paradox • luwoo

9

— • —

"İyi ki hastanenin yüksek katlarından birindeyiz, buranın manzarası kesinlikle inanılmaz. Kazadan sonra, uyanmanı bekleyen onca insan vardı ama tahmin edersin ki en çok ben bekledim. Seni en çok özleyen bendim."

Jungwoo halata dokunmadı, bugün farklı uyanmış olabilirdi fakat öldüğünde tekrar uyanacaktı; paniklemesi gereken bir durum yoktu.

Adam, boş hastane odasının köşesine doğru yürüdü; odada sadece adam, Jungwoo ve üzerinde bulunduğu yatak vardı. Aralıklı küçük buzlu pencerelerden dışarısı tam olarak görünmemekle birlikte, adamın ilerlediği köşede, duvara sabitlenmiş bir kol bulunuyordu. Yüzü tam olarak seçilebilen siyahlar içerisindeki adam dışında, odaya göz yorucu bir beyazlık hakimdi. Adam, mekanizma kolunu kavradığında son kez konuştu.

"Beni bu kadar bekletmeni sana ödetirdim... ancak sana kıyamadığımı biliyorsun. Ne kadar beklersem bekleyeyim, en sonunda hep bana geliyorsun; imkânsız da olsa sen bir yolunu bulmayı başarıyorsun ve en çok da bunu seviyorum. Her zamanki gibi yine bana gel, seni bekliyor olacağım."

Adamın dudaklarından son kelimeleri de döküldüğünde kolu indirdi, bununla beraber hastanenin dış duvarları ayakta kalsa da içerisindeki bütün katlar çökmüştü; çatı hariç... Jungwoo'nun boynundaki halat çatıya bağlıydı ve katların çökmesiyle altından yok olan yatak sonucunda, zavallı Jungwoo asılmıştı.

Kolu indiren adam, çöken katlarla beraber dibi görmüş ve ölmüştü; öldüğünde bile yüzündeki gülümsemesi duruyordu.

— • —