yusufozlahlan tarafından
Papatya insani anlatır. Kişi papatyanın sarısına, sevdikleri de beyazına benzer. Sevdiklerinden bir müddet sonra ayrılırsın. Burdakı sevdiklerin sana yüktür, fazlalıktır. Yüklerinden kurtulduğunda sadece kendin kalırsın. Aslında kendin dediğin şey sevginin özüdür. İşte öz; SEN'de başlıyor SEN'de bitiyor...
Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin