IQ 160

Σοφία

- Με απογοητεύσες! Πώς μπόρεσες ρε Αργύρη; Σου είχα τυφλή εμπιστοσύνη και την προδωσες! Πόσο καιρό γίνεται αυτό πίσω από την πλάτη μου;;

- Άκουσε με, δεν συμβαίνει τίποτα. Αλήθεια!

- Τότε αυτά που άκουσα τι ήταν; Άκου Αργύρη μπορεί να μην έχω IQ 160 αλλά τα στοιχεία και οι ενδείξεις είναι τόσα πολλά που απορώ γιατί δεν το κατάλαβα νωρίτερα. Λέγε λοιπόν! Τόσο απαραίτητη σου έχει γίνει;"

- Μα τι λες τώρα, είναι δυνατόν να το λες αυτό σε μένα που ξέρεις πόσο σκληρός έχω υπάρξει απέναντί της, τι της έχω σούρει και πόσο την έχω υποτιμήσει;;

- Α ναι;; Τόσο σκληρός που σε μία μικρού βεληνεκούς επίθεση χωρίς όπλα και χωρίς κανέναν αντικειμενικό κίνδυνο, τράβηξες μπιστόλι και πυροβόλησες επειδή φοβήθηκες μήπως πάθει κάτι κακό. Τόσο σκληρός που έχανες τα λογικά σου όταν βρισκόταν σε κίνδυνο πραγματικό η πλασματικό. Θυμάσαι την υπόθεση με την μυστική αστυνομικό; Θυμάσαι πώς μπουκάρες στο σπίτι μιας στυγνής δολοφόνου μόνος σου και χωρίς καμία κάλυψη, απλά και μόνο επειδή τρόμαξες στη σκέψη μήπως αυτή η επικίνδυνη την σκοτώσει; Χριστέ μου τελικά όλα έχουν μία λογική εξήγηση. Μετά από αυτά σε είδα να την παίρνεις αγκαλιά. Τόσο πολύ είχες φοβηθεί; Θυμάμαι πως δεν την άφηνες από τα χέρια σου. Εκείνη τη στιγμή δεν το παρατήρησα γιατί είχα άλλα πράγματα στο μυαλό μου, όμως τώρα μπορώ να δω τα σημάδια που μου διέφευγαν τόσο καιρό. Θυμάσαι πώς πρώτα κινδύνεψες με διαθεσιμότητα και κατόπιν ήσουν διατεθειμένος να παραιτηθείς αν η Ιωάννα την απέλυε; Θες να σου θυμίσω κι άλλα; Θες να θυμηθούμε πόσο δεν ήθελες να την αφήσεις να πάει μόνη της στην Ιταλία; Αυτό είναι! Κάτι συνέβη έτσι δεν είναι; Έχει να κάνει με αυτό το φιλί που συζητουσατε πριν; Αργύρη τι σημαίνουν όλα αυτά;

Έσκυψε το κεφάλι του. Ήξερε και μάλιστα πολύ καλά. Μόλις πριν λίγες ώρες το είχε διαπιστώσει. Ωστόσο δεν θα το έλεγε ποτέ στη Σοφία.

- Σοφία αλήθεια, απλά την εκτιμώ σαν άνθρωπο. Και με βοηθάει το μυαλό της. Είναι προικισμένη... εννοώ ένα κοφτερό μυαλό. Δηλαδή είναι απαραίτητη για τις υποθέσεις μας. Όσο για αυτά που λέγαμε, ίσως υπερέβαλα λίγο.

- Γιατί επιμένεις να μου λες ψέματα; Τα άκουσα όλα Αργύρη! Όλα! Εξηγήσου γαμωτο! Σαν άνδρας!

Είδε τα χαρακτηριστικά του προσώπου του να συσπώνται.

Ο Καλαντζής πήρε μία βαθιά ανάσα.

- Ωραία, λοιπόν, θα σου μιλήσω έντιμα και ειλικρινά!  Όπως ζήτησες! Στο λιμάνι μετά την επιστροφή από την Ιταλία, αντίκρισα μια Πηνελόπη, όπως δεν την είχα δει ποτέ. Κατέρρευσε μπροστά μου, και είπε λόγια σκληρά για τον εαυτό της, λόγια άδικα, ενώ ένα κάθαρμα στην άλλη πλευρά του Ιονίου την είχε παρατήσει με ένα παιδί στην κοιλιά, λίγο πριν γεννήσει και επί χρόνια παρίστανε τον νεκρό. Έριξε όλες τις ευθύνες πάνω της, κι ας μην της αναλογούσαν. Να με πάρει και να με σηκώσει, αλλά δεν άντεχα να την ακούω να μιλάει έτσι για τον εαυτό της. Απλά τη βούτηξα και τη φίλησα και ακόμα δεν ξέρω για ποιο λόγο το έκανα. Ήθελα να την αναγκάσω να σταματήσει να μιλάει τόσο υποτιμητικά για την ίδια; Ή μήπως ήθελα να της αποδείξω ότι εγώ ήμουν εκεί για εκείνη. Ότι και αν ισχύει, πλέον όλο αυτό με στοιχειώνει και δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου! Και εκείνη έχει γίνει άλλος άνθρωπος και αρνείται οποιαδήποτε συζήτηση για αυτό. Το μόνο που ήθελα σήμερα ήταν να καταλάβω πώς νιώθει μετά από όσα έγιναν. Δεν θέλω να προκαλέσω προβλήματα ούτε στην υπηρεσία, ούτε σ εκείνη. Ήθελα, απλώς, να το ξορκίσω. Πλέον, αφού όλο αυτό για εκείνη δεν σημαίνει κάτι, δεν σημαίνει τίποτα ούτε για μένα, πίστεψέ με.

Η Σοφία πήρε μία αινιγματική έκφραση.

- Συνεπώς δεν έχεις πρόβλημα αν ζητήσω τη μετάθεση της σε άλλη θέση σωστά;

Τα λόγια της τον χτύπησαν σαν κεραυνός.

- Δεν θα το κάνεις!

Εκείνη γέλασε.

- Δεν σημαίνει τίποτα για σένα. Το βλέπω! Για πόσο ηλίθια με περνάς Αργύρη; Την Ιωάννα δεν τη σκέφτηκες;

- Χωρίσαμε.

Η Σοφία αναστεναξε και ο αργύρης δεν μπορούσε να καταλάβει αν ήταν από στεναχώρια ή από ανακούφιση. Η αλήθεια ήταν ότι ποτέ δεν πίστεψε ότι η σχέση του με την Ιωάννα θα μακροημερευε, αλλά το σίγουρο ήταν ότι αυτό με την Πηνελόπη ούτε που μπορούσε να το διανοηθεί ποτέ.

- Άκουσε με, θα σου πω τα πάντα, αλλά υποσχεσου μου ότι δεν θα βιαστείς να πάρεις αποφάσεις.

- Ωραία, λοιπόν, είπε τελικά εκείνη, σε ακούω...