#Morning 🔞🔞
កម្ដៅនៃព្រះអាទិត្យជះចូលទាំងស្រុងមកក្នុងបន្ទប់ ធ្វេីឲពន្លឺចាំងចាក់ភ្នែករំខានដល់ដំណេករបស់មេលីដែលកំពុងគេងនៅលេីគ្រែ
ជុងហ្គុកងេីបមុននាងតាំងពីយូរពេលនេះគេកំពុងគេងផ្អៀងខ្លួនយកដៃច្រត់ចង្កាសម្លឹងមុខនាងមិនដកភ្នែក
< ក្រោកឡេីង> សំឡេងដាស់របស់រាងក្រាស់ធ្វេីឲមេលីត្រូវបម្រាស់ខ្លួនជ្រួញចិញ្ចេីមរក កល ងង៉ក់ទាំងព្រឹក
<ហ្ហឹកៗ>
<អីយ៉ានាងល្អិតគ្រាន់តែឲក្រោកក៏យំដែរ>
<សុំគេង10នាទីទៀត>
<ក៏បានហាមលេីសឲសោះមិនអីចឹងបងនឹង ដាក់ទោសអូនមិនខាន>
<ហុឹមៗ> នាងតូចងក់ក្បាលផ្ងក់ៗទាំងបិទភ្នែកងងុយដេកចង់ស្លាប់ហេីយ
ជុងហ្គុកចុះពីលេីគ្រែស្រស់ស្រាយមែនទេ គេដេីរចូលបាស់ស្រូមងូតទឹកឡេីងអេីងកង ជីវិតគេផ្លាស់ប្ដូរហេីយ !#20នាទីក្រោយមក
ជុងហ្គុកចេញមកវិញមានត្រឹមតែកន្សែងពោះគោរុំបាំងតែផ្នែកខាងក្រោមចំណែកល្វែងលេីចំហឲខ្យល់បក់កាត់យ៉ាងទំនេីង
គេដេីរមកច្រត់ចង្កេះនៅចុងគ្រែសម្លឹងមេីលនាងតូចកំពុងដេកខ្វៀនៗនៅលេីគ្រែ
< ក្មេងនេះពិតជាពិបាកដាស់មែន> ជុងហ្គុកឈរគ្រវីក្បាលហួសចិត្តមុននេះនាងសុំគេងតែ10នាទីទេ តែគេងូតទឹកឡេីងជិតកន្លះម៉ោងហេីយនៅអត់ព្រមងេីបទៀតបែបនេះត្រូវតែពិន័យទេីបបាន
ជុងហ្គុកក៏ប្រញាប់ឡេីងទៅដេកជិតនាងហេីយដាស់ម្ដងទៀត
< មេលី...> គេហៅល្វេីយៗដូចសំឡេងខ្មោចអន្ទងព្រលឹងអីចឹងលឺខ្សាវៗក្បែរត្រចៀកថែមទាំងផ្លុំខ្យល់ដាក់នាងទៀត
<ហុឹម..> អ្នកដែលត្រូវគេរំខានមិនឲគេងក៏គ្រហឹមរងូវៗដូចជាធុញទ្រាន់រកតែដេកពួនបន្តិចមិនបាន
<ក្រោកឡេីង ម៉ោង10ព្រឹកហេីយណា>
<មេលីអូនមិនទៅធ្វេីការទេមែនទេ>
<មេលី>
<មេលី>
<ហុឹម!.> ហៅញយដងហេីយនាងនៅតែបិទភ្នែកគេងធ្វេីមិនលឺ ទេីបជុងហ្គុកត្រូវប្រេីធម៌ក្ដៅយកដៃរបស់គេទៅច្របាច់ដេីមទ្រូងនាងមួយទំហឹងធ្វេីឲមេលីញោចមាត់ស្រែកថ្ងូរមួយរំពេច
<អ្ហាស!អេស ជុងហ្គុកបងចង់ធ្វេីអី> មេលីប្រឹងបេីកភ្នែកចាប់ដៃរបស់គេដេីម្បីឃាត់កុំឲលូកលាន់នាង
<បងធ្វេីតាមសន្យាអូនគេងលេីសឡេីង15នាទីហេីយ> ជុងហ្គុកខ្សឹបប្រាប់ ដូចជារំលឹកសម្ដីរបស់នាងកាលពីព្រឹកមិញ
<អត់ទេកុំអី អូនព្រមងេីបហេីយ! > នាងងាកមេីលមុខគេខំប្រឹងបេីកភ្នែកធំៗបញ្ជាក់ថានាងព្រមងេីបហេីយ
<ហួសពេលហេីយអូនសម្លាញ់>គេញញឹមព្រានដាក់នាង ហេីយក៏ឈ្មុលទៅរកច្រឡោះសរសខ្ចីបឺតថេីបយ៉ាងជក់មាត់
<អ្ហាស! អូនឈឺកុំខាំ> មេលីខំរុញស្មាផង ច្រានក្បាលគេផងតែគេនៅតែរុកចូលលេីសដេីម ថែមទាំងខាំក្រឡឹងករនាងឡេីងជាំស្បែក
< ជុបៗៗ> មាត់ចេះតែរំកិលតាំងពីកញ្ចឹងកររហូតមកដល់កំពូលភ្នំ ប្រេីអណ្ដាតលិតវាស់ឆ្វោកៗធ្វេីឲស្រាវ
ស្រេីបពេញទ្រូង
<អឹស..អ្ហាស..បឺតកន្លែងហ្នឹង> នាងតូចបាត់អស់ភាពម្ចាស់ការខំពេីងទ្រូងហុចដល់មាត់ខ្លាមិនខ្លាចវាខាំរហូតដាច់រលាត់អីបន្តិចសោះ
<បានអូនសម្លាញ់> រាងក្រាស់ញោចស្នាមញញឹមទទួលសំណេីរយ៉ាងរីករាយ បឺតបៀមគ្រប់សព្វបែបយ៉ាង មាត់នឹងអណ្ដាតកំពុងប្រតិបត្តិការផ្នែកខាងលេីឯដៃក៏មិនទុកឲទំនេរចោលដែរ ដៃម្ខាងលូកចូលក្នុងភួយដែលមេលីកំពុងក្លំ ម្រាមទាំងប្រាំឈ្លីសង្កត់លេីស្រទាប់ទន់ល្មឿយដែលបញ្ចេញទឹកលម្អងល្អិតៗនៅចន្លោះភ្លៅ
<ជុងហ្គុកអូនមិនទាន់ងូតទឹកទេវា កង្វ...អ្ហាសៗ..កង្វក់ណាស់កុំអី អឹស>
ហាមមិនទាន់ឡេីយសាតានកំណាចនេះមិនទុកឲនាងបានតវ៉ាបន្តិចណាសោះ គេសង្កត់ម្រាមកណ្ដាលទាល់តែលិចចូលក្នុងសន្ទះផ្ការួចក៏ធ្វេីចលនាចេញចូលៗរហូតហៀហូរទឹកលម្អងពាសពេញដៃ
< កូនឆ្មាអូនឃ្លាននំបុ័ងហេីយមេលី>
< កុំនិយាយបានទេ! >
<ឃ្លានឡេីងហៀរទឹកមាត់>
<លោក!!>
<ហៅថាមិច!>
<បង >
<បងណា>
<បងជុងហ្គុក មិចពេញចិត្តឬនៅ>
<បាទអូនមេលីបណ្ដូលចិត្ត>
< ឆាប់ឡេីងអូន ហេវ!>
<ក្មេងច្រឡេីម ! >
ផ្លាប់ៗ !! រាងក្រាស់ក៏ទម្លាក់នំប័ុងដេីមវែងចូលក្នុងមាត់ឆ្មាទាល់តែដល់ក្រឡេីងធ្វេីឲម្ចាស់ឆ្មាសប្បាយអ៎ សុខស្រួល រកថាមិនត្រូវ
<អ្ហាសៗ លឿនជាងនេះអ្ហាសៗស្រួល>
< អ្ហឹស!កុំហាមបងឲឈប់នៅពេលក្រោយឲសោះ>
ផ្លាប់ៗសំឡេងសាច់ទង្គិចគ្នាប្រគំឡេីងកាត់ព្រឹក រាងក្រាស់ចាប់ជេីងទាំងសងខាងរបស់នាងតូចមកពាក់លេីករ ហេីយយកដៃកាន់ត្រកៀកសាយជាប់ សម្រុកចូលខ្លាំងៗទាល់តែនាងទៅដល់កោះត្រេីយ តែកុំស្មានថាបានរួចខ្លួនត្រឹមមួយទឹកហ្នឹងឲសោះ រាងក្រាស់ងេីបខ្លួនផ្អែកខ្នងនឹងក្បាលគ្រែចាប់នាងឲអង្គុយលេីកូននាគស៊ុតពីក្រោមពេញកម្លាំងមនុស្សប្រុស
< អូយឈឺ! ជុងហ្គុកតិចៗអូនអួល..ណាស់វាដោតជ្រៅពេកហេីយ>
< មិនបានទេបងចង់ផ្ទុះហេីយឆាប់អុកមោ...អឹស>
<អ្ហាសៗ..ជុងហ្គុក> នាងតូចតោងស្មាគេជាប់ខ្ញាំក្រចកដៃវែងៗនឹងស្បែកគេឡេីងចេញឈាមរឹមៗតែមិនបានធ្វេីឲគេមានអារម្មណ៍ឈឺសូម្បីតែបន្តិច មានតែធ្វេីឲសុិចពេលនេះកាន់តែពុះកញ្ជ្រោលទ្វេរដង
មេលីលេីកដាក់ចង្កេះរេទៅមុខថយមកក្រោយក្រលែងឥតទាស់ចង្វាក់ស្នេហ៍កាន់តែរន្ថាន់រាងក្រាស់ថ្ងូរគ្រហឹមកាន់លឺទៅៗ រហូតបំផ្ទុះកាកសំណល់មកខាងក្រៅ យកដៃទ្រខ្នងបណ្តូលចិត្តរបស់គេដែលទន់ខ្លួនដេកដួលមកលេីដេីមទ្រូងដកដង្ហេីមឃឃូស
< បងអាក្រក់ណាស់>
<ជុបៗលេីកនេះអូនចង់គេងបន្តដល់ម៉ោង5ក៏បានដែរ>
<ប្រុសចិត្តខ្មៅ>
<អូនថាឲអ្នកណាថែមមួយទឹកទៀតឥឡូវ>
<អូយសន្លប់សិន!>
YOU ARE READING
ភូមិគ្រឹះផ្កាយក្រហមរបស់សាតានទាំង7[ចប់]
Short Storyជាប្រលោមលោកស្នេហា (BG) 18+ វគ្គ( សាតានថ្នមស្នេហ៍នារីអាកាសចរ)