Zorba | BXB!

5

Cuma 19.23

Girdiğim küçük stayumda antrenman yapan gençlere baktım.

Tanıdık Sima ile sırıttım, bana arkası dönüktü oturmuştu. Büyük ihtimalle dinleniyordu.

Sessizce yaklaşırken beni fark edenler kaşlarını çatıp anlamsızca baktı.

Ayağımla önümdeki çocuğu öne doğru ittim, öne doğru elleri üzerine düşen çocuk bir küfür mırıldanıp ayaklandı ve arkasını döndü elinde tam karşısındakine geçirmek için hazırladığı yumruk gevşedi ve kaşları havalandı.

"Gelmezsin sanmıştım" diyip ellerinden birini ensesine atıp bakışlarını kaçıran cocuğa baktım.

Yorgun duruyordu.

"Sen çağırırsında gelmez miyim? Ayıp ediyorsun." Diyip alayla sırıttım.

"Maçın başlamasına 2 saat var daha gel takip et beni " diyip ilerlemeye başladı genç oğlan.
Kaşlarım çatılırken bipolar olup olmadığını anlamaya çalışıyordum.

Bir kaç adım önde olan çocugun kolunu hızla kavrayıp kendime çevirdim.

"Noluyor oğlum?"

"Birşey mi olsun istiyorsun çağrı?" Bugünde herkesin bana imalı konuşası tutmuştu herhalde.

"Kardeş bipolar falan mısın lan.
Kavgalıyız biz kanka değiliz" yüz hatları gerilirken bir adım üstüne yürüdüm.

Sahadaki insanların bakışlarını üstümde hissederken baranın ağzından çıkacak kelimeyi pür dikkat dinliyordum.

"Yaptık bir hata telafi edelim diyoruz madem rahatsızsın git zorla çağırmadım."

"Hatan beni yerlere atıp tekmelemen mi yoksa beni dinlemeden yadırgaman mı?"
Kurduğum cümle onu sinirlendirmiş olacakki gözlerini yumup derin bir nefes çekti.

"Çağrı, beni mi sınıyors-"

"Madem kendini affettirmek istiyorsun diz çöküp özür dile baran" anında çatık kaşları ile bana baktı ciddi olup olmadığımı tartıyordu. Ve ben oldukça ciddiydim yaptıklarını nasıl unuturdum?

"Düzgün konuş benimle"

"Yine mi yumruk sallıcaksın"
Ha evet yürek yemiştim.

Anında bana yaklaşıp yakamı sıkıca kavradı.

Yanımıza bir kaç kişi toplanırken nefesimi tuttum.

"Beyler noluyoruz?" Yanımıza ulaşan sarışın çocuk bizi ayırırken baran fazla oyalanmadan geri çekilmişti.

"Defol git çağrı elimde kalıcaksın"

Sinirle üzerine adımlayıp yüzüne bir yumruk geçirdim anında onu saran kollardan kurtulup o da üstüme atlayıp bir yurmuk geçirmişti. Araya girenler ile kavgamız kısa sürmüştü ve sonlanmıştı.

"Orospu cocugu gözüme gözükme lan sen bidaha!" Baran bana yaklaşmaya çalıştıkça onu tutan kolların sayısı artıyordu.

"Sensin lan orospu cocugu özür dilemek çok mu zor lan!" En az onun kadar sinirliydim.

İkimizde geri geri çekilirken ben hızla beni tutan kollardan kurtulup geldiğim yoldan geri dönmeye başladım. Kendime gelmem lazımdı çok fazla sinirliydim etrafıma ve en çok kendime zarar verecek kıvamdaydım.

Stadyumu terk ederken boş bir patika yolu izledim ve ilerledim
Avuçlarımı sertçe yüzüme bastırırken yutkundum.

Yanımda şuan destek olacak tek bir kişi yoktu. Tanımadığım bir herif tarafından durmadan boşu boşuna dayak yiyip sakat kalıyordum üstüne arkadaşlarım sikine bile takmıyordu babam ise iş için şehir dışına çıkmıştı. Yapayalnızdım.