Alice, tüm güzelliği ile aya bakarken, ayın kalbini çalmasına izin verdi. Ruhu gecenin karanlığında kaybolan kız, ruhunu Peter Pan'e teslim etmek için kollarını iki yana açtı. Gecenin sarhoşluğu başını döndürürken, kendini sonsuz boşluğa bıraktı.
Kız, her düştüğü yerde bir anısını buluyordu.
Anıları tüm acılığı ile canlıydı.
Alice;
Ruhumu çalan gecenin altında, ayın kalbimi aydınlatmasına izin verdiğim, 00:00'ların yankılandığı bir Şubat'ın kirli 1970'indeydik. Gününü bilmediğim, karanfil kokan Subat ayı, tüm soğukluğu ile bedenimi aydınlatırken, sessiz sedasız oturuyordum.
Çığlıklarım geceye fısıltı şeklinde karışıyordu ve ben artık Tanrı'nın duran kalbimi İsa'yı göğe yükselttiği gibi yükseltmesini bekliyordum. Yorgun kalbim, solgun ciğerlerim, kanlı ellerim, mor suratımla Peter'ındım.
Ruhu kalbimin çevresinde dönüp güneş oluyordu. Kalbime sevgi ışınları gönderip kalbimi delik deşik eden bu çocuğu seviyordum.
Oh, Tanrım, Ah benim güzel Tanrım, benim sevgili Tanrım,
Onu seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Peter Pan
Fanfictionben her gece onu beklerdim ve o da her gece pencerenin altından bana gülümserdi. 06.05.15 // harry styles fanfiction
