6 MASKELİ

⚔Giriş⚔

"Yeter, lütfen artık dayanamıyorum!"

"Bana bağırma hakkını sana kim verdi küçük hanım?"

"L-lütfen y-yalvarırım artık dayanamıyorum canım yanıyor! " diyip ona bakmıştı küçük kız, ona yani eğitmenine...

Vücudu yaralar içindeydi...
Daha 7 yaşındaydı...
Dayanamazdı çocuktu küçücüktü...

"Eğer bugün antrenmanını eksiksiz tamamlasaydın canın yanmazdı!" diye bağırdı eğitmeni. Eğitmeni'ni sevmiyordu hatta ondan nefret ettiği bile söylenebilirdi ama zorundaydı dediklerini yapmalıydı aksi halde böyle kırbaç cezaları alıyordu ya da başka çeşit cezalar...

"Söz veriyorum bundan sonra eksiksiz yapıcam ama lütfen şunu durdur!" dedi küçük kız ve eğitmenin'in ela gözlerine bakıp diyeceği şeyi bekledi. Ondan korkmuyordu küçük kız ama tırsıyordu. 1.95 boylarında yapılı bir vücuda, gür siyah saçlara ve çok güzel bir çehreye sahipti eğitmeni. Daima asık bir surata sahipti bir kere bile güldüğünü görmemişti küçük kız. Bir kere sormuştu ona "Neden sürekli sinirlisin?" demişti ama ondan bir dönüt alamamıştı.

Genelde böyleydi eğitmeni sinirli olduğunda ve onu kızdırdığında o zaman onunla konuşurdu onun haricinde kimse konuşmazdı küçük kızla...

Buda bir kuraldı... Asla izinsiz kimse ile konuşamazdı...Sayısız kurallardan biriydi buda...

Eğitmeni ona baktı ve "tamam yeter bu kadar ama cezalısın bu akşam yemek yok!" dedi. Küçük kız için sorun değildi dayanabilirdi ama acıya dayanmıyordu o yüzden hüzünlü bir gülümseme ile eğitmeni'ne "Teşekkür ederim" dedi. Eğitmeni ona şaşkın bir biçimde bakmıştı ama bir şey demeden odadan çıktı...

Ve odada yine yalnızdı... Her zamanki gibi...

Arkadaşı yoktu... Daha doğrusu kimsesi yoktu, tekti. Sadece kendine sahipti...

Arkadaşı yoktu çünkü yapmasına izin yoktu... Buda bir kuraldı...

Eğitmeni'ne göre hayattaki tek amacı güçlü ve yenilmez bir savaşçı olmalıydı...

Küçük kıza kimse seçme hakkı vermemişti kimse ona seçenek sunmamıştı. Başkaları onun hayatına kendi karar vermişti. Ona tek bir şey söylemişlerdi...

"Ya güçlü bir savaşçı olursun ya da ölürsün..."