The Orange Project [Gen L Society #2]

Chapter 30

"Fina, kung kailangan mo ng kausap, tawagan mo lang ako, ha?" paalala ni Koleen sa akin habang inaayos ko na ang mga bag ko pauwi sa probinsiya para sa summer break namin.

Tumango ako sa kanya habang nilalagay ang backpack sa likuran ko. "Salamat sa lahat, Koleen."

Ilang linggo rin akong pinatira nina Koleen dito sa kanilang apartment kaya laking pasasalamat ko lalo na sa kanya. Hindi ko alam kung makakabalik pa ulit ako dito pero masaya akong nakilala ko sila.

Lumapit si Koleen sa akin at binigyan ako ng mahigpit na yakap. "Hinihintay ka na ni André sa baba."

"Ha? Hindi na kailangan," wika ko.

Binitawan ako ni Koleen at nilagay ang mga kamay niya sa balikat ko. "Fina, kung kaya ko lang mag-drive ng motor, ako na ang maghahatid sa'yo sa terminal."

"Ayaw ko lang na makaabala pa ng tao," sagot ko.

"Wala namang ginagawa si André kaya okay lang. Tara na, baka malate ka pa sa bus mo." Tinulungan ako ni Koleen sa pagbuhat ng duffle bag ko.

Pagdating namin sa labas ng apartment, nasa labas na si André at naghihintay sa akin. Kumakaway pa ang lalaki habang naglalakad na kami patungo sa kanya.

"Fina, huwag kang mag-alala. Sinuntok ko na si Kell para sa'yo," bungad ni André nang marating namin siya.

"Huy, André, sira ka ba? Bakit mo sinuntok 'yong tao?" sagot naman ni Koleen.

Umiling si André. "What? He deserves it. Baka kailangan lang makulog ang utak niya para matauhan siya sa ginagawa niya. I may be a player, but I'm not a cheater."

"André, are you okay? Player and cheater... parehas lang 'yun," sambit ulit ni Koleen.

Nagkibit-balikat ang lalaki. "Well, in my dictionary, it's not. Besides, I'm hashtag team Fina all the way."

Bumuntong-hininga ako. Wala akong energy para sa hashtag ni André ngayon.

"Hashtag, hashtag ka pa diyan. Mukhang nahahawa ka na sa mga influencer girlfriends mo," sabi pa ni Koleen.

Tinaas ni André ang hintuturo niya. "Koko, isa lang ang babae ko ngayon and that's Liv."

"Good for you, then." Tinapik ni Koleen ang likod ng lalaki. "Oh, sige na. Ihatid mo na si Fina at baka maiwan pa siya ng bus."

Sumaludo si André. "Aye, aye!"

Muntik na talaga akong maiwan ng bus dahil pagdating namin sa terminal ay umaandar na ito. Kung hindi pa pinara ni André at pinakiusapan yung driver at binigyan ng tip ay malamang iniwan na talaga ako.

Buti nalang at may extra pang upuan sa may likod ng bus. Hindi sa gitnang likod kung hindi sa may gulong na parte kung saan magalaw at pinaka-ayaw ko pero wala akong magagawa dahil ito nalang ang bakante.

Umupo ako sa tabi ng isang mamang nakasandal na ang ulo sa bintana. Mukhang nakatulog na ito at nakahalukipkip pa ang mga kamay. Nakasuot siya ng mask kaya nilabas ko na rin ang mask ko dahil ayaw kong mahawaan ng kung anong virus na mayroon siya.

Sinandal ko na rin ang ulo ko sa upuan at pinikit ang mga mata ko.

Umaalog-alog ang ulo ko sa bawat galaw ng bus kaya hindi ako makatulog. Nahihilo na rin ako at nararamdaman ko na ang mainit na likido na gustong lumabas mula sa sikmura ko.

Hinalungkat ko ang backpack sa baba ng upuan ko para maghanap ng supot. Buti nalang at nilagay ko sa ziploc yung toothbrush ko kaya agad ko itong tinanggal mula rito.

"Blurgh..." Tinapat ko ang ziploc sa bibig ko dahil ramdam ko na talaga ang pagsuka ko.

"Fina," biglang tinawag ng lalaking katabi ko ang aking pangalan kaya nilingon ko siya.