Dependant |taekook|

11

Taehyung
________________

Hayatım boyunca teması bir bağımlılık olacak kadar fazla sevmemişimdir. Ancak neredeyse tüm hayatım boyunca yanımda olan, çocukluğum,zaafım en değerlim olan Jungkook, tensel teması bana bir bağımlılık haline getirmişti. Öyle ki ona dokunmadan onun varlığını,tenini hissedemeden dayanamıyor,nefessiz kalıyordum. Ve bu bağımlılığım sadece ve sadece onun için geçerliydi. Asla başka birine dokunmak veyahut  temasa geçmek istemiyordum. Benim bağımlılığım sadece ona aitti.

Bu bağımlılık ne zaman başladı hiçbir fikrim yok. Ancak çocukluğumdan beri yanımda olması ona karşı hissettiğim bu bağımlılığın bir sebebi olabilirdi. Aslına bakılırsa kardeş gibiydik. Yediğimiz bir yemediğimiz birdi. Bazen birbirimizle şakalaşır hatta kavga bile ederdik. Belki yüzlerce kez beraber aynı yatağa başımızı koymuştuk.

Kabul ediyorum. Jungkookla ilişkim diğer ilişkilerden çok farklıydı. Bunu belli bir ad altına alamıyorduk. Arkadaş, sevgili, kardeş,dost,düşman... hiçbiri bizim ilişkimiz için uygun bir sıfat değil. Ancak ne ben ne Jungkook bunu umursamıyor,sorun haline getirmiyorduk. Biz birbirimizi her daim her koşulda sevdikten sonra ilişkimizi bir sıfat altına almaya gerke yoktu.

Ben korkuyordum. Bu güzel ilişkinin son bulmasından deli gibi korkuyordum. Ve bunun tek sebebi bendim. Benim son zamanlarda hissettiğim saçma dugulardı. Kardeşim dediğim insana karşı hissettiğim sikik duygular yüzünden ilişkimizin kötü bir hal almasından deli gibi korkuyordum.

Kafam çok karışıktı. Kalbim daha çok.

Jungkook'a karşı hissettiğim duygular çok karmaşıktı. Kendimi bir çıkmazın içindeymiş gibi hissediyorum. O bani tamamen kardeşi gibi görüyorken benim ona farklı gözle bakmam berbat hissettiriyordu. Nasıl olduğunu bilmiyorum ama kendimi ona kapılmış bir şekilde buldum.

Onu sadece görmem bile beni hiç olmadığım kadar mutlu hissettiriyor. Ona dokunmak bende bir bağımlılığa sebep oluyor. Ne kadar yanımda olsa da doyumsuz bir şekilde daha fazlasını istemekten kendimi alı koyamıyorum. Jungkook benim için bir arkadaştan daha fazlasıydı.

Ancak içimdeki bu saçma duygulara bir an önce son vermem gerektiğinin farkındayım. Onu kaybetmeyi göze alamam. Kalbimdeki asıl duyguları öğrenmesine asla izin vermeyeceğim. Böylesi herkes için daha iyi. Benle Jungkook arkadaştan öte olamazdık...

"Taehyung benim son dört sayfam kaldı."

Jungkook'un sesiyle kendime geldim. Ödevimi yapmak için bana gelmişti. Ve neredeyse tüm gece uykusuzluktan geberene kadar ödev yapacaktık.

"İyi. Benimde az kaldı. Biraz mola verelim."

Başını onaylarcasına sallayıp kendini benim yatağıma attı. Ayağa kalkıp yanına uzandım. Başını çevirip bana uykulu gözlerle baktı.

Benim yüzümden doğru dürüst uyuyamıyordu. Ne ben ona kıyabiliyordum ne de o bana.

Elimi kaldırıp saçlarını karıştırdım. Yumuşak saçları parmaklarım arasından geçerken tatlı mırıltılar çıkarttı.

Gülümseyip baş parmağımla yanağını sevdim. Gözleri kapalı bir şekilde mırıldanıyordu. Bu tatlı görüntüye daha fazla dayanamayıp dudaklarımı yumuşak yanağına bastırdım. Jungkook alıştığı için tepki vermedi.

Kısa süren öpücük sonrası başını çevirip diğer yanağınada minik bir öpücük kondurdum. Hatta yetmedi kapalı gözlerine de küçük birer öpücük kondurdum. Yine yetmedi boynuna güzel kokusunu içime çekerek sulu öpücükler kondurdum.

En sonunda Jungkook kıkırdayıp gözlerini açtı.

"Yeter heryerim salya oldu." diye söylendi ama onunda hoşuna gittiğini biliyordum. Aniden üzerine çıktım.