MAFYA HWAGN (DÜZENLENİYOR)

2.BÖLÜM

Felix gözlerini açmaya çalıştığında boynundaki acı ile geri kapattı. Gözlerini açmadan elini boynuna atıp sıvazladığında bir şeyler kafasına yeni dank etmeye başlamıştı. Bu uzandığı yatak kesinlikle onun değildi. Hissettiği korkuyla gözlerini açtı ve uzandığı yataktan doğruldu. Burası neresiydi? Bu adam kimdi? Ona ne yapıcaktı? Burdan bir an önce kurtulması gerekiyordu. Üstünde ki çarşafı hızlıca üzerinden atıp ayağı kalktı ve koşarak odada gördüğü kapıya doğru gitti. Hava kararmaya yakındı. Hemen kapının yanına gidip kapının kolunu aşağıya indirdi ama açilmadığinı görünce var gücüyle bağırıp kapıyı yumruklamaya başladı.

"Açın şu kapıyı!"

Kapı hala açılmadığında pes etti ve odada gördüğü balkona doğru yürümeye başladı. Balkona gittiğinde kapıyı açtı ve aşağıya baktı. Aşağıya atlarsa kesinlikle bir yerleri kırılırdı. Sakat kalmak istemediği için sıkıntılı bir nefes verip tekrar odaya geri döndü. Burdan nasıl çıkıcaktı. Tanımadığı bir adama esir düşmüştü ve ne yapacağını hiçbir şekilde bilmiyordu. Kesinlikle burdan çıkması gerekiyordu sokakta bile yatmaya razıydı ama bir yabancının evinde asla. Kapıya yaklaşıp ellerini ve anlını kapıya yaslayıp konuşmaya başladı.

"Tanrı aşkına açın şu kapıyı. Yalvarırım açın, bakın ben burda duramam. Yalvarırım açın."

Hala kapının önünde dururken kapıdan gelen anahtar sesiyle kapının önünden çekildi ve kapının yavaş bir şekilde açılmasını izledi. Kapının açılmasıyla gözleri korkuyla büyüdü. Yine aynı adam. O Felix'in üstüne doğru yürürken Felix'de mecburen geri geri yürümek zorunda kalmıştı. Gözü adamın arkasında açık kalan kapıya kaldığında sonunda adamın da adımları durmuştu. Felix kaçmak için uygun ani kolladığı sırada adam konuşmaya başladı.

"Sonunda uyandın Felix senin için endişelenmeye başlamıştım."

"Sen beni buraya getirip üstüne üstün beni kaçırıp bi de endişeleniyor musun beni için?"

Alayla sorduğu soruya adam hiçbir cevap vermeden yatağa doğru adımladı ve oturdu. Felix saşkın bir şekilde hayla adama bakarken adam tekrardan konuşmaya başladı.

"Şuan kaldığın oda senin odan bu saatten sonra. Kafanda benimle ilgili binbir soru olduğuna eminim. Benden korkmana gerek yok sana zarar vermem  kimseninde sana zarar vermesine izin vermem. Benin kim olduğumu ve seni buraya niye getirdiğimide emin merka ediyorsundur. Adım Hwang Hyunjin burda benimle beraber yaşayacaksın artık. Baban borcunu karşılamak için birnevi seni bana borcunun karşılıģı olarak verdi."

"Sen ne saçmalayıp duruyorsun ha? Ben mal mıyım ki beni alıp satıyorsunuz? Ayrıca seninle yaşamak için bir sebebim yok ister babamın borcu olsun ister senin fark etmez ben burdan gitmenin bir yolunu illaki bulacağım."

Hyunjin ayağı kalktı ve Felix'in karşısına geçip kendinden emin bir tavırla cümlelerine devam etti.

"Ah Felix sen hayla beni anlamadın sanırım. Sen nerde olduğunun farkında mısın? Burda istediğin kadar uzağa git istersen başka kıtaya, istersen dünyanın öbür ucuna ama ben seni yine de bulurum bunu sakın unutma."

"Gerekirse başka galaksiye giderim ama yinede seninle birlikte aynı nefesi solumam, anladın mı beni?"

Hyunjin tekrar konuşacağı sırada Felix hızla kosmaya başlayıp merdivenlerden aşağıya koşarak inmeye başladı. Hyunjin ise onun istesede bir yere gidemeyeceğini bildiği için arkasını döndü ve sakin bir şekilde bulunduğu odadan dışarıya çıktı. Felix merdivenleri bitirdiğinde büyük salonun tam ortasına gelmişti hizmetluler aşağıda salonu topararlarken Felix gözüne kestirdiği koltuğu düzenleyen kadına  kapının nerde olduğunu sormuştu. Kadın Felix'e hiçbir şekilde cevap vermeden Felix'in arkasında duran koca cüsseli adama baktı Hyunjin'e bakıp elindeki yastığı tekrardan koltuğa indirip eğilerek selam verip gitmişti. Felix anlamaz bir şekilde kendisinden uzaklaşan kadına baktığında arkasında birisinin olduğunu hissedip olduğu yerde durmuştu. Kim olduğunu gayet iyi biliyordu. Hyunjin elini Felix'in omzuna atıp kulağına fısıldar bir şekilde konuşmuştu.