- රොන් ගේ වස්තුව - 05

559 72 76
                                    

කවදාවත් සතුට කියන දේ කියලා අපේ ජිවිතේට එන්නෙනෑ .. ඒ නිසා පුළුවන් හැමවෙලාවෙම හිනාවෙලා , සතුටින් ඉන්න ...

Ahas pov ...

දෙවියනේ මං කවදාවත් හිතලා තිබ්බේ .. ඔච්චර ලොකු ඒවා මේලොකේ තියනවා කියලා ... මගේ වගේ තුන් ගුනයක් විතර ලොකුයි නේ ඒක ... හ්ම් ... මගේ එක පොඩි ඇයි දෙවියනේ මෙච්චර ....












මං තම්සෙට කිව්වා නේද මගේ කාමරේට තියා මේ ෆෝලෝ එකට වත් එන්න එපා කියලා .. ආ ...

එයා කෑගැහුවා ඇදේ තිබ්බ ඇද රෙද්ද ඇග වගේ ඔතාගෙන ...

සමාවෙන්න රොන් බේබි ... මං.. මං ආවේ මේ තේක දෙන්න ...

තේක ... හා .. හා ... ම්ම්ම්ම්
ඒත් ඒම කියලා මං කිව්ව දේ ඇහුවේ නැති එකටයි , මගේ වස්තුව දැකලා ඒකට කෙල හැලුව එකටයි නම් බබා ... ඔයා පනිශ්මන්ට් එක්ක දෙන්නම් වෙනවා ... කෝ දෙන්නකෝ තේක ...

එයා තේක එක උගුරට බිලා .. කොප්පේ එතන තිබ්බ ස්ටූල් එකක් උඩින් තියලා .. ටිකෙන් ටික මං ඉන්න පැත්තට එන්න ගත්තා ..

බ් .. බ්බ් .. බේබි .. අනේ මට සමාවෙන්න ... මං යන්නම් ...

මං දුවන්න ලෑස්ති වෙලා යන්න හැරුනා විතරයි .. එයා මාව ඇදලාගත්තා ... මගේ ඉන වටේ අතක් දාලා පිටිපස්සෙන් මාව බදාගත්තා ... අනේ දෙවියනේ මාව බේරගන්නකෝ ... ඒයා ඇගේ සීතල මට දැනුනා ... ඒ සීතලට මාව සීතල වුනාට .. ඒත් ඒ උනුසුම් පපුවේ අමුතු උනුසුමක් මට දැනුනා .. කවදාවත් නොදැනුනු විදිහේ ...

මං හරි සිහියට ආවේ .. එයාගේ නහය මගේ බෙල්ලේ ඇතිල්ලුව වෙලාවේ ..

බෙබි .. අනේ එපා ... මට යන්න දෙන්න්කෝ .

මට ඇඩෙන්න ආවා ... මට මොනාහරි කරයිද කියලා බයක් දැනුනා ... තාමත් එයා මට ආගන්තුකයෙක් මගේ ජිවිතේ ට ..

තම්සේ සුවදයි බන් ... ඒ අඩනවා ඔය .. අපෝ අම්මි ගෙනල්ලා තියෙන්නේ තොත්ත බබෙක් නේ ... යනවා යනවා හැබැයි මට කිස් එකක් දීලා ...

අනේ මට බෑ බේබි .. මට යන්න දෙන්නකෝ ...

තම්සේ දෙන්න ඕනී නෑ .. මං ගන්නම් ...












𝐀𝐥𝐰𝐚𝐲𝐬 𝐖𝐢𝐭𝐡 𝐘𝐨𝐮 || ʸⁱᶻʰᵃⁿ 🔞🌸💗Where stories live. Discover now