လေပြေဟန်

အပိုင္း (၄) Zawgyi

ဟိုတယ္ကေန ပစၥည္းေတြယူလာၿပီးခ်ိန္တြင္ ေလေျပဟန္ေနရမဲ့အခန္းက အလုံးစုံသန့္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီးသြားၿပီျဖစ္သည္။ အိပ္ရာခင္းနဲ႕ေခါင္းအုံးစြပ္သည္ အျပာေရာင္ျဖစ္ၿပီး အနံ႕သင္းသင္းေလးေမႊးပ်ံ့ေနသည္။

ထိုညက ေလေျပဟန္သည္ စိတ္ေအးလက္ေအးအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ဒီကိုမလာခင္က ရွိေနတဲ့စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ တစိုးတစိမွမရွိေတာ့ဘဲ စိတ္ေအးလက္သာအိပ္ေပ်ာ္နိုင္ခဲ့သည္။

ထိုညက အိမ္မက္တစ္ခုကိုလည္း မက္ခဲ့သည္။ အိမ္မက္ထဲမွာ သူဟာအတိတ္ကငယ္႐ြယ္ေသာအသက္၁၆ႏွစ္အ႐ြယ္ကို ျပန္ေရာက္သြားခဲ့သည္။

တိတိပပဆိုရရင္ ေသာ္ဘုန္းလွ်ံကို ပထမဆုံးစကားသြားေျပာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကိုျဖစ္သည္။

ထိုေန႕က သူတို႔ဒသမတန္း တန္းခြဲေအမွာ သူရယ္ေသာ္ဘုန္းလွ်ံရယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေနခဲ့သည္။ အားကစားခ်ိန္ျဖစ္တာမို႔ အတန္းသားအားလုံး ကစားကြင္းထဲမွာရွိေနသည္။ သူကေတာ့ ေနမေကာင္းလို႔ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ က်န္ေနခဲ့ၿပီး ေသာ္ဘုန္းလွ်ံကေတာ့ သခၤ်ာအိုလံပစ္ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ေလ့က်င့္ရန္ဆိုတဲ့  အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ေလေျပဟန္သည္ တြက္လက္စပုစာၦ
ကို စိတ္တိုတိုနဲ႕ျခစ္ခ်လိဳက္သည္။ အပူေငြ႕ေႏြးေႏြးနဲ႕ ဖ်ားေနတာအျပင္ သခၤ်ာပုစာၦေၾကာင့္ပါ သူ႕ေခါင္းေတြခ်ာခ်ာလည္ေအာင္ မူးေနၿပီျဖစ္သည္။

အႀကိမ္ႀကိမ္အဖန္ဖန္ ႀကိဳးစားတြက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူလုံးဝလက္ေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့သည္။ က်ိန္းစပ္ေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြကေန မ်က္ရည္ပူေတြပါထြက္ခ်င္ေနၿပီ။

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူသည္သက္ျပင္းခ်လိဳက္ကာ ရွိသမွ်ေသာမာနေတြအကုန္ ပစ္ခ်လိဳက္ၿပီး အေနာက္ဘက္ထိုင္ခုံမွာ ရွိေနတဲ့ေသာ္ဘုန္းလွ်ံကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။

ေန႕ခင္းရဲ႕အပူခ်ိန္ျပင္းျပင္းကို အမႈမထား၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလ်စ္လ်ဴရႈလို႔ သခၤ်ာထိုင္တြက္ေနတဲ့ ေသာ္ဘုန္းလွ်ံ။ သူ႕အတန္းေဖာ္က အၿမဲတမ္းဒီပုံစံပဲေလ။