Hyunjin'in tek istediği azıcık sevgiydi ve bunu elde edebilmek için her şeyi yapardı. Gerekirse bir başkası olur kendi benliğini gömerdi. Çünkü öğrendiği tek şey nasıl olduğu önemli olmadan sevgi alması gerektiğiydi. Sonuçta sahtede olsa sevgi sevgi...
aslında bu bölümün şarkısı bu değildi yine payale royale vardı ama başka şarkısı vardı onu kaldırdım bu daha iyi uyuyor bu bölüme
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Doğan güneş pencereden ellerini Hyunjin'e uzattığında gözleri daha fazla dayanamayıp açıldı. Odanın içerisinde duyduğu hırıltılı nefes sesleri gözüne çarpan siyah saçlar ile de geri kapandı.
Uyku sersemi neyin ne olduğunu anlamasa da aradan geçen birkaç dakikanın ardından gözleri irice açılıp üzerindeki bedeni yana fırlattı hışımla.
"Sen kimsin lan?!"
Uykudan yeni uyandığı için kalın çıkan sesi yatağındaki yabancıyı uyandırmıştı.
"Hyunjin..."
Adını mı biliyordu bu herif? Sesi fazlaca kısık geldiğinden duyamıyordu da dediklerini. Ellerinin yapış yapış hissettirmesi ile yabancıdan çektiği gözlerini ellerine indirdi. Kan mıydı o?
Kanın nerden geldiğini anlamadığı için kendi bedenine bakarken yanından gelen inleme sesi ile bakışları zaman kaybetmeden oraya döndü.
Yatağında yatan yabancı anadan doğma çıplaktı.
Yatağında yatan.
Yabancı.
Çıplaktı?
"Sen niye çıplaksın amına koyayım?!"
Karşısındaki bedenden aldığı cevap yine acı dolu bir ses olduğunda gözleri ilk omzundaki dikişi ardından karın boşluğundaki açılmış ve kanayan yara izini gördü.
Adamın teki ne zaman geldiğini hiç bilmediği bir anda yatağına gelmiş çıplak bir şekilde onunla yatmıştı ve bu çıplak adam, yaralıydı. Evren kendisiyle taşak mı geçiyordu?
Bir yanı at camdan ne hali varsa görsün derken diğeri gözlerindeki tanıdıklığa takılı kalmıştı. Gözü bir yerden ısırıyordu ama aklı bunun üstünde duracak kadar berrak değildi.
"Kalk." Kendisi yataktan çıkıp onun tarafına geçip kolunun altına girmişti. "Sonra sorgulayacağım seni. Kalk şimdi."
Odasının içindeki banyoya geldiğinde klozetin üstüne oturttu yabancıyı. Baygın, arada da arkaya kayan bakışlara aldırmadan kendi ilk yardım çantasını aramaya başladı. En son koyduğu yerde değildi ve nereye koymuş olabileceğini de bilmiyordu.
"Havlu..." Oturan bedenden aldığı sesle ona döndü. "Havlu dolabına koydun."
Bu herif konuştukça sinirlendiğini hissediyordu. Sen nerden biliyorsun it herif demeden dolabı açtı. Gerçekten de burada duruyordu. Üstündeki şoku atlatamadan bir yenisi geldiği için kendini aptal gibi hissediyordu.
