ភូមិគ្រឹះផ្កាយក្រហមរបស់សាតានទាំង7[ចប់]

ភាគទី1

យន្តហោះA215 ចេញដំណេីរពីសេអូលទៅទីក្រុងម៉ាទ្រីតប្រទេសអេស្បាញ

<សូមដាក់ខ្សែក្រវាត់យន្តហោះកំពុងចេញដំណេីរ>

នារីអូទេសម្នាក់ស្រែកប្រាប់អ្នកដំណេីរតាមប្រព័ន្ធ សីុស្តឹម(System)

#30នាទីលេីយន្តហោះ

< សួស្ដីលោកត្រូវការភេសជ្ជៈខ្លះទេ?>

សម្ដីស្រទន់បញ្ចេញសំនៀងជា

ភាសាបរទេសបានសួរទៅកាន់អ្នកដំ

ណេីរដែលកំពុងអង្គុយស្ងៀមដូចខ្មោចអេស្សុីប

< អត់ទេ>បុរសពាក់ឈុតពណ៌សរពាក់

វែនតាខ្មៅបាំងភ្នែកជិតស្លុងក៏ស្រដីជា

ភាសាកំណេីត មកកាន់នាងវិញបែបកំបុតៗ

< លោកជាជនជាតិកូរ៉េដែរមែនទេ

ចៃដន្យល្អណាស់ខ្ញុំក៏ជាជនជាតិកូរ៉េ

ដែរ> មេលីនាងក៏រាក់ទាក់ជាមួយភ្ញៀវ

កម្រណាស់ដែលនាងបានជួបអ្នកចេះភាសាកូរ៉េនិយាយឆ្លេីយឆ្លងគ្នា

បានងាយបែបនេះ ព្រោះភាគច្រេីន

សម្បូរតែភ្ញៀវបរទេស

< មែនហេស> គេនិយាយមកវិញ

ដូចជាមិនចាប់អារម្មណ៍

<ចាស>មេលី

<លោកទៅកំសាន្តនៅអេស៉្បាញ

មែនទេ> មេលីនាងសួរដោយ

ញញឹមញញែមតាមទម្លាប់រុះរាយរបស់នាង

<មែនហេីយ>

<លោកទៅតែឯងទេមែនទេ>

< នាងជាអ្នកកាសែត? > បុរសនោះ

ដោះវែនតាខ្មៅចេញហេីយងាកមកសួរ

នាងដោយពន្លឺភ្នែកធុញទ្រាន់ជាខ្លាំង

< អ៎ចាស...អត់ទេសូមអភ័យទោស>

គ្រាន់តែឃេីញមុខរបស់គេបេះដូង

របស់ ស្សុឺន មេលី ស្ទេីតែលោត

ចេញមកក្រៅ គេទាំងសង្ហានិងគួរឲខ្លាច

ផងដែរ ឈុតពណ៌សរសាកសមជា

បុរសមានមន្តស្នេហ៍ សន្តំចិត្តនាងឲលង់

ស្រឡាញ់គេបាត់ទៅហេីយព្រះអេីយ

មេលីនាងអោនគំនាបហេីយក៏រហ័ស

បែរខ្លួនបំរុងដេីរចេញតែត្រូវទច់ជេីង

ពេលលឺសំឡេងគេឃាត់

<ឈប់សិន>

<លោកត្រូវការអីមែនទេ> មេលីងាក

មកវិញសួរដោយសំឡេងទន់ភ្លន់ដដែល

<រាងកាយនាង>

<ថាមិច?> នាងបេីកភ្នែកធំៗសួរទៅ

បុរសម្នាក់នោះបញ្ជាក់

<ខ្ញុំត្រូវការ កាហ្វេខ្មៅ1កែវមិនដាក់ស្ក >

<អ៎ ចាសបានសូមរង់ចាំបន្តិច>

មេលីនាងខំតែភ័យសង្ស័យមុននេះ

ស្ដាប់ច្រឡំហេីយ នាងងាកខ្នងដេីរ

ចេញពីកន្លែងនោះដេីម្បីទៅឆុងកាហ្វេ

ឲភ្ញៀវតាមតួនាទី

#មួយសន្ទុះក្រោយមក

<កាហ្វេរបស់លោកបានហេីយ ត្រូវការអ្វីបន្ថែមដែរទេ? >

<អត់ទេ>

<ចាស សូមសម្រាកឲ
ស្រួលខ្លួនចុះ>

< នាងឈ្មោះអី>

< មេលីខ្ញុំឈ្មោះមេលី>

< វ៉ាលី? >

<មេលី មិនមែនវ៉ាលីទេលោក>

<អ៎សុំទោស>

< បេីលោកមិនត្រូវការអីទៀតទេខ្ញុំសុំទៅសិនហេីយ>

<បាទ>

មេលីនាងក៏ដេីរចេញពីកន្លែងនោះទៅ

បម្រេីភ្ញៀវឯទៀតនៅលេីយន្តហោះ

គ្រប់សកម្មភាពរបស់មេលីសុទ្ធតែត្រូវ

បានខ្សែភ្នែករបស់បុរសម្នាក់នោះសម្លឹងជានិច្ច

Be counted ....