17 yaşında bir kız olarak klasik bir sabaha uyanmaktan daha sıkıcı gelen ise, her kalktığında aynı insanın yüzünü görmektir. Her kalktığında servise yetişme telaşı ile birlikte içine gelen heyecan ve "Onu göreceğim, güzel olmalıyım!" düşüncesidir. Tabii bu benim için geçerli değil. Henüz düşüncelerimi değiştirecek, sabah telaşlanmamı sağlayacak kimse yok. Olmasını istediğimi sanmıyorum, çünkü başımdaki cadı dışında düşüncelerimi ele geçirecek birine katlanamam.
Böyle bir annenin yanı sıra, kızının 'Crazy Girl' denilen tiplerden olması ilginç. İnsanların dışardan gördüğü kadarıyla çılgınım. Benim için ise sadece doğallık. Aklımdan "Buğlem'in yanında olsaydım ne anırırdık ama!" diye geçirip, hafifçe sırıtmaktansa gözlerime perde indirip kimseyi umursamadan içimden geleni yapmayı seviyorum. Ne zaman nerde ve kimin yanında olursam olayım.
Buğlem'e gelecek olursak; hani şu doğal olmayan tabir vardır 'BFF'. Bana göre o benim Kuyinim. Küçük Domuzum Öküzüm Herşeyim. Hayatımızı yaşama biçimimiz gayet açık. " Ciddi ortamlarda aniden yazılmış bir 'RANDOM' içinden çıkarılan saçma kelimeler." Açıklayacak olursam, bu bizim için aşırı doğallık ve bazen umursamamazlık demek. Hayatımda yer verdiğim onlarca insan, hikayeme sığdırabileceğim ise iki insan var. Birisi 'baş ağrısı', diğeri 'baş belası'.
"Hikayenin sadece tanıtım bölümüydü. Hikayede yer alacak kişiler sadece bunlar değil tabii. İleride eklenecek oyuncularda var. Hikaye hakkında kısa bi ön bilgi diyebiliriz. İyi okumalar sizi seviyorum ^^ ♥"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RANDOM
Teen FictionPerdenin arasından sızan ışığın gözlerimi kamaştırmasının yanında annemin "Akel kalk artık! Okulun son haftasında bari geç kalma." sözleri kulağımda yankılanıyordu. Ben asıl bu zamanda geç kalınabileceğini düşünsemde annem yönetiyordu beni. Diğer in...
