korku ve bunalma karışımı bir ifadeyle Lucas'a bakıyordu. Diğer insanların bakışları da onunkilerden farklı değildi. Korku ve nefret doluydu.
Ek binada Lucas'la birlikte yaşayan dadı bile Lucas derin bir nefes aldığında korkusunu gizleyememişti. Her nedense, Lucas'ın ebeveynlerinin istediği her şeyi yapmasına izin vermesinin nedeni de aynıydı.
Yine de, Lucas'ın ana binada kalmasına asla izin verilmiyordu.
"Hiç eğlenceli değil."
Lucas pencereden dışarıya bakarken mırıldandı.
Dakikalar sonra Lucas, eğrelti otuna benzeyen küçük elini havaya kaldırıp sıktı.
"Ahh!"
"Kyaaa, bu da ne!"
Kısa süre sonra, genç bir erkek çocuğu ve kadının çığlıkları pencerenin dışında yankılandı. Bahçıvanın kısa bir süre önce kırptığı çalı gökyüzüne doğru büyüyerek ikisini kapana kıstırmıştı. Zarif güzelliğe sahip olan bahçe, sık otlarla ormanı andıran bir görünüm oluşturmaya başlamıştı.
