Die daarop volgende vrijdag
Louis POV.
Ik loop door het park. Opeens knal ik tegen iemand op en val ik op de grond. "Hé! Kan je niet uitkijken ofzo!" Roep ik naar de man die mij nog niet heeft geholpen. "Wat zei je!?" Vraagt de man dreigend. Ik voel een klap tegen mijn kaak. Mijn hoofd slaat naar rechts, wat ik daar zie verbaasd me. Gemma heeft allemaal bescherming aan en Harry heeft bokshandschoenen aan. Hij slaat oo de bescherming die Gemma aanheeft en duikt soms voor een slag die zij doet. Hij heeft een ontbloot bovenlijf. Hij staat met zijn rug naar mij toe, er loopt een heel groot litteken over zijn rug. Ik voel weer een keiharde klap tegen mijn gezicht. Ik voel allemaal bloed lopen over mijn gezicht. Ik voel nog een klap in mijn buik. Ik geef een schreeuw van pijn. Harry daait zich direct om. Als hij de man ziet die mij slaat doet hij direct zijn hanschoenen uit. Gemma kijkt ook naar de man en doet haar bescherming af. Ze rennen mijn kant op. Harry gaat achter de man staan die niks door heeft. Hij tikt de man op zijn schouder, hij balt zijn vuist. De man draait om en krijgt direct een slag in zijn gezicht. Ik zie dat Harry groter is dan normaal en heel boos is. Ik word omhoog geholpen door twee sterke armen. Ik zit op een bankje en kijk naar Gemma. Harry en de andere man zijn aan het vechten. De andere man licht op de grond, opeens roept Harry "JIJ HEBT MIJ GODVERDOMME BIJNA VERMOORD. DAAR KRIJG JE SPIJT VAN!" Wow, wat! Ik kijk Gemma vragend aan. Opeens komt de politie aanrijden, die is dus gebeld. Gemma loopt op ze af en zegt "Je kan niks doen, hij is woedend. Dit is Harry Styles. Van die bokswedstrijden? Die gene die is verongelukt tijdens een wedstrijd door deze man? Als je hem nu beschiet maak je hem alleen maar bozer en heb je kan dat hij ook naar jou komt, hij is echt woedend." Wow, Harry is verongelukt tijdens een bokswedstrijd. Wow. Daarom is hij dus zo bang voor die kamer. "Is dat echt Harry Styles? Heel veel mensen missen hem bij de bokswedstrijden." "Ja, dat weet ik en dat weet hij ook. Maar sinds dat voorval is hij bang geworden, hij heeft in coma gelegen en heeft veel mee gemaakt. Ik probeer hem weer van zijn angst af te helpen en hem weer op de rails te krijgen maar dat is nogal lastig. Hij moest ook medicijnen nemen die hij eerst nam met drank en dat soort dingen. Ik heb die laatst allemaal kapot gegooid en nu kan hij het niet meer nemen met drank dus dat gaat ookal vooruit." "Wow, heftig." "JIJ GAAT ER SPIJT VAN KRIJGEN DAT JE MIJ OOIT IN COMA HEBT GESLAGEN! KOM OVER PRECIES TWEE MAANDEN WEER HIERHEEN! IK ZAL JE DAN WAT LEREN!" Roept Harry. We kijken elkaar allemaal verbaasd aan "Volgens mij is dat probleem met de angst ook weg. Volgens mij is alleen zijn lichaam er nog niet klaarvoor. Dat wordt trainen." Grapt de politie man. De man die mij sloeg staat op helemaal bebloed en rent weg. Harry loopt op mij af terwijl hij zijn handen afveegt. Zijn borstkas gaat snel op en neer, wow, zo is hij best knap en lekker... Wow. Wacht. Wat dacht ik. Nee dat dacht ik niet. Hij pakt een doek uit zijn zak en houd die op mijn hoofd gedrukt. Direct voel ik weer een enorm helse pijn. Ik was zo druk bezig met andere dingen dat ik er niks van merkte. Harry pakt dat soort verband dat boksers om hun polsen doen en bind daarmee de doek vast. Ik krimp in een van pijn, godver. Opeens voel ik de twee armen van Gemma onder mijn oksels, ze tilt me op zodat ik half sta. Harry bukt iets en tilt me op, Gemma legt mijn armen over zijn schouders en ik hang futloos in Harry's armen. Harry heeft zijn armen onder mijn billen en houd mij zo omhoog. "Gemma naar de auto. Breng ons naar het ziekenhuis. Hij moet zich laten hechten en misschien nog wel iets anders." "Hazz, weet je zeker dat je mee het ziekenhuis in wit aangezien je de laatste keer. Nou ja, dat ongeluk?" Zegt Gemma voorzichtig "Ja Gemma, het moet. Opschieten." "We geven jullie een escorte." Zegt de politie man. Ze bedanken hem en lopen gauw naar de auto. Opeens is de pijn heel erg, ik piep pijnlijk. Er word met een hand over mijn rug gevreven. "Nog even Louis." Zegt Harry tegen "Gemma opschieten, de doek is bijna helemaal vol met bloed." Ik laat me hangen aan Harry. Nooit gedacht dat ik ooit in zijn armen zou hangen. "Harry, heb jij niks?" "Nee, Edank heeft me niet eens geraakt." Er gaat een deur open, ik word neer gezet en dan komt Harry erbij. Harry neemt me op zijn schoot. "Gassen Gemma." "We kunnen jongens!" Roept Gemma, ze laat de motor luid brommen zoals van die uitsloof mensen dat doen en raced dan op een hoog tempo weg. Ik hoor sirenes en zie lichten. Ik word er duizelig van. Ik piep zachtjes maar Harry hoorde het toch op de een of andere manier. Opeens houd hij een hand voor mijn ogen "Sluit je ogen Louis." Ik sluit mijn ogen en val in een diepe slaap.
Twee uur later
Ik open voorzichtig mijn ogen, een fel licht komt me te gemoet. Ik kreun even van het fele licht. Ik hoor wat geloop en hoor dan een hese en lage stem. Het klinkt alsof de persoon net wakker is. "Zo je bent wakker. Lekker geslapen? Hoe voel je je? Heb je pijn?" Ik denk na, heb ik deze stem eerder gehoord, ik herken de stem vaag en ook het accent. "Ik heb een beetje pijn aan mijn hoofd en ribben. Ik ben een beetje misselijk, maar voor de rest is alles oke." Ik open langzaam mijn ogen. Ik stel alles scherp en zie dan Harry staan. Maar wie was die onbekende stem dan? Ik kijk nogmaals naar Harry, zijn haar zit door de war, hij heeft een shirt en een joggingbroek aan. "Alles oké Louis?" Zegt dezelfde stem weer, tegelijk bewegen de lippen van Harry. Het is Harry. "Ja alles is oké. Ik herinner jou stem heel anders." Zeg ik. Harry grinnikt. "Dat zou best kunnen, ik he namelijk net geslapen en dan als ik net wakker ben heb ik deze vervelende lage en diepe stem." Het is eigenlijk best fijn om naar te luisteren. Ik zou willen dat ik Harry kon zien slapen, dat was zo lief en schattig geweest zijn. Wow, wacht, alweer die rare gedachte. "Er komt over een minuut of vijf even dingen controleren en als alles goed is moet je dan even mee naar een kamer waar ze even iets gaat doen met prikjes en naaldjes." Zegt hij. Op het laatst zegt hij dat terwijk hij enge bewegingen maakt en eng probeert te doen wat niet lukt dus lach ik. Gekke jongen.
De zuster heeft een paar vragen gesteld en nu mag ik mee naar een kamertje maar aangezien ik morgen pas weer normaal kan lopen moet Harry mij nu helpen. Hij legt mijn arm om zijn nek en pakt me vast bij mijn middel. De zuster ziet het en zegt "Het is wel een stuk lopen hoor. Het is drie verdiepingen naar boven en dan nog een paar gangen door." Harry knikt, gebaart iets naar die vrouw, legt mijn andere arm om haar schouder en kruipt onder mijn arm weg. Hij zakt iets en pakt me weer op. Hij legt mijn armen om zijn nek en hopt me iets hoger. Hij legt als de zuster niet kijkt stiekem een hand op mijn kont en knijpt erin. Hij kijkt mij grijnzend aan, Harry heeft zijn vertrouwen terug. Ik kijk hem quasi-boos aan en lach dan dom. Hij begint met lopen terwijl hij nonchalant zijn handen op mijn kont houd. Ik zie hem kijk naar meisjes. Opeens houd hij me nog maar vast met een arm, hij slaat zacht op de billen van dat meisje, ze kijkt beledigd achterom. Harry wijst mij grinnikend aan. Ze snuift beledigd. "Oooh, dat was niet aardig." Zeg ik "Nou en, ik ben ook niet aardig. Anders was ik ook geen bokser geweest hé en dan had je nu waarschijnlijk hier gelegen in coma of dood." Hij kijkt me aan. Ik knik begrijpelijk. "Dat klopt wel eigenlijk." "Ik hen altijd gelijk." Zegt hij "Eigendunk." Zeg ik lachend. "Ik ben dan wel weer zo aardig om jou aan het lachen te krijgen." "Maar dat is niet zo heel moeilijk." "Nou en, ontneem me de hoop niet Lewis Somlinson." "Heee, zo heet ik niet Hari Stijles." "Maar zo heet ik ook niet." "Zo kunnen we eeuwig doorgaan dus laten we stoppe." "Ja, daar ben ik het mee eens. Laten we stoppen." "Eindelijk iets waar we het over eens zijn." Zeg ik zogenaamd opgelucht.
