Ik wens...

Vreemdeling

Ik staarde naar de blauwe vlammen in een paar seconden was de boek al volledig weg gebrand. Ik keek snel rond mij of iemand het had gezien, maar gelukkig was het les wisselen. Iedereen zat met elkaar te praten. Mijn boek vloog zo snel in brand dat niemand het had gemerkt. Ik liet een zucht van verlichting. Ik keek weer waar mij boek was verbrand ik had nog nooit iets zo snel zien weg branden. Ze hadden op school geleerd dat blauw vuur warmer was dan oranje en zelfs rood vuur. Dat hadden we gezien bij een bunsenbrander. De blauwe vuur was rond de 1200 graden Celsius. De vuur leek zo levendig. Ik kon het nog steeds niet geloven.

Blijkbaar had iemand het toch gezien. De persoon vertelde tegen iedereen dat ik mijn boek in brand stak met een aansteker. Gelukkig had de persoon dus niet alles gezien, maar ze kreeg straf studie van de leerkrachten ik hoopte dat Grace het nog 2 uur extra kon volhouden.

Mijn straf studie ging heel traag voorbij. Ik begon nu echt mij zorgen te maken over Grace. Iedereen was over haar aan het roddel. Nog één uur en het was voorbij.

Na nog een uur marteling was het eindelijk voorbij. Toen ik naar buiten ging was het al donker. Ik hoopte maar dat ik op tijd bij de apotheek was.

Het was dicht.
Ik bleef maar de gesloten duur staan met de bordje gesloten. Het kon niet waar zijn. Ik had het haar beloofd. Wat moet ik nu doen?
'Je moet voorzichtig zijn, princes. De nacht is de gevaarlijkste moment. Dan duiken de monsters  op.' zei een zware stem achter haar.
Mijn hart begon sneller te kloppen toen ik me omdraaide en een lage man met kap en mantel zag.

Ik kon zijn gezicht niet zien door dat hij een kap op had.
'Je kan haar op deze manier niet redden.'
'Wat?' Zei ze zonder na te denken.
'Je kleine zusje. Geen medicijnen op deze wereld kan haar redden.'
'Hoe weet u...' wie was deze vreemdeling?
'Je stelt de verkeerde vragen, prinses. De vraag is hoe ík jou kan helpen.'
Er was een stilte. Ze dacht na over zijn woorden. Het was niet logisch.
'Ze heeft maar een kleine snee. Niks ergs' of wel?
'Probeer het vooral zelf te geloven, prinses' zei hij spottend.
'Wees eens eerlijk, hebt je ooit zo een wond in je leven gezien? Zelfs de mensen waartussen je leeft weten dat het niet maar een klein sneetje is.'had deze vreemdeling gelijk? Angst welt in haar op. Wat als...?
'Wat ben jij?' Vroeg ze
Hij klakte met zijn tong 'weer de verkeerde vraag. Ik ben wat jij bent.' Was dat wel een antwoord op haar vraag?
'Oké' zei ze voorzichtig.
'Waarom zou jij mij helpen en wat wil je ervoor terug' ze kon zweren dat ze een glimlach van onder zijn kap zag.
'Dat zijn de juiste vragen' hij zetten een stap naar voren, maar ik kon zijn gezicht nog steeds niet zien.
'Wel we kunnen een deal sluiten. Een compromis. Ik help jou en jij betaald die gust terug. Eerlijk toch?' Hij strak zo verleidend. Hij deed dit waarschijnlijk vaak. Ze had zo veel boeken gelezen om te begrijpen dat hij wel eens de monster kon zijn dat hij haar over waarschuwde.

'Wat voor gunst?' Ze vertrouwde hem zeker niet. Een vreemdeling die uit het niks dook en zegt dat hij kan helpen. Duidelijk iemand die haar heeft bespioneerd.
'goed zo, je begint het te leren.' Er klonk een duidelijke glimlach in zijn stem.
'Je bent vergeten dat jij míjn hulp nodig hebt, prinses. Ik ben je niks verschuldigd' hij had gelijk ze zou alles doen voor Grace.
'En ik kan je helpen met meerdere problemen van je. Ik heb de antwoorden die je zoekt'
wacht wat? Wat wist hij nog over mij? Mijn vleugels? Kon hij ze ook zien?