IQ 160

Πηνελόπη

Η πόρτα του κτηρίου έκλεισε αργά πίσω της, οδηγώντας την στον κεντρικό δρόμο όπου είχε αφήσει το αυτοκίνητο της. Στο μυαλό της ηχούσαν τα λόγια της ψυχολόγου της.

" Είναι πολύ όμορφο και πολύ αληθινό πού είσαι μία γυναίκα με καρδιά μικρού παιδιού. Είσαι η χαρά της ζωής και ένας πανέξυπνος άνθρωπος. Ωστόσο πρέπει να καταλάβεις ότι κάποιες καταστάσεις απαιτούν και την πρέπουσα ώριμη διαχείριση. Είναι αναγκαίο να εμπνέουμε κάποιες φορές τη δέουσα σοβαρότητα στους ανθρώπους γύρω μας, ώστε να μπορούν να μας έχουν εμπιστοσύνη, ειδικά όταν πρόκειται για την οικογένειά σου ή για το τόσο σοβαρό επάγγελμα που ασκείς"

Το καταλάβαινε και η ίδια. Οι αποκαλύψεις για τον Παύλο είχαν κλονίσει συθέμελα τη ζωή της. Αισθανόταν ότι δεν θα ήταν ποτέ όπως πριν. Ένα μέρος της αθωότητας της είχε χαθεί για πάντα. Για την ακρίβεια, ο αυθορμητισμός, η παρορμητικότητα και η χαρά χάθηκαν ανεπιστρεπτί μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Είχε ωριμάσει απότομα, πιο απότομα απ' όσο μπορούσε να διαχειριστεί. Έβλεπε τον εαυτό της και τον σιχαινόταν. Κοιτούσε στον καθρέφτη και το είδωλο της της προκαλούσε αποστροφή.

Μπήκε στο αυτοκίνητο, και ξεκίνησε γρήγορα. Είχε στη διάθεσή της μισή ώρα για να φτάσει στο κομμωτήριο που είχε κλείσει ραντεβού. Ήταν αποφασισμένη για δραστικές αλλαγές. Ο εαυτός της δεν της άρεσε πια, ούτε εσωτερικά ούτε εξωτερικά. Η ανακάλυψη της αλήθειας για τον Παύλο είχε αποτελέσει το εφαλτήριο για μεγάλες αλλαγές στη ζωή της.

Τελικά κάνεις δεν μπορούσε να την αντέξει. Κανείς ποτέ δεν θα μπορούσε να την αγαπήσει. Κάνεις. Ούτε και αυτός ο ίδιος ο Καλαντζής, που της είχε χαρίσει το πιο όμορφο φιλί της ζωής της. Δεν το ήξερε και δεν θα το μάθαινε ποτέ. Ήταν ερωτευμένη μαζί του, πολύ καιρό τώρα, αλλά τα τελευταία γεγονότα της το επιβεβαίωσαν. Δεν θα του έλεγε ποτέ τίποτα. Μία ζωή όμως θα την έτρωγε ένα ερώτημα: Γιατί τη φίλησε;

Ήξερε καλά την απάντηση. Απλά την λυπήθηκε, αυτή ήταν η ωμή πραγματικότητα. Κανένα συναίσθημα δεν είχε για εκείνη, ούτε καν του άρεσε, και αυτό η Πηνελόπη το ήξερε πολύ καλά. Ήταν αυτός που είχε αντιδράσει πιο έντονα και πιο σκληρά απέναντί της από την πρώτη στιγμή πού τη γνώρισε, όταν άρχισε να εργάζεται στην αστυνομία. Ήταν εκείνος που κάθε φορά γινόταν έξαλλος με τις ανωριμότητες της. Εκείνος που κάθε φορά τρελαινόταν με την αδυναμία της να ακολουθήσει το πρωτόκολλο.

Καλύτερα έτσι, παραδέχτηκε στον εαυτό της. Είναι δεσμευμένος με μία γυναίκα κλάσεις ανώτερη από εκείνη. Κάνεις άντρας με την Ιωάννα δίπλα του δεν θα γύριζε να κοιτάξει μία γυναίκα σαν την Πηνελόπη. Απρόθυμα παραδέχτηκε ότι ήταν απόλυτα ταιριαστό ζευγάρι. Μάλιστα οι φήμες στο γραφείο τους ήθελαν σύντομα να ανεβαίνουν τα σκαλιά της εκκλησίας. Στη σκέψη αυτή δάκρυσε. Όσο και αν προσπαθούσε να ξεπεράσει και να κρύψει τα αισθήματα της, δεν ήξερε για πόσο ακόμα θα τα κατάφερνε με επιτυχία.

Έφερε στη μνήμη της ξανά τα συναισθήματα που την κατέκλυσαν εκείνη την ημέρα στο λιμάνι. Όλα συνέβησαν πριν προλάβει να το καταλάβει. Εντελώς ξαφνικά. Είχε ξεκινήσει έναν από τους εξαντλητικούς μονολόγους της, όταν ξαφνικά ένιωσε τα χέρια του Αργύρη να της πιάνουν με δύναμη το πρόσωπο και τα χείλη του να σφραγίζουν τα δικά της. Η φωτιά που σιγοκαιγε μέσα της έγινε πυρκαγιά και ένιωσε την ψυχή και το σώμα της να παραδίδεται στο άγγιγμα του. Γρήγορα, όμως, το όνειρο διαλύθηκε, και η σκληρή πραγματικότητα πρόβαλε μπροστά της πιο βίαιη από ποτέ. Είχε ζήσει μερικές στιγμές έρωτα και πάθους, έστω και ελάχιστα δευτερόλεπτα με τον σύντροφο εκείνης της γυναίκας που έκανε τα πάντα για να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον Παύλο. Οι τύψεις την κατέκλυσαν. Προσπάθησε να απομακρυνθεί, αλλά τον ένιωσε να την τραβάει ξανά κοντά του, αισθάνθηκε την απροθυμία του να την αποχωριστεί. Αυτό δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Ακόμα και όταν κατάφερε να τον κοιτάξει στα μάτια, με τα πρόσωπα τους να απέχουν μόλις λίγα εκατοστά και τα χέρια του ακόμα να σφίγγουν τη μέση της, παρατήρησε την τρυφερότητα που απεπνεε το βλέμμα του.

Όλα αυτά μόνο μέχρι να συνειδητοποιήσουν τι είχαν κάνει. Ήθελε να το βάλει στα πόδια σαν παιδί που το είχαν τσακώσει να σκαρώνει μια σκανδαλιά. Θαύμασε τη δική του ψυχραιμία. Την οδήγησε πίσω στο αμάξι. Ήθελε μάλιστα να συζητήσουν για αυτό, αλλά εκείνη δεν ήταν σε θέση να το κάνει. Δεν είχε το σθένος ούτε καν να τον αντικρύσει. Τι θα σκεφτόταν αλήθεια μέσα του για εκείνη... Ότι ήταν μια εύκολη, μια ανήθικη, μια αναίσθητη...

Με κόπο συγκράτησε τα δάκρυα που ανέβηκαν στα μάτια της. Δεν έπρεπε να δείξει κανένα συναίσθημα μπροστά του. Έπρεπε να διατηρήσει την ψυχραιμία της και ανακουφιστηκε πάρα πολύ όταν την άφησε έξω από το σπίτι της και απομακρύνθηκε με το αυτοκίνητο του. Εκείνο το βράδυ έκλαψε πίκρα αλλά το πήρε απόφαση. Θα συνέχιζε εντελώς διαφορετικά τη ζωή της και θα φρόντιζε να ξεχάσει τον Αργύρη.

Σήμερα, μόλις δύο μέρες μετά, ένιωθε πιο δυνατή. Η συνάντηση με την ψυχολόγο την είχε βοηθήσει να ισορροπήσει εσωτερικά. Την επομένη ήταν η πρώτη της μέρα στο γραφείο μετά το ταξίδι. Είχε ήδη ολοκληρώσει κάποιες αγορές που ήθελε να κάνει και τώρα έμενε μόνο η εξωτερική εμφάνιση.

Ποτέ ξανά δεν θα ήταν η ίδια...