The Mischievous Princess

•XV•

THE MISCHIEVOUS PRINCESS

Chapter Fifteen: Princess Zephaniah

Gabi na nang makauwi kami.

Nakapasok na si Nix sa kanyang bahay, si Trev naman ay nakaalis na rin.

Kinuha ko ang susi ng aking bahay sa bag, bubuksan ko na sana ito nang mapansin na nakabukas na ito bago ko pa man maipasok ang susi,

"Bakit bukas 'to? Sigurado naman ako na nai-lock ko ito kanina" nagtataka man ay pumasok pa rin ako,

Pagpasok ko, sinarado ko ang pinto at binuksan ang ilaw.

Nakahinga naman ako nang maluwag nung wala akong nakitang kakaiba sa loob ng bahay, kaya naman nilapag ko na ang bag ko sa sala at nagtungo sa kwarto para magbihis,

Ngunit pagbukas ko ng pinto ay—

"You're late, kanina pa ang uwian nyo hindi ba?" tanong nung lalaki na nakaupo sa aking kama,

"X-Xavier? how d-did you— w-what are you doing h-here?" hindi ko alam kung paano magrereact, nanatili ang kamay ko sa doorknob at hindi makapaniwalang nakatingin kay Xavier na komportableng nakaupo sa aking kama,

"Short hair looks great on you my little sister, hindi ko alam na bagay din pala sayo ang itim na mata. And that uniform, you're so beautiful—I missed you" tumayo sya at niyakap ako, hindi ako makagalaw o makapag-salita dahil hindi pa rin ako makapaniwala,

"Aren't you happy to see me?" malungkot na wika nya nung humiwalay sya sa pagkakayakap sakin,

Tinitigan ko lamang sya, kumurap kurap pa ako at kinurot ang pisngi nya para malamang kung totoo ba ang nakikita ko,

"Ouch, what's wrong? Hindi ka ba makapaniwala na nahanap kita?" tanong nya tsaka mahinang tumawa,

"How did you know?" I asked,

ibig sabihin ba ay alam na rin ni Ama? pababalikin na ba nila ako sa palasyo?

"Lily told me, but you have nothing to worry. I won't tell Dad about this, alam ko naman na ang dahilan kung bakit ka tumakas—but you made me so worried, alam mo ba na muntik ko pang maparusahan ang mga kawal na nagbabantay sa palasyo dahil hindi nila napansin ang pagkawala mo? Buti na lang ay napakalma kaagad ako ni Lily, she told me everything pero mangako daw ako na hindi ko sasabihin kay Ama" he explained,

"Si Ama? anong ginawa nya nung malaman na tumakas ako sa palasyo?" I asked,

"He got really really mad, ang totoo ay hindi ko rin alam kung anong plano nya. But I'm here to help you hide from him, I won't let him control your life again—just promise me one thing Zeph" seryoso at nag-aalalang wika nya, ang mga mata ay nakatingin ng maiigi sa akin at kitang-kita ko ang pag-aalala doon,

"What is it?" I asked,

Inalalayan nya akong umupo sa kama, hinawakan ang aking kamay at tumingin sa aking mata,

"Just don't get hurt, ingatan mo ang sarili mo dito sa bayan. I won't come here again dahil baka magtaka si Ama at pasundan ako. Aalamin ko ang plano nya, once I found out about his plan pupuntahan kita at sasabihan. Just please Zephaniah, iwasan mo'ng masaktan, ingatan mo ang sarili mo at 'wag kang magpapahuli sa kanila" seryoso nyang wika,

pero

"Huwag magpapahuli sa kanila? sinong 'kanila' Xavier?" I asked, tila may iba kasing pinahihiwatig ang kanyang mga sinasabi,