Zorba | BXB!

1

hikâyeyi uzun süre güncellemedim bu yüzden hikayeye fazla hakim değilim şuan. Yani güncel bölümlerde, çağrı daha farklı bir kişilikte ve karakterde olabilir. Affınıza sıgınıyorum.

İlk yazım bu yüzden size göre cringe, absürt veya saçma şeyler olabilir. Bu yüzden biraz tolerans göstermenizi isterim
Umarım daha iyi olurum bu konuda ve gelişirim size istediğiniz tarzda bir hikaye sunabilirim. Bu hikaye küfür, argo ve şiddet içerir. Teşekkürleerr 🫡
____

Üzerime geçirdiğim ince beyaz t-shirt ile ela gözlerim daha belirgin hale gelmişti.
Bu görüntüyü seviyordum.
Üzerime geçirdiğim deri ceketle tam bir serseri gibi duruyordum kızların bu kombine dibi düşer miydi bilemiyorum ama, benim düşerdi.

Hızla ayağıma geçirdiğim botların bağcıklarını bağlayıp. Kapıyı tek hamle ile kilitleyip merdivenlere doğru adımladım.

Bugün günlerden pazartesiydi ve kasım ayına girdiğimiz için yağmurlar başlamıştı bile dün gece oldukça sağanak bir yağmur yağdıktan sonra sabaha doğru anca dinmişti.
İzmir'in hava durumu belirsiz olduğu için ertesi gün yaz havası bile olabilirdi.
Bugün olmayan enerjimi kaldırımdaki taşlara vura vura göstermiştim. Keyfim yoktu elbette zaten fazla hiperaktif bir değilimdir ama sınav haftamız yeni bitti ve sınavlarım berbat geçmişti. Son sınıf lise birine göre oldukça kötüydü.
Matematikten 50 aldım, öyle diyeyim kral.

Bahtsız Bedevi olmam tamamen tanrının suçu. Benlik birşey yok.
~~

Okulun kapısına vardığımda derin bir iç çektim ve büyük demir kapıdan içeri adımladım. Bahçede dolanan insanların aralarında bana bakıp aralarında fısıldaşanlar yada kaşlarını çatıp bakışları ile küfür edenler vardı.
Bunlara alışkındım, ezik falan da değildim. İnsanların bana olan siniri tam olarak benim yakışıklı olmamdan dolayıydı.
Kimilerinin sevgilileri bana aşık olmuştu zamanında.
Tabi 10-11. Sınıf için geçerliydi bu. Bir anda hormon attım ben amına koyayım. Boy pat diye uzadı, sakal çıktı,
e birazda etlendik butlandık. Eski popülerliğim olmasa bile halen milletin ağzında benim adım geçiyordu. Yinede eski çağrı oldukça maldı bana göre, şuanki ben gerçekten benim sanırım. Tip olarak halen yakışıklı olsamda, karakter olarak halen aynıydım. Yani sinir bozucu, konuşmayı bilmeyen, kolay sıkılan. Bu şeyler tanımadığım insanlar için geçerliydi tabiki.

Sınıfa girdiğim zaman kulağımdaki kulaklığı çıkartıp kutusuna geri koydum, etrafta gözümü gezdirdikten sonra arkadaşlarımın olduğu arka köşeyi fark edip ilerledim. Tam duvarın dibinde oturmuşlardı.
4 kişiydik selim, Meryem,kaan ve ben hepside birbirinden alakasız ama bir o kadar uyumlu tipler.
Meryemle lisenin başından beri arkadaştık, ilişkimiz artık Arkadaşlığında fazlasıydı. Kardeş sayılırdık. Bu kadar kısa bir sürede hayatımın merkezine girmeyi başarmıştı. Bana bir dost olmuştu. Selime gelirsek onunla 10. Sınıfta tanışmıştım. Meryemden sonra benim için selim geliyordu.
Kenan vardı birde, abidir bizim için,2  sene okulda kalmıştı herif. Kaan da bu sene aramıza katılan bir delikanlıydı, halen tam olarak tanımasakta oldukça fevri hareketleri vardı. Ve sınıfın yakışıklıları tahtında en baştaydı.
Eh işte allah tip vermiş karakter almış diyelim.
Ben selimin yanına oturup kurulurken, onlar aralarında hararetli bir şekilde dedikodu yapıyorlardı.

Derken bakışlarım bizim aksimize
Karşı cam tarafında oturan ve tam en arkada olan kıza kaydı.

Sessiz biriydi ve sınıfta arkadaşı yoktu fakat kimse onunla uğraşmaz veya konuşmak istemezdi.
Sebebini bilmiyorum açıkçası öğretmenler bile onunla konuşmaya çekinirken neden merak etmeyeyim değil mi?
~
Sınıf o kadar gürültüydü ki edebiyat hocasının bağrışlarını herkes sonradan farketmişti.
Bakışlarımız otomatik olarak tahtadaki hocaya döndüğünde
Hocanında bakışlarının burada olduğunu anlamıştık.
Herkes sus pus olmuşken,meryem ve kaan konuşmaya devam ediyordu.
Onları dürtüp bakışlarını hocaya çevirmelerini sağladım.