enemies to lovers | markhyuck

dokuz

"mark, sevgilin miyim?"

mark duyduğu soru ile uyuyakaldığı yerden doğrulup haechan'a baktı. 5 gün olmuştu, 5 gündür tek tük konuşuyorlardı, haechan'ın canı yanmasın diye mark onun konuşmasını istemiyordu.

ne diyeceğini bilmiyordu, yoksa hyuck her şeyi duymuş muydu? ne diyeceğini bilemedi. hyuck yineledi onu, "sevgilin miyim?".

mark durdu ve düşündü, "olmak ister misin hyuck?". haechan günler sonra gülerek yorgun çocuğa cevap verdi. "isterim,". mark'ın yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi. gidip hemen heyecanla hyuck'a sarıldı. ardından haechan'dan bir ses yükseldi, "sevgilim sargılarımı çıkarabilir misin? bunlar canımı acıtıyor.".

mark onun dediğini yaptı, sonunda hyuck rahatlamış hissediyordu.
"bakımımı üstlendiğin için teşekkür ederim mark, ailemin bile haberi yokken beni böyle sahiplenmen.."
haechan gözyaşlarına hakim olamamıştı. gözlerinden süzülen mutluluk ve mahçup gözyaşları yanağını yakıyordu. mark ona sarıldı ve susmasını söyledi,
"sessiz ol sevgilim, ben seni sevdiğim için yaptım, teşekkür istemiyorum. daha evde de bakacağım sana prensesim.".

haechan duydukları ile mutlu olmuştu, mark sayesinde daha iyi iyileştiğini hissetmişti.

☆

birkaç gün daha geçti, doktor taburcu olup çıkabileceğini söyledi. her şeyi toplayıp oradan ayrıldılar. mark'ın evinde kalacaklardı. ailesi de ziyarete mark'ın evine gelmişti, çok umursamasalar da.

ve bir gün de yine grupları geldi, sürekli geliyorlardı. mark, jaemin'i kenara çekerek konuştu, "teşekkür ederim jaem, seni seviyorum, sayende.", jaemin gülümsedi bunu sağladığı için, sevgili olduklarını anlamıştı. ardından mark'ın omuzunu sıktı ve sordu, "bir şeye ihtiyacınız var mı kardeşim?". mark 'hayır' dercesine kafasını salladı.

haechan günden güne daha da iyileşiyordu, ayağa kalkabiliyordu. bu sırada arkadaşlarını da kaybettiğini öğrenmişti, ama kendi acısından ona üzülecek vakti bulamadı.