WANTED -Живой или мертвой

.3.

Քրիստինան մինչ այդ հանգիստ հենվեց բազմոցին, շարունակելով հետևել Լիզային, ում աչքերի սև բիբերը խոշորացել ու ամբողջությամբ տիեզերքի էր նմանվել, սակայն այդ տիեզերքի անառողջ փայլը ցույց էր տալիս, որ աչքերի տերն էլ այս պահին սավառնում է հենց այդ տիեզերքում ու փորձում է անդադար կապ հաստատել երկրի հետ։Լիզան փորձեց վեր կենալ, նա փորձեց գոնե շարժվել, բայց մարմինը իրեն չէր ենթարկվում տանջելով թմրածությամբ և բարձր ջերմաստիճանով, ինչի պատճառով նա ցանկանում էր արագ հանել հագուստը։Երբ նա  պառկեց բազմոցին, Քրիստինան վեր կացավ, որպեսզի վերցնի Լիզայի հեռախոսը և այնտեղից հանելով սիմ քարտը ուղղակի կոտրեց այն ու դեն նետեց, ինչից հետո անջատեց նաև հեռախոսը։
Երբ նա նորից պտտվեց նայելով Լիզային, նկատեց, որ վերջինս մի փոքր հարմարվել է նոր զգացողություններին ու հիմա անդադար տնքալով փորձում է ինչ-որ բառ արտաբերել, բայց դուրս են գալիս միայն առանձին հնչյուններ, ասես նա լինի մղձավանջի մեջ, որտեղ պետք է մի շատ կարևոր բան պատմել, չնայած մղձավանջ արտահայտության հետ Քրիստինան կհամաձայնի,ի վերջո նա գիտի,թե Լիզային ինչ է սպասում։Նա մոտեցավ և ծնկի իջավ բազմոցի առաջ, որտեղ Լիզան ձեռքի թույլ շարժումներով, կիսաբաց աչքերով ու չենթարկվող լեզվով փորձում էր մի բան ասել կամ հասկացնել, բայց Քրիստինան ասես չէր նկատում դա, նա հիպնոզի ենթարկված մարդու նման ուղղակի նայում էր աղջնակին, չհավատալով, որ այս օրը վերջապես հասել է։Այո, Քրիստինան հաստատ խելագար էր, ու այդ խելագարության անունը Ելիզավետա էր, ով այսքան տարի ասես ձևացնում էր, որ չի նկատում Քրիստինայի սերն ու հոգատարությունը իր անձի նկատմամբ և ստիպում էր ամեն անգամ Քրիստինայի տանջվել, նայելով, թե ինչպես է իր սիրո առարկան ամեն անգամ նոր կողակից գտնում թքած ունենալով Քրիսի վրա, ով միայն ընկերուհի կարող էր լինել և ոչ ավելին։Քրիստինան  մի պահ վախեցած նայեց տանից դուրս տանող դռանը և ասես միայն հիմա հասկացավ, թե ինչ է արել, նա ուղեղի մեջ փորձում էր նորից վերհիշել քայլերի պլանն ու հերթականությունը և առաջին հերթին նա որոշեց Լիզային տանել տան գաղտնի մուտքով նկուղային հարկ, որը ինքը մեծ չարչարանքով վերանորոգել էր ստեղծելով բոլոր հարմարությունները և մաքսիմում դարձնելով սոցիումից կտրված։
Այս տունը նա գնել էր մի քանի տարի առաջ մի ծեր տատիկից, նա այս տանը շատ առավելություններ ուներ,այստեղ չկային տեսախցիկներ, փողոցները դատարկ էին, բայց որ ամենակարևորն է'տունն ուներ նկուղային հարկ, որտեղ կարող էիր մտնել հատակով բացվող դռան շնորհիվ, իսկ այդ դուռը գտնվում էր իր սենյակում և նա այն քողարկում էր պահարանի միջոցով(պահարանը շատ ծանր չէր,այնպես որ ամեն անգամ տեղաշարժելը մեծ խնդիր չէր),այդ դուռը նաև փակվում էր կողպեքի միջոցով 'թե’ ներսից, թե’ դրսից։
Քրիստինան գնաց սենյակ դուռը "արագ" բացելով, համենայն դեպս նա փորձում էր դա արագ անել, բայց հիացմունքից ու սպասումից նրա ձեռքերը դողում էին, այնպես որ միայն երրորդ անգամից ստացվեց բանալին մտցնել կողպեքի մեջ և հանել այն, բացելով գրողի տարած դուռը։Քրիստինան գրեթե վազելով նորից հասավ հյուրասենյակ,որտեղ Լիզան ամբողջությամբ տրվելով թմրանյութի ազդեցությանը սկսել էր չենթարկվող մատներով քանդել հագուստի կոճակները, որպեսզի ազատվի այդ զզվելի շոգից, որը շնչելու հնարավորություն կարծես չէր տալիս, ինչի պատճառով Լիզան ստիպված էր բերանը բաց պահել և արագ-արագ օդը ներս քաշել։Քրիստինան նայելով այդ տեսարանին մինչև ականջների ծայրը կարմրեց, զգալով, որ որովայնում ամեն ինչ սեղմվում է, ասես բազում թիթեռնիկներ փորձում են թափահարել իրենց մեծ թևերը ամեն անգամ հարվածելով որովայնի պատերին։Նա արագ մոտեցավ Լիզային մի պահ թեթև համբուրելով նրա շուրթերը, ինչից Լիզան սկսեց տնքալ և  պատասխանել համբյուրին առանց գիտակցելու, թե ինչ է անում, բայց Քրիստինան արագ ավարտեց այս քաղցր տանջանքը, գրկելով աղջկան և ստիպելով, որ նա ձեռքերով բռնվի Քրիստինայի վզից։
Լիզան այդ տեղափոխությունից միայն մի պահ գլուխը ավելի հետ գցեց, բայց Քրիսը կարողացավ նրան օդում պահել, իսկ հետո ընդհանրապես կծկվեց Քրիստինայի կրծքավանդակի շրջանում երբեմն նրա վիզը տաք շնչառությամբ ծածկելով,ինչից Քրիսը փշաքաղվում էր։
Վերջապես նրանք իջան նկուղային հարկ,ինչը բավական դժվար էր անելը,հաշվի առնելով,որ Լիզան Քրիստինային քաշով շատ քիչ էր զիջում։
Նա մոտեցավ մահճակալին,որը հատուկ նախապատրաստել էր Լիզայի համար։Մահճակալը սպիտակ գույն ուներ և ամբողջությամբ պատված էր ճերմակ կաշվե կտորով, որի շնորհիվ աղջիկը զայրույթի ժամանակ ինքն իրեն վնասել չի կարողանա, իսկ չորս կողմից կապելու հարմարանքներ կային'ձեռքերի և ոտքերի համար, որոնք Քրիստինան նույնպես փափուկ, բայց ձիգ նյութից էր պատրաստել, որպեսզի փափուկ մաշկը դրանց պատճառով չվնասվի։
Նա զգուշությամբ դրեց Լիզային մահճակալի վրա և սկսեց հանել նրա հագուստը....
Հանելով  վերնաշապիկը նա ավելի մեծ տարածք բացեց հետազոտությունների համար' եզակի խալերով պատված սպիտակ մաշկը գեղեցիկ կոնտրաստ ուներ մուգ կարմիր ներքնազգեստի հետ,որից ազատվելուց հետո Քրիստինան զգուշությամբ համբուրում էր մերկ մաշկը, ասես իր ձեռքերում հալվող բամբակ էր, այլ ոչ թե մարդ։ Նա աջ ձեռքով բռնեց Լիզայի կուրծքը այն մատներով մի փոքր սեղմելով և թեթև համբույր թողեց նրա այտին, իսկ հետո նաև այդքան ցանկալի, բայց անհասանելի շուրթերին։
Հաջորդ քայլով տաբատից ազատվելն էր,ինչը նա ավելի արագ արեց և տեսադաշտ բացեց նուրբ, բայց ձիգ ոտքերի վրա, որոնք կարծես իդեալական սիմետրիա ունենային նրա տեսած բոլոր մյուս մարմինների  միջև։