Zayn POV.
Ik kom op school en zie Louis in de kantine staan. Ik loop op hem af en duw hem op de grond. "Jij en Harry hadden het gezellig he afgelopen vrijdag?" Spuw ik boos naar Louis die mij geschrokken aankijkt. Ik sla hem in zijn buik "Pesten is het tegen over gestelde van fun hebben. Oen!" Ik sla hem nog eens. Nu zie ik dat hij hechtingen heeft in zijn hoofd. Ik wijs ernaar en zeg "Doet het pijn?!" Ik druk erop en Louis kreunt van pijn. Ik haal uit en sla hem in zijn vriend. Hij klapt dubbel van pijn. Ik druk nog harder op de hechtingen. Hij schreeuwt van pijn. "Gemma, stop hem." Hoor ik een onbekende, lage en hese stem zeggen. De stem zorgt voor rillingen over mijn armen en kippenvel. Opeens word ik naar achter getrokken, ik kijk recht in de ogen van een boze Harry. "Doe ik je vriendje pijn Harry?" Spuw ik woest, ik kijk naar de handen die mij vast hebben, de nagels zijn gelakt. Een meisje. Ik stoot met mijn elleboog tegen haar borst aan die best groot is. Ik voel een brandend gevoel op mijn wang, dat wijf sloeg me. Ze laat me los op het teken va Harry. Harry maakt zich groot en brult "Jij doet mijn zus geen pijn!" Recht in mijn gezicht, wow, wat een stem heeft hij. Ik hoor allemaal mensen geschrokken in ademen die denken precies het zelfde over zijn stem als ik. Ik laat niks merken en zeg "Harry, je had mij beter mijn gang kunnen laten gaan. Ik ben een bokser." Ik hoor het meisje dat Gemma heet achter mij grinniken, ze doet haar best om haar lach in te houden. Harry grinnikt ook. "Dat weet ik Zayn Javadd Malik." Ik kijk geschrokken, hoe weet hij mijn naam, die was niet verteld. Harry draait zich om en loopt naar de laptop die het grootte scherm bestuurd. Ik wil op hem afrennen maar word tegen gehouden door Gemma "Laat me los trut!" Roep ik terwijl ik haar een stomp in haar buik geef, er gaat een stekend gevoel door mijn hand. Haar buik is keihard, ze zet haar hand in mijn haar, pakt een pluk vast en trekt me daaraan achterover. Als ik net wil vallen vangt ze me op en zet ze me rechtop, ze geeft een ruk aan mijn haar en zegt "Je slaat geen meisjes. Vooral mij niet." "Zayn, opletten en niet zo kijken naar de bosten van mijn zus." Zegt Harry. Toch komt die naam bekend voor maar dat kan niet want die is dood. Harry wijst naar het grootte scherm is, ik kijk ernaar en kijk dan vragend naad Harry omdat het beeld zwart is.
Louis POV.
Ik kijk naar het scherm, Harry zet hem aan en dan schrik ik me kapot. Ik hoor allemaal geschrokken ademteugen. Er is een boksring op de afbeelding waar Harry ligt, met een man er naast die breed grijnst, ze hebben beiden bokshandschoenen aan maar Harry ligt niet zomaar op de grond. Harry zit helemaal onder het bloed en is bewusteloos, eerder gezegd helemaal weg van de wereld. "Harry wat is dit? Ik weet dat jij het zelfde heet als die bokser maar wat moet ik hier mee?" "Die bokser staat recht voor je. Ik heet inderdaad het zelfde want ik ben hem." Antwoord Harry "Dat ka niet. Die bokser is gestorven toen hij in coma lag." "Dat je niet in het nieuws bemt betekend niet direct dat je dood bent. Zayn, je bemt niet in het nieuws. Waarom sta je hier nog. Je bent dood." "Haha, nu even echt. Wat moet ik GODVERDOMME met deze foto? Want dat ben jij écht niet." "Zayn als jij zo zeker weet dat ik dat niet ben mag jij mij uitleggen waarom ik de zelfde tattoos heb, het zelfde litteken, de zelfde krullen en ook Harry Edward Styles heet." Hij trekt zijn shirt uit en laat zijn rug zien. Ik kijk naar de reactie van Zayn, zijn mond valt open en zegt "Iedereen zei dat je dood was en je was ook niet meer aan het boksen." "Ik was na dat ongeluk als de dood voor vechten. Ik was bang voor alles, ik durfde bijna niet te lopen. Dat ongeluk had mij veranderd naar een angsthaas. Gister werd Louis in elkaar geslagen waar ik bij was met Gemma en haalde die man weg en dat was ook nog eens die man die mij in coma sloeg. Ik heb die man een lesje geleerd en daarna Louis naar het ziekenhuis gebracht." Harry loopt op mij af terwijl hij een koude doek van de conciërge in zijn handen gedrukt krijgt. Hij helpt me overeind terwijl ik nog steeds mijn handen bij mijn vriend heb aangezien die heel veel zeer doet doordat Zayn mij sloeg. Hij is bij me en hurkt naast me. Hij veegt iets weg bij mijn brandende hechting. Ik duik angstig weg voor de pijn waardoor mijn vriend ook weer pijn doet "Lou, rustig maar. Ik ga je geen pijn doen." Fluistert hij zacht. Hij drukt zachtjes het doekje op mijn hechtingen, de kou verdoofd de pijn een beetje. "Ik heb Louis gered van coma of de dood. Die man zou doorgaan totdat Louis van de wereld zou raken wat bijna gebeurde." Hij beweegt zijn hamd naar mijn handen, nee, hij toch niet daaraan zitten. Hij pakt tot mijn opluchting een van mijn handen en brengt die naar het doekje. "Daar houden." Zegt hij zacht tegen mij. Ik houd de doek vast. Mijn andere arm doet hij om zijn nek, daarna doet hij zijn andere arm onder mijn knieën door en staat hij voorzichtig op, ik piep van de pijn bij mijn vriend. "Sorry Lou." Fluistert hij tegen mij waarna hij luid zegt "En Zayn, wil jij nu even aan de kant gaan ik moet Louis helpen." Ik zie dat Gemma Zayn wegduwt en op mij afloopt. Ze haalt mijn hand van mijn hoofd af en houd haar hand op het doek, rustig strijkt ze over mijn haar. "Rustig maar Louis. Het komt allemaal goed, we gaan je helpen." Ze lopen gauw naar het kamertje van de schoolarts. Harry legt me neer op het bed. Ik krul me op. De deur gaat dicht en dan hoor ik Harry zeggen "Louis. Hé Louis. Ontspan eens." Het klinkt ver weg. De pijn is ondragelijk. Ik lig te piepen, te vringen en te draaien van pijn. "Louis! Louis! Louis hoor je me!" Ik voel een hand op mijn borstkas. "Jezus, je hart gaat veel te snel." Ik hoor ver weg gerommel en krijg dan iets op mijn mond gezet. "Louis. Louis. Louis reageer als je me hoort. Kom op Louis. Rustig blijven." Ik kan niks anders doen draaien van pijn. "Gemma. Maak de weg vrij. Ik kom er door met Louis. We moe-" Meer hoor ik niet. De pijn word steeds ondragelijker. Wat op mijn mond zit wordt heel even weg gehaald. Daarna zit het weer op mijn mond en word ik op getild door bekende armen. Ik piep, kreun en geef soms een schreeuw van de pijn. Ik ga snel vooruit. Mijn gehoor komt weer terug, ik hoor mensen fluisteren 'Oh mijn god, zie dat. Zo zielig.' Ik blijf maar spartelen van pijn. "IEDEREEN AAN DE KANT GRAAG!" Buldert Harry luid. Iedereen gaat zo te horen aan de kant. "Shit. Louis. Heb ik dit gedaan?" Vraagt Zayn bezorgd. "Nee, hij heeft pijn, maar is merendeels in paniek. Ik moet nu echt gaan anders komen we niet optijd in het ziekenhuis." "Sorry maat. Het spijt me. Houd je taai. Kom gewoon weer terug op school." Zegt Zayn nog en daarna worden de voetstappen van de persoon die mij tilt nog sneller waaruit ik begrijp dat hij rent. Ik word in een auto gelegd, hoor een deur dicht slaan en word dan op een schoot gezet. Mijn oor ligt tegen het hart van Harry aan. Ik word ieta rustiger maar kerm en spartel nog steeds. Er word rustig over mijn haar gevreven. "Rustig maar Louis. Gemma en ik zijn bij je. Nog even vol houden. Kom op je kan het. Doe alsof je een bokser bent die de wedstrijd moet winnen. Kom op je wint de wedstrijd wel." Zegt Harry. We rijden met een luid brommende motor over de weg. Met piepende banden remmen we. De deur gaat open hoor ik en ik word weer op getild. Harry en Gemma rennen snel naar binnen. Ik word al spartelend op een brancard gelegd. Ik voel een grootte warme hand op mijn gezicht. "Rustig maar Louis. Ik be bij je. Je bent veilig." Zegt Harry tegen mij. Ik druk zachtjes als reactie mijn hoofd tegen zijn hand, daarna laat hij zijn duim zachtjes over mijn wang glijden. Ik zie hem vaag glimlachen. Ik word een kamer in gereden. Harry staat daar nog steeds, nog steeds bij het bed. "Louis. Je moet straks gaan tellen als ik het zeg." Ik knik zachtjws wat hij voelt aan zijn hand "Goede jongen." Zegt hij speels terwijl hij grijnst. Ik voel opeens een naald in mijn arm en een middeltje mijn arm in gespoten worden "Tellen Lou." Heel zachtjes tel ik "Een... Twee... Drie... Vier... Vijf... Zes... Zeven... Acht... Negen... Tieeen... El-" En dan val ik inslaap.
