abilerim?

10.Bölüm

Yeni abiyi öğrenmek benim için aman aman bir olaya dönüşmedi. en azından  çok geçmeden öğrendim kafasındayım, behram dedikleri abimizle benim durumumu konuşmak için buraya çağırmışlardı.

Ayyy görüyormusun afra bi'aileyle çocuklarının kavuşmasına daha vesile olduk

Aynen ortada kalan yine biziz ama ne mutlu!

Kimse konuşmaya başlamayınca ve artık konuşmamızın üstünden 2 saate yakın bir zaman geçince ayağa kalkmaya karar verdim. otur otur nereye kadar belki adam yarın gelecek.

Behram abin dedi ya afra en geç 3 saate oradayım diye, bekle biraz daha.

Bekleyemem çok önem verseydi ailesiyle konuşmaya, gerekirse uçakla gelirdi taa bilmem nerelerden.

Ayağa kalkınca herkesin gözü bana döndü, banada söz hakkı doğdu "biraz geç kalıcak sanırım ben odaya çıkacağım eğer gelirse çağırırsınız" güneş hanım bu söylediklerimi kafasıyla onayladı, bende salonun kapısına doğru yürümeye başladım.

Odaya geldiğimde valizimdeki pijamalarımı çıkarıp giyindim. sonrada telefonumu uçak moduna alıp yatağa yatıp üzerime ince battaniyeyi örttüm.

Acaba dolapları karıştırsam yorgan bulabilirmiyim, yaz ayında olsak bile üzerimde yorgansız uyuyamam sanırım bi'kaç vitaminim eksik.

Bence vitamin değil senin kafanda eksiklik var

Hiç bir çeyi düşünmeden kafama kadar çektiğim battaniyeyle uyumaya çalıştım ve sanırım bu çabamın sonucu olumlu oldu.

...........................................................

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama bilincimin yerine  gelmesi ve uykumun açılmasıyla uyandım. saate baktığımda akşam yediye geldiğini farkettim.

Anlaşılan behram abimiz gelmedi afra?

Olabilir sonuçta bilmem nerelerden gelecekti adam ayağa kalkıp saçımı taradım ve kabarmaması için sprey sıktım ardından odadan çıkıp aşağı şlap şlap sesi çıkaran terliklerimle inmeye başladım.

En son merdivenlerden inince mutfağa gidip aç olan karnımı doyurma kararı aldım. ayrıca susadımda mutfakta kimse olmayınca, fanusun içinde ki kurabiye ve ada tezgahın üstünde ki sürahiden limonata doldurdum kendime. bir yandan yiyorum bir yandan artık açılmamak üzerine kapanan telefonumu açmaya çalışıyordum.

O sırada ne ara geldiğini fark etmediğim adar yanıma gelip ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu.
Hala anlam veremeyince açıklama yapmaya karar verdim "telefonum kapandı arasıra yapıyordu böyle ama şimdi hiç açılmıyor, halledebilirmisin? İçinde benim için önemli şeyler var onları kurtarmam lazım"

Adar bir süre yüzüme bakıp kafasını salladı "ver bana telefonunu yatmadan önce odamda hallederim yarında sana veririm" dediğinde kafamı salladım

O sırada içeriye giren hizmetli "efendim Behram bey geldi anneniz içeriye bekliyor sizi" dediğinde. bugünün erken bitmeyeceğini anlamıştım.

Hello nasılsınız? karneler nasıl? Valla bu süre zarfında bölüm atmadığım zamanlardan bahsediyorum, yeni kurgum olan pilli bebek'in finaline kadar her şeyi kafamda kurguladım. yazı aşaması kaldı, burada ki değerli okuyucularımı yani sizi orayada davet ediyorum hoş kalın kendinize iyi bakın.