- megumi fushiguro'nun bile gece mavisi saç tutamlarının altındaki güzel yüzüne, uzun kirpiklerinin ardındaki safirlerine rağmen çirkin bir ruhla yaşamını idame ettirirken yine aynı ruhla insanları, evreni ve özellikle yuji itadori isimli o herifi a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
๑
sabahın erken saatleri, vakit akmak bilmiyor. tüm gece uyku tutmamış genci, beynini kemiren düşünceler izin vermemiş. uykuya olan özlemi göz altlarına yansımış, vücudu ise onu artık taşıyamayacak yorgunlukta. saatlerdir soğuk ve yalnız evinin kuytu köşelerinde oturmaktan sıkılmış halde yavaşça doğruluyor ve adımlarını en yakın pencereye yönlendiriyor. teninde gezintiye çıkan sabah esintisi ve kulağını okşayan kuş cıvıltıları romantize edilmesi kolay gibi görünse de, bunlar o an genci rahatlatabilecek en son şey. safirleri sallanan yapraklar, işe giden insanlar ve ilk ışıklarını sergileyen güneş arasında gezintiye çıkarken aklından asla çıkmamış olan zehirli düşünceler tekrar yoğunluğunu artırıyor. sanki mümkünmüş gibi eli cebine giderken, psikiyatristi sigara içmemesi gerektiğini söylediği için bir gün hışımla elinde kalan son paketini de çöpe attığını hatırlıyor. kararlarından pişman olma duygusu, hayatı boyunca gencin peşini bırakmıyor. eh, bu da pişman olduğu yüzlerce karardan küçük bir tanesi. yarım ağızla, hafif bir sinirle gülümsüyor.
tüm gecesini onları kovalamakla harcadığı düşüncelerini bu sefer salmaya karar veriyor. çünkü tüm çabalarına rağmen engelleyememek daha da acıtıyor. geçen haftayı düşünüyor, ucuz ve kuytu bir barda bayıldığı geceyi. tanımadığı bir adam tarafından hastaneye kadar götürüldüğü, ertesi sabah gözünü hastane yatağında açtığında ise bu tanımadığı (!) adamın yıllardır hayatını zorlaştırmaktan başka bir işe yaramayan yuji itadori olduğunu öğrendiği geceyi. içinden hızla sayısız edepsizce küfür geçirirken bu pembe saçlı herifin hayatı boyunca tanıştığı ve hiçbir hareketine anlam veremediği tek kişilik olduğu gerçeğini göz ardı etmeye çalışıyor fakat nafile. sebebini sorgulamak istemiyor, bazı düşüncelerin derinine inilmeyince yaşamak bir nebze de olsa kolaylaşıyor. belki de sadece kendisini kandırıyor, kaçmak daha kolay geliyor. bazen istenmeyen düşünceler ve yeniliklerden kaçmanın yanlış bir tarafının olmadığını düşünüyor, sadece yanındayken güvende hissettiği kişiler ve oradayken güvende hissettiği yerlerle kalan ömrünü tüketmek istiyor olsa da biliyor ki böylesine bir hayat felsefesi, yaşamak için seçilebilecek en berbat yollardan birisi.
megumi fushiguro, sözde yeniliklere açık bir kişiliğe sahip olmasına rağmen yuji itadori'nin hayatına getirdiği her bir yenilikten nefret ediyor. gözleri mesela, alışılmadık bir şekilde rahatsız edici geliyorlar gence. safirlerini onun parlak kahveleriyle buluşturmak, onları üzerinde hissetmek sıkıyor onu, ruhunu ağırlaştırıyor. gülüşü, irite edici derecede sesli ve büyük. pembe saçları, kendi mavi tutamlarından daha düzenli duruyorlar ve bunun hakkında söyleyebileceği pek bir şeyi yok, ense traşı da komik duruyor kendince. en istenmeyen anlarda bile bir şekilde orada olması şaşırtıcı derecede korkutucu fakat bu özelliği nadiren de olsa -geçen hafta olduğu gibi- işe yarayabiliyor. sahi, mavi saçlı genç onun hayatında olma sebebini bile bilmiyor. onunla ilgili hiçbir şey kontrolü altında değilmiş gibi hissettiriyor; ne zaman, nasıl tanıştıkları, ne için hayatında bulunmaya devam ettiği, arkadaş olup olmadıkları gibi. sanki hayatı imdb'de 4,3 puan almış olaysız, sıkıcı bir film ve yuji de filmin sonunda kimsenin hatırlamayacağı, sadece ana karakterin aklında yer edinecek olan öylesine bir figüranmış gibi.
yuji'ye ait olduğu düşünülen tüm özellikleri ilk bakışta sokakta yürüyen herhangi birisi de taşıyabilirmiş gibi görünüyor, fakat megumi zaman akışının devamlılığını sürdürdüğü her bir gün bu herifin tamamen alışılmışın dışında olduğunu daha iyi anlıyor. megumi'nin yeniliklerle ve rutin dışı olaylarla bir sorunu yok, ondan gelmediği sürece.
zaman kavramı karmaşık düşünce akışlarıyla sarmalanıp yok oluyor yavaşça. saatlerce pencere kenarında dikildiğinin farkında bile değil. eh, böylece birkaç saat daha birbirini kovalıyor. en sonunda onu durduran tek şey karnından gelen yüksek sesli bir gurultu oluyor, kahvaltı etmediğinin farkında bile değil fakat turunculaşmaya başlayan bulutlara bakılırsa kahvaltı saati çoktan geçmiş.
saati kontrol etmek için eline aldığı telefonunu, kilit ekranına birikmiş bildirimleri göz ardı edip bırakacağı sırada hastane masraflarının ödendiğinden bahseden bir mesaj farkediyor genç. mesaj hastaneden ve mesajın en altında ise ödeyen kişinin ismi yazıyor; "yuji itadori"
๑
daha yeni sezonu bile izlemeden bolum yaziyorum of
