"ជេគ ឯងឆ្ងល់អត់ថាហេតុអីបានជាអ្នកគ្រូឲពួុកយើងការពារពួុកគេ"ជុងវ៉ុន ដើរផងនិយាយរឿងដែលខ្លួុនឆ្ងល់ទៅកាន់មិត្ត
"អាចមកពីរឿងព្រៃខាងលិចទេដឹង"ជេគ ថាឡើងនៅពេលនឹករឿងដែរធ្វើឲជុងវ៉ុននិងជេយឈ្លោះគ្នា
"ហេតុអីក៏ឯងគិតចឹង😶"ជុងវ៉ុន គិតចុះគិតឡើងនៅតែរឿងព្រៃខាងលិចដែរជារឿងធ្វើឲគេឆ្ងល់មិនចេះចប់
"ឯង ដែលគិតរឿងនេះដូចយើងអត់"ជេគ
"រឿងអី? "ជុងវ៉ុន ឆ្ងល់ឡើងចង់បែកខួុរទៅហើយមិននិយាយរឿងប្រាប់គេផងសួុរគេទៅរួុច
"ចាំទៅដល់បន្ទប់ចាំយើងប្រាប់"ជេគ
"ចាំទៅដល់ណាទៀតបើដល់ហើយនិង"ជុងវុន បើកទ្វាបន្ទប់រួុចថាឲជេគដែរគិតនិយាយអត់ដឹងដល់បន្ទប់
"និយាយមកយើងចាំស្ដាប់"ជុងវ៉ុន ដើរទៅអង្គុយលើពូក
"ឯងដែរឆ្ងល់អត់ថា ហេតុអីគេមិនឲចូលព្រៃខាងលិច"ជេគ
"អត់ផង ក្រែនឯងជានិយាយហីយ ថានេះជាច្បាប់អាណាចក្រពួុកយើងគ្រាន់តែគោរពតាមបានហើយ"ជុងវ៉ុន
"អានិងយើងដឹងតែវាចម្លែក ព្រោះព្រៃខាងជើងនិងខាងកើត អ្នកគ្រប់គ្រងអនុញ្ញាតឲចូល ហេតុអីព្រៃខាងលិចបែរជាមិនឲចូលទៅវិញ ជាដូចជាមានអាថ៍កំបាំង ឯងសាកគិតបន្តិចទៅមើល"ជេគ ដើរទៅអង្គុយនៅជិតជុងវុន
"អាចទេដែរព្រៃខាងលិចជាកន្លែងដែរអាចធ្វើឲសត្វបីសាចនៅពិភព ម៉ូកូម៉ូ ចូលមកពិភពវេទមន្តបាន"ជេគ ក៏គិតឡើងវិញទាំងអស់នៅបញ្ហារបស់អាណាចក្រទើបនឹកឃើញថា នៅមានពិភពមួុយទៀតដែរចង់បានពិភពវេទមន្តនេះ
"ហេតុអីបានជាឯងគិតចឹង"ជុងវ៉ុន ចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់នៅវិន័យទី2របស់អាណាចក្រខ្លួុនហើយ
"ព្រោះពិភព ម៉ូកូម៉ូ ចង់បានពិភពវេទមន្តនោះអី"ជេគ
ថាឡើងរួុចក៏យកមុខខិតទៅជិតជុងវុន
"យើងមិនដឹងទេថាព្រៃខាងលិចមានអាថ៌កំបាំងអី សុំត្រឹមថាអ្នកមកពីអាណាចក្រផ្សេងមិនចូលទៅព្រៃនោះក៏គ្រប់គ្រាន់ហើយ" ជុងវ៉ុន មិនខ្ចីខ្វល់ សំខាន់ឲតែភារៈកិច្ចខ្លួុនជោគជ័យគឺបានហើយ
YOU ARE READING
ពិភពអារ៉ា និង អារ៉ាប៊ី
Fanficកាប្រកួុតប្រជែងដើម្បីយកមុខមាត់ឲអាណាចក្រខ្លួុននិង ការពារអាណាចក្រខ្លួុនពីពិភពម៉ូកូម៉ូ
