Te laat.

14 2 0
                                    

Ik stond nog even naar de deur te staren. Niet geloven wat er was gebeurd. Was ik me alles aan het verbeelden? Ik haast me naar mijn kamer. Mijn kamer is niet zo groot. Ik wou het opvrolijken door de muren kobaltblauw te schilderen en hier en daar planten te zetten maar de kamer bleef die ouderwetse straling behouden zoals heel de huis dat doet. Mijn bed lag er rommelig bij en op mijn nachtkastje stond nog steeds mijn boek en mijn zwarte weker. Alles lijkt normaal. Ik kijk snel in de spiegel die aan de muur hangt en mijn hart maakt een sprongetje als ik zie dat die reusachtig vleugels er nog zijn. Mijn zus stem haalt me uit mijn gedachten. 'Als je nog een keer je tandenborstel niet opruimt gooi ik hem weg. Begrepen, Kiera' riep mijn zus.
'Eh ja ja' antwoord ik snel.

Ik kijk weer naar mijn vleugels. Ze lijken zo zijde zacht en toen ik ze aanraakte waren ze dat ook. Ze waren zachter dan alles wat ik ooit had gevoeld, maar de punten van mijn vleugels blokken en waren ijzer hard en... mes scherp. Ik had me er bijna aan gesneden. Alles leek op een droom of op een gestoorde verbeelding.

Mijn weker gaat weer af. Ik schrik op en zie dat ik bijna te laat ben. Verbeelding of niet ik moest nog steeds naar school. Ik maakte snel ontbijt, maar die lag al snel op de grond toen ik me omdraaide om snel nog iets te pakken. Gelukkig had ik mijn kleine zusje Grace's boterhammen gisteren al gemaakt.

Ik kijk snel op mijn horloge. Er zijn nog twintig minuten voor dat de bel gaat en het duurt een half uur om daar te geraken. Ik moest me haasten. Ik pak snel mijn jas en boekentas. Ik ben blij dat ik gisteren met mijn kleren in slaap ben gevallen. Het zou moeilijk geweest zijn om kleren aan te trekken met deze vleugels.  Ik ben zenuwachtig. Zouden ze het wel zien op school of zouden ze denken dat ik gek ben geworden. Ik zeg beter niks. Ik hou mijn jas vast na een zinloos poging het aan te trekken. Ik hoop maar dat deze vleugels me warm zullen houden. Ik haal nog snel een kam door mijn haren en vertrek naar school.

Ik wens...Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu