Soznsuzluk Veya Aşk

~6~

Biri benimle dalga geçiyordur diye düşünerek "belki benim acımla dalga geçiyorsunuz ama hiç komik değil lütfen yapmayın" yazdım 1 dakika bile geçmeden cevap geldi "Sevgilim cidden beni hatırlamadın mı,tamam belki sosyal medyadan hatırlamayabilirsin buluşalım o zaman lütfen" yazdı. Dalga geçer bi hali yoktu ama benim sevgilim ølmüştü. "Pekala ...'da buluşalım uygun mu?" "Ahh,her zamanki yerde mi tabiiki uygun" her zamanki yer mi,bi dakika minho'yla sırf gittiğimiz yeri nerden biliyordu neyse "tamam şimdi ben çıkıyorum sizi bekleyeceğim" yazdım ve evden hırkamı alıp çıktım. 10 dakika bekledikten sonra yanımdan bi ses geldi "gelmişsin" yüzümü ona dönerken "gelmişmiyim 10 dakikadır seni bek-" kısık bir sesle cümlemi tamamladım "liyorum" cidden yaşıyormuydu ama bu imkansızdı silah sesini duymuştum "ø-ø-ølmedin mi" "ølsemiydim" "hayır!" "sevinmedin." "Sevindim,ama o silah sesi nerden gelmişti" "montaj" "peki 3 yıl boyunca neden gelmedin" "alıkoydu,bi odaya kitledi gelemedim,kaçmaya çalıştım ama her defasında yakalandım" "peki ya şimdi" "øldü,kanser teşhisi konulmuştu sonunda dayanamadı øldü,ølüncede beni bıraktılar" boynuna atladım. Ağlamamak için kendimi zor tutarken "seni çok özledim,hayat sensin ne kadar zordu biliyormusun bir daha gidersen götünü keserim" kıkırdıyordu. Gülmesini özlemişim.

"Jiss!" birşeyi de ben olmadan hallet be "Yine ne yaptın" genelde bunu sorduğumda "ehe" diye bir cevap alırdım ama ne ehe ne de başka bişey hiçbir şey duymadım ne yapmaya çalışıyor diye düşünürken "jiss!"  diye beni çağırdığı odaya yöneldim bi an içimden şaka olmasını yerden kalkıp "şaka yaptım hadi kahvaltıya inelim" demesini bekledim ama şaka değildi o an yerde kanlar içinde yatan minho'ya bakmaktan başka birşey yapamadım.