Tahmin Et | Texting +18

10

Durmaya niyeti yoktu. Bende durdurmak istemiyordum ama sınıftaydık. İnsanlar sınav olurken biz sevişiyorduk. Sonunda zil çaldı. Herkes çıkmaya başladı. Bizimkiler soruları tartışıyordu. Ben yatmış az önce olanları düşünüyordum. Ne yapmaya çalışıyordu bu çocuk?
"Ahu senin sınavın nasıldı?"
"Güzeldi Yusuf."
"Bu kıza bir şeyler olmuş, Emreyle mi ayrıldınız?"
"Ha biz şey...geliyorum hemen." Yusufa cevap veremedim. Çünkü ne demem gerektiğini bilmiyordum. O bizim sevgili olduğumuzu çok önceden söylemişti. Biz sevgili değildik. Ama yine mi sevgiliyiz diyecektik? Emre sınıfta değildi. Hızla sınıftan çıktım. Belki diğer arkadaşlarının yanında olabilirdi. Yan sınıfa girdim. Gördüğüm manzara karşısında şok oldum. Sultan ile birlikteydi. Birlikte telefondan bir şeylere bakıp gülüyorlardı. Yanlarına istemeyerek gittim. Beni görünce ikisinin de yüzü düştü.
"Emre bir şey soracaktım."
"Sor."
"Burada olmaz ama iki dakika gelemez misin?"
"Imm yok ya sonra konuşalım." Emre geri sultana döndü. Şok içerisinde sınıftan çıktım. Geri kendi sınıfıma gittim. Yerime oturdum.
"Noldu Ahu?" Poyraz bana yaklaştı.
"Emre,Sultanla konuşuyordu. Benimle ilgilenmedi. Sonra konuşalım dedi."
"Ayrıl kanka." Zehra dalga geçer gibi konuşuyordu. Ben ağlamak üzereydim. Neden bu kadar çok üzülmüştüm. Susup dizlerimi kendime çektim. Zil çalınca Emre de Eymen Hoca ile sınıfa girdi. Çok mutluydu. Emre yerine oturunca telefonunu çıkarttı.

Emre:Noldu ne diyecektin?

Ahu:Millete sevgiliyiz deme bir daha

Emre:Ne?

Ahu:Hani gezide sevgiliyiz dedin ya yalan söyledin ya bir daha sakın deme öyle şeyler.

Emre:Bitti mi yani?
Emre:Bir daha yok mu?
Emre:Fotoğraf buluşma falan?

Ahu:YOK

Bu kişiyi engellediniz

Telefonumu kapatıp kulaklıklarımı taktım. Saçlarımdan kulaklıklar görünmüyordu zaten. Eymen Hoca derse başlıyordu. Ben uyuyacaktım ama. Yoksa bayılacak gibi hisseriyordum. Biraz zaman sonra koluma dokunuldu. Kafamı kaldırdım. Eymen hocaydı. Yere çökmüş benimle konuşmayı umut ediyordu. Kulaklığımı çıkardım.
"Özür dilerim hocam uykum var biraz."
"Yok önemli değil ama iyi misin üzgün gibisin?"
"İyiyim hocam." Eymen Hoca ses tonumdan anlardı nasıl olduğumu. Ayağa kalkarken kafasını salladı. O derse devam ederken ben de uyumaya devam ettim.

Kulaklığımın tekinin çıktığını ve yanıma birinin yattığını fark ettim. Poyraz olmalıydı. Yapardı böyle şeyler. Poyraz olduğunu düşünerek daha çok ona sığındım. Saçlarım öpüldü,okşandı. Zil çaldığını duyunca kafamı kaldırdım.
"Napıyorsun be sen burada?!"
"Yavaş be ne bağırıyorsun? Belli bi derdin var gelip sorayım dedim. Allah Allah."
"Bana bak lan ibne öldürürüm seni!" Poyraz arka sıradan kalkıp Emrenin üstüne yürümeye başladı.
"Kime ibne diyorsun lan sen puşt!" Emre de ayağa kalkınca ortalık iyice alevlendi.
"Amına koyduğumun şerefsizi!" diye bağırarak Poyraz,Emre vurdu.Emre de bir kaç küfür savurup ona karşılık verdi. Yusuf ve bir iki kişi ayırmaya çalışıyordu. Fakat durmaya niyetleri yoktu. Yere kanlar akmaya başladığında ikisi de durdu.

"Aptallar!" İkisine de bağırdım. Emre ve Poyrazı revire götürmüştük Zeynep Hoca ile. Zeynep Hoca felsefe hocamızdı. Zeynep Hoca dışarıdaydı.
Emrenin kaşı Poyrazın dudağı patlamıştı.
"Niye kavga edersiniz ki,derdiniz ne yani!"
"Ahu-"
"Sus Poyraz sus. Sakın konuşmayın. Beni de arada bırakmayın. Bir tarafta kaç yıllık kardeşim dediğim adam, bir tarafta sevdiğim aşık olduğum insan. Sakın beni arada bırakmayın. Bir daha yüzümü göremezsiniz. Gerçi Emrenin yüzümü görmeye pek niyeti yok!"
"Tamam sen de sus." Emreye ters ters baktım. Zeynep Hoca içeri girdi.
"Poyraz biraz daha iyi misin, bunun eli ağırdır kusura bakma çocuğum. Varsa bir şeyin söyle."
"Yok hocam asıl siz kusura bakmayın. Çocuğunuzu da dövdük. Düşük not vermeyin de."
"Saçmalama Poyraz."
Çocuğum mu?!