Kapımdaki Melodi

BÖLÜM 1

Uzun süre sonra sıfırdan başlayıp yazmaya karar verdim bu yolda inancım olmasada ...umarım bu hikayeyi okumaya başladığın için pişman olmayıp sonuna kadar benimle devam edebilirsin ..şimdiden teşekkür ederim okumaya değer gördüğün için ..

  Perdenin kapatmayı beceremediği gün ışığı gözüme vurduğunda ,anlamıştım yine tatsız anlamsız bi güne uyandığımı. İstemeyerekde olsa gözümü açıp bir ton klişeyi tekrar yapmalı ve çok mutluymuşcasına bu koca günüde atlatmalıydım.

Ağrıyan vücudumu gücümü toparlayarak yatağımdan kaldırdım ilk önce gözüme vuran iğrenç aydınlığı yok etmek için siyah perdelerimi sonuna kadar hızla çekmiştim . Yerdeki çöplere aldırmadan banyoya ilerledim yüzümü yıkamak için geldiğim lavabonun başında gözüm yine aynaya takılmış ve kendimi incelemeye başlamıştım istemsiz . Gözlerimdeki yorgunluk sanki yaşlı bi kadınmışım hissi yaratıyordu gözlerimde bir parça ışık umut hayal kalmamış dümdüz bakan bi insan olmuştum . Herkesin zevk alarak yaşadığı bu hayattan keyif alamadığımı uzun bir süredir farkındaydım . Bu farkındalık yüzüme de yorgunluk olarak yansımıştı .

Aldırmıyordum gözümün altındaki torbalara morluklara suratımın ölü gibi olan beyazlığına güzellik derdinde olamayacak kadar huzursuz biriydim , güzelde değildim zaten . Sıradan bir kızdım uzun saçlarımın beni boğduğunu hissettiğim için kesmiştim onları  simsiyah omzumdaki saçlarım beni daha da normal biri yapmıştı koyu kahve gözlerimde onlara eşlik ediyordu tabiki saçlarımın ve gözlerimin aksine tenim bembeyazdı güzel miydim ? Asla !! Öyle biriydim işte çokta bir detayım yoktu ..

Aynada kendimi incelemeyi bırakmış  işimi halledip çıkmıştım buz gibi banyodan . Dağınık mutfağımda her sabah yaptığım gibi kahvemi almış minicik balkonuma sigara içmeye çıkmıştım . Kahvaltı alışkanlığım yoktu ne zaman acıkırsam yada artık dayanamıyorsam o zaman atıştırıyodum birşeyler . Bir süredir işim gücümde yoktu bırakmıştım işimi evden çıkabilicek güçte değildim zaten geçinebiliceğim son param ve son günlerimdi .

Evet son günlerim !! ah insan bi anda herşeyden vazgeçebiliyodu hayat böyleydi mutlu insanların aksine bazılarının hayatının içine sıçabiliyordu acımasız bütün yanlarını gösterebiliyordu hiç umursamadan yerle bir ediyordu .

Bende bi karar vermiştim bu anlamsız ve ağır gelen herşeyden kurtulup hayatımı ölümle taçlandırıcaktım . Hayatımdaki bütün insanlardan uzaklaşalı ve buna onları fark ettirmeden alıştırmayı başarmıştım beni unutmuş sayılırlardı hatta yani en azından akıllarına gelmiyordum işte ..  üzülmeleride çok önemli değildi zaten eminim bir süre üzülüp herkes yoluna bakardı yada naparlarsa yapsınlar açıkçası çokda umrumda değildi .

Nasıl ölmek istediğimede karar vermiştim zaten garip bi şekilde korkmuyordum aksine mutlu hissediyordum sanırım . Ortadan kaybolmak hayattan silinmek bana en iyi gelebilicek şeydi nedense .

  Bu binaya taşındığımdan beri kimseyle tanışmamış zoraki işler dışında evden adımımı atmamıştım dışarıya insanların arkamdan yazık çok iyi biriydi demesini istemiyordum . Ne biliyim evden çıkmayan " ucubenin tekiydi o ordamıydı " falan demeleri daha cazip geliyordu .

Akşam madem herşey son bulucaktı neden bütün gün sevdiğim şarkıları dinleyerek kendi vedamı hazırlamıyordum .

Sigaram kahvem ve buz gibi betonda oturan ben havanın kararmasının ardından üçlü olarak odaya geçmiştik . Saatlerdir o kadar şey düşünüp hemde o kadae hiçbirşey düşünmüyordum ki saatin nasıl geçtiğini fark edememiştim ve bu geceye kavuşma beni mutlu etmişti .

Odama geçip üstüme planladığım gibi siyah elbisemi giymiştim bu kurtuluş benim için özenilebilecek birşeydi çünkü. Herşey tamam olduğunda siyah elbisemle süzülerek banyoya geçmiştim bile . Saatlerce düşünmek ağlamak için girdiğim eski küvetime bu seferde kurtuluşum için giriyordum . Önce küvetimi suyla doldurmuş soğuk ve ıslak betona aldırmadan girmiştim içine elimde bana bu yolda eşlik edicek o jiletide almıştım tabiki . Vücudumdan kayıp giden sıcak kanımı iliklerime kadar hissederek gitmek istiyordum .

Evet hayat bana yaşatmadığın sunmadığın güzel herşeyi isteyenlere vermeye devam et çünkü buna artık dayanamayan ben artık yoluma gidiyorum kızgın yada küskün değildim hayata insanlara benim suçumdu belkide alışamamak yaşayamamak .

Hazırdım elimde tuttuğum minik bıçağımı bileğimin dikine gelicek şekilde bastırmıştım gözlerim kapalı tek seferde çekicek ve usul usul gidicektim işte . Parmaklarım jileti bastırarak çekiyordu ki o duyduğumda neydi?

Evet o ses neydi?
Bu melodi de neydi ?

Bu bölüm giriş bölümüydü benim için kısa olması benim isteğimdi biraz içiniz kararmış olabilir yada sıkıcıda olabilir ama biraz daha bekle güzel şeyler okuyacaksın ❤️??