Louis POV.
Na vijf minuten lopen zitten we nu eindelijk in het kamertje. De dokter is even weg spullen halen dus zit ik hier alleen met Harry. "Zo zo Louis, straks komt de dokter weer terug en prikt ze je lek met die lange scherpe naalden. Zo prik prik." Zegt Harry met een gemaakt eng stemmetje. Bij het laatste zinnetje prikt hij tegen mijn arm. Ik grinnik. Hij is echt gek. De deur gaat open en daar staat de dokter "Oh nee, Louis, daar is ze weer. Ze gaat je lek prikken." "Ja pas maar op hoor." Speelt ze mee, ik lach, gekke mensen zijn het allemaal. Ze gaat op een stoel zitten en legt een paar spullen neer op zo'n rol tafeltje. Ze stroopt mijn mauw op, doet een band om mijn arm, ontsmet de binnenkant van mijn elleboog en legt mijn arm neer op de leuning "Niet aankomen. Anders gaat het misschien ontsteken." Ik knik. Ze draait zich om, ik kijk ondeugend naar Harry en beweeg heel langzaam mijn vinger er naar toe. Hij geeft me een tik op mijn hand "Nee Louis. Dat is niet braaf, stoute jongen. Goed luisteren naar de dokter. Anders word je ziek." De dokter pakt een naald uit en maakt die schoon. Ze zet hem en een spuit vult die met iets en drukt de achterkant aan totdat alle lucht eruit is, anders zou ze me opblazen. Dan gaat het zo. Tik tak tik tak... BOEM. Ze trekt de band nog straker aan en zet dan de naald tegen mijn huid. "Je kan zijn hand wel even vast houden." "Nee dat is niet nodig." Ze drukt de naald in mijn huid en drukt redelijk ver de naald in mijn lichaam. Oh Fuck. Dat doet wel een beetje zeer, mijn gezicht vertrekt, zo te merken zag Harry dat want ik voel een grootte hand in die van mij. Ik knijp er in. Ik hoor Harry grinniken "Is dat alles wat je hebt? Kan je niet meer? Deze top bokser Harry Styles heeft niet snel pijn. Kom op je hebt toch wel meer kracht." Plaagt Harry mij. Als de dokter de spuit leeg heeft zegt ze "Ben jij Harry Styles, die bokser? Er waren veel mensen die dachten dat je dood was omdat er opeens geen nieuws meer over je was in de krant, op de radio en op de tv." "Nou hier ben ik toch echt. Ik leef. Ik ben uit de boksindustrie gestapt. Ik heb een groot litteken waar ik vaak last van heb als er iets tegen aan komt." Harry kucht nep maar zegt daar tussen nog 'Micheal' dat was aan mij gericht. Over duidelijk, maar de dokter merkt het niet. "Louis, je moet even je broek uit doen, ik moet bij je bovenbeen." Ik zie Harry grijnzen. De dokter maakt de band om mijn arm los en ik trek mijn broek twijfelend uit. "Louis, schiet op. We hebben ook samen gym. Als je denkt dat ik hier ook in mijn onderbroek ga staan heb je het mis, dan krijg zelfs jij een boner." De laatste paar worden fluistert hij in mijn oor. Hij grinnikt. Mijn broek is uit. "Ik moet even voelen op je bovenbeen waar het juiste plekje zit. Vind je het goed als ik dat doe of moet een mannelijke dokter dat doen?" "Hij vind het prima als jij dat doet. Anders duurt het weer zo lang." De dokter plaatst haar handen op mijn been, ik kijk Harry quasi-beledigd aan met open mond. Ik houd mijn adem in als de dokter net iets te nog zit, Harry merkt het maar de dokter niet, gelukkig gaat ze wel wat lager drukken. Harry buigt voorover en fluistert "Geen stijve krijgen hé? Dat zou zo beschamend zijn." Express laat hij extra adem over mij oor glijden, geen flauw idee waarom maar het doet iets met me. Hij grinnikt, ik kijk hem aan met zo'n blik van zie-je-mij-dat-al-doen-? Hij knikt. Gek. Opeens voek ik een naald aan de binnenkant van mijn been, van pijn open ik mijn mond om te gaan schreeuwen, Harry heeft het door en doet dirext een hand voor mijn mond, er komt een gesmoorde kreet uit mijn mond. "Rustig Louis, ik ben hier. Als ze je express pijYn deed zou ze hier nu lekker liggen te slapen." Hij knipoogt naar de dokter die grijnst. Jeetje, lekker aardig zijn we weer. "Hij komt nog een keer en dan nemen we nog even bloed af en dan zijn we klaar en kan je naar huis." Zegt de dokter. Ik zucht opgelucht naar ook weer niet aangezien wat er allemaal nog komt. Harry negeert mij volledig en zegt tegen de dokter "Ik houd zijn handen vast en zorg hij niet kan schreeuwen, dan doe jij maar de spuiten." "Hallo, ik zit gewoon hier." Ik word vol genegeerd. Harry doet zijn bandana af terwijl de dokter nog twee spuiten in elkaar zet. Opeens zit er een doetk half in mijn mond en over mijn mond heen gebonden. "Zo nu kan hij niet schreeuwen." Harry pakt mijn armen vast en gaat op mijn knieën zitten. "Zo de rest ook verholpen." De dokter zet weer een naald tegen mijn been en drukt die erin. Ik wil schreeuwen wat niet lukt door de bandana van Harry.
Het bloed is af genomen en de spuiten zijn ook klaar. Harry heeft de hele tijd de doek voor mijn mond gehouden waardoor ik niks kon zeggen. We lopen het kamertje uit en de doek zit nog steeds voor mijn mond. Ik wil de knoop losmaken maar de knoop zit op een plek waar ik niet bij kan, Harry ziet het en lacht. Hij maakt aanstalten om hem los te maken maar haalt an zijn hamden grijnzend weg. Ik kijk hem boos aan. "Lekker rustig zo." Ik ga op de dichtstbijzijnde stoel zitten, sla mijn armen over elkaar en kijk eigenwijs naar Harry die voor me staat. Harry loopt op mij af pakt me vast om mijn middel en legt me over zijn schouder. Ik grijp me vast en als Harry begint te lopen begin ik zacht op zijn rug te slaan rekening houdend met het litteken "Louis, kan jij even die vlieg weg halen?" Ik kreun geërgerd, ik laat me slap hangen. Dan krijg ik een idee. Ik buig mijn been naar achter en haal uit maar Harry had het door en pakt mijn been vast. Hij zet me met mijn rug naar hem toe, pakt mijn armen en houd die vast. Hij geeft me zacht een duwtje waardoor ik struikel. Harry laat mijn armen los en vangt mij op met zijn arm. Ik lig met mijn rug op zijn arm. Met grootte ogen kijk ik hem geschrokken aan, hij grijnst alleen maar. Hi tilt me weer op en loopt het ziekenhuis uit. Hij stopt bij de auto die Gemma hier gelaten heeft. Hij zet me neer en draait me om. Hij begint aan de knoop te prutsen en haalt dan de doek weg. Op gelucht haal ik adem. Hij opent de deur voor me en ik stap in. Aan de andere kant stapt Harry in en rijd naar achter. Hij staat stil. Hij drukt op de rem en drukt het gas gelijkelijk in. Direct begint de auto heel hard te brommen. Ik heb me altijd af gevraagd hoe mensen dat doen. Opeens haalt hij zijn voet van de rem en vliegt de auto met piepende banden vooruit de parkeerplaats af. Ik word bijna de stoel in gedrukt en Harry zit daar rustig in zijn stoel. We komen op de snelweg waar niemand is. Het is helemaal leeg. Harry laat de motor brommen alsof het een sportauto is, grijpt het stuur beter vast en drukt het gas nog harder in. Hij drukt op een knopje waaronder staat 'Kenteken onzichtbaar op foto'. Ik kijk naar de snelheidsmeter en zie 160 staan. Jezus hij rijd hard. Harry rijd nog harder nu staat er 187. Ik klem me nog steviger vast. Ik zie voor ons een hert. Harry klemt zich vast aan het stuur en stuurt behendig om het hert die arrogant opkijkt. Lui beest. Ik begin iets sneller te ademen als de snelheidsmeter 200 aangeeft. "Rustig Louis, als ik niet zou weten wat ik deed gingen we niet zo hard. Rustig maar. Er overkomt je niks en anders zijn we allebei in een keer dood." "Nou dat klinkt geruststellend." Harry lacht en mindert vaart. We gaan weer gewoon 100 als we van de snelweg af rijden. We rijden door naar mijn huis. We stappen uit en Harry komt naar mij toe, hij gooit me over zijn schouder en gaat met een hand in mijn broekzak waar hij mijn sleutels vind. Hij loopt naar de deur en we lachen een beetje. Wat we niet door hebben is dat er een foto word gemaakt. Harry opent de deur en loopt naar binnen, hij zei me net in de gang en zegt "Tot maandag Louis." Daarna loopt hij het huis uit en zwaai ik hem uit. Hij rijd weg en ik ga naar boven bedenken wat er eigenlijk allemaal is gebeurd vandaag.
