"Çok çok çok soğuk"
Kira yorganı iyice kendine çekti. Normal şartlarda başını yastığa koyduğu gibi uykuya dalardı ancak 25 dakikadır sadece yatakta solucan gibi yuvarlanıyor, uyuyamıyordu. Daichi evde olmadığı için bunu bahane edip yanına sızamazdı.
Yorganı çevresine sarıp yataktan kalktı, odasına ilgi çekici bir şey bulmaya çalıştı. Raflığındaki Daichi'nin kitaplarını işgal etti, ilk sayfadan bilmediği kelimelerle dolu cümleleri görünce aldığı yere geri bıraktı.
Yazmaya çalıştı ama bilirsiniz, yazmak konusunda yeteneği yok. Sonuç olarak sadece kağıt karalamış oldu.
Çekmeceler sargı bezleri ve hastane ıvır zıvırlarla doluydu. Neden bandaj aldığını bile bilmiyordu, sonuçta gerek yok?
Panoda Daichi'yle fotoğrafları vardı. Her fotoğrafın nasıl çekildiğini hatırlıyordu o yüzden onlar da ilgisini çekmedi.
İki seçeneği vardı:
-Daichi'nin odasına damlayıp kurcalayabilir.
-Yatağına geri dönüp sabaha kadar yuvarlanabilir.
Sonuç olarak Daichi'nin odasına girdi. Girer girmez odanın havasının değiştiğini hissetti.
Burası dağınık değil. İşe yaramaz, ıvır zıvırlar için bile bir köşe bulunuyor. Masada Daichi'nin hoşuna giden kitapların alıntılarıyla dolmuş kağıt parçaları ve taslakları var. Taslakların çoğunun üzeri karalanmış, muhtemelen dilediği kadar etkileyici bulmadı.
Daichi'nin günlüğünün masada kapağı açık bir biçimde durduğunu gördü. Defteri eline aldı. Biraz kapağını kurcaladıktan sonra masaya geri koydu. Okumadı çünkü özel hayata saygısı var en azından.
Açık pencereden içeri rüzgar esiyordu, evdeki soğukluğun nedeni büyük ihtimalle buydu, pencereyi kapatıp perdeyi düzeltti.
Yatağa gelişigüzel bir şekilde uzandı. Yastığın Daichi gibi kokması şaşırtıcı bir şekilde rahatlatıcı değildi. Oyuncak için ağlayan bir bebeğe şeker verip susmasını beklemek gibiydi.
Daichi Japonya'daydı. Gitmek istediğini söylemişti ama Kira'nın o kadar uzağa gitmeye (Ocean'dan) izni yoktu ve biraz da Daichi'nin annesiyle tanışmaktan çekinmişti ama elbette bunu ona söyleyemezdi. Daichi'yi evde kalması için ikna etmeye uğraşmamıştı, gidip mutlu olması daha iyi değil mi?
Wylan ile konuşurken "Seven sevdiğinin mutluluğu için üzülmekten çekinmez" lafını desteklemişti çünkü amacı Wylan'ın nasihat saatinden kaçıp gitmekti. Şimdi nasıl hissettiğinden emin değil, Daichi'yle aynı evrende yaşamıyor gibiler.
Daichi'nin labaratuvarda yaşadıklarını geri alamaz ya da travmasını atlatmasını sağlayamaz. Kira'nın iyi geldiği tek konu Daichi'nin kabuslarıydı.
Daichi şuan Japonya'da rahatça uyuyabildiğine göre bu konuda artık bana ihtiyacı yok demek ki.
Mesajları kontrol etti. "Mutluluk çorbaydı bize Al*x'i verdiler" grubu hariç mesaj yoktu. Viola takıntısından dolayı Alex'e çıkma teklifi edemeyince Nana, Kira'ya Alex'e zorbalık onayı vermişti.
Neyse en azından biz ilişkimizi üç kişi yaşamıyoruz.
Yatağını iyice işgal etti. Daichi'nin peluşlarından birine sarıldı.
O gün sabahladı.
kısacık bir şey öylesine ehe
