ភូមិគ្រឹះផ្កាយក្រហមរបស់សាតានទាំង7[ចប់]

ភាគទី07

#Evening 🔞

<ចៅហ្វាយខ្ញុំចាត់ការឲរួចរាល់ហេីយ> 
<ល្អ > ជុងហ្គុកញោចស្នាមញញឹមព្រៃផ្សៃហេីយក៏តម្រង់ទៅបន្ទប់ក្រោមដី

ក្រាក!!
<លែងយេីងទៅពួកឯងចង់ងាប់មែនទេចាំមេីលលោកម្ចាស់កៃយូ៉របស់យេីងនឹងមិនទុកឲពួកឯងរស់ទេ> បុរសដែលត្រូវគេចាប់ចងលេីកៅអី
ស្រែកក្ដែងៗដេីម្បីបង្អួតអំណាចរបស់កៃយ៉ូដែលត្រូវជាចៅហ្វាយ
< ឯងជាមនុស្សរបស់អាកៃយូ៉មែនទេ>
<មែនហេីយ បេីចង់រស់ដោះលែងយេីងភ្លាមទៅ> គេនិយាយទាំងអំណួត
< ល្អ ពួកឯងដោះលែងវាទៅ> រាងខ្ពស់ចូលទៅអង្គុយលេីសាឡុងខ្មៅបញ្ជាឲកូនចៅស្រាយចំណងឲចំណាត់ខ្មាំង
<ហុឹស ពួកឯងចេះដឹងខុសត្រូវមែន>
< ហុឹស> រាងក្រាស់សេីចមួយឃឹសហេីយក៏ទាញកាំភ្លេីងបាញ់ផូង
ផាំង! ផាំង!
<អូយ > សំឡេងរបស់បុរសមាឌធំនោះស្រែកឡេីងដោយក្ដីឈឺចាប់ព្រោះជេីងទាំងពីរត្រូវបានជុងហ្គុកបាញ់បំបាក់ចោលទៅហេីយ
< យេីងដោះលែងឯង ឆាប់ទៅប្រាប់ចៅហ្វាយឯងទៅ បេីវាចង់បង្ហាញរិទ្ធអំណាចអាចទៅជួបគ្នាទៅរោងចក្រចាស់ក្រោយទូររថភ្លេីងស្អែកម៉ោង3>
< មិចមិនប្រញាប់បោលក្បាលទៅ> យេនដែលជាជំនិតស្រែកបន្ថែម ហេីយបុរសនោះក៏រហ័សវាចេញទាំងរដាបរដួស
<ចៅហ្វាយធ្វេីបែបនេះអាចមានគ្រោះថ្នាក់> ក្រោយពីស្ថានការបានស្ងប់ស្ងាត់យេនក៏ដាស់តឿនដោយបំណងល្អគេខ្លាចថាចៅហ្វាយអាចនឹងមានគ្រោះថ្នាក់
< ទុកវាឲឆ្មក់ខាំតែម្ខាងតទៅទៀតលែងបានហេីយ បេីវាចង់សាកក៏ឲវាបានជួបរបស់ពិត >
<ឯងទៅរៀបចំគ្នីគ្នាទៅ> រាងក្រាស់ក្រោកពីសាឡុង ឈរជ្រែកហោប៉ៅបញ្ជា
<បាទចៅហ្វាយ >
< មិនបាច់ច្រេីនពេកទេយេីងមិនចង់យកប្រៀបអ្នកណា>
<តែ..>
<ទៅ!>
<បាទចៅហ្វាយ > យេនអោនគំនាប
ហេីយជុងហ្គុកក៏ដេីរចេញពីបន្ទប់នោះទៅរកផ្ទះបាយដែលសំណព្វចិត្តរបស់គេកំពុងធ្វេីម្ហូប
<  អ្នកបម្រេីមានច្រេីនណាស់មិចមិនប្រេី>ជុងហ្គុកចូលទៅអោបចង្កេះនាងតូចពីក្រោយ ថេីបសក់នាងថ្នមៗធ្វេីឲនាងភ្ញាក់ព្រឺត
<ជុងហ្គុកធ្វេីអីនិងលែងអូនសិន>
<បងចង់អោបមានបញ្ហាអី>
<បេីមានគេមកឃេីញគិតយ៉ាងមិច>
<ទីនេះជាផ្ទះរបស់បង គ្មានអ្នកណាហ៊ានមករញ៉េរញ៉ៃទេ>
<ចុះបេីអ្នកបម្រេីមកឃេីញគិតយ៉ាងមិច>
< ដេញចេញ>
<បង!>
<ថាលេងទេបងបញ្ជាមិនឲអ្នកណាមករំខានទេអូនកុំភ័យ>
<យ៉ាងណាក៏ត្រូវលែងអូនសិនដែរអូនធ្វេីម្ហូប>
<ធ្វេីទៅបងមានហាមមិនឲធ្វេីឯណា >
<ជុង!! បងអោបអីចឹងអូនធ្វេីមិនកេីតទេ>
<បេីអូនធ្វេីមិនកេីត ទុកឲបងធ្វេីវិញ> គេញញឹមព្រានហេីយក៏អោនថេីបប្រឡោះករនាងពីក្រោយយ៉ាងស្រាវស្រេីប
<បងចង់ធ្វេីអីអត់ទេ អូននៅឈឺ> មេលីព្យាយាមគេចតែគេនៅតែតាមថេីបមិនឈប់
<បងនឹងថ្នម> រាងក្រាស់ខ្សឹមដាក់ត្រចៀកនាងតិចៗសុីអារម្មណ៍មាំណាស់ហេីយក៏បឺតថេីបករនាងយ៉ាងឆ្ងាញ់មាត់
<ហ្ហឹកៗអត់ទេជុង អ្ហាស!ជុងកន្លែងនេះមិនបានឡេីយ> នាងប្រកែកព្រោះនេះជាផ្ទះបាយបេីគេទ្រាំមិនបានយ៉ាងណាក៏ទៅបន្តទៅបន្ទប់ដែរ មកធ្វេីអីហាលវាលបែបនេះនាងក៏ចេះអៀនចេះខ្មាស់ដែរ
< ប្ដូរបរិយាកាសសំណព្វចិត្ត>គេមិនដកថយឡេីយមានតែចូលថែម ដៃមឹករបស់ជុងហ្គុកបានចាប់ច្របាច់សាច់កំប៉េះគូទនាងពេញៗបាតដៃ
<ជុងហ្គុក>
< អុឹម!ជុបៗ > គេគិតតែញីញក់ថេីបគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៅលេីផ្ទៃមុខរបស់នាងថែមទាំងលូកដៃម្ខាងចូលក្នុងអាវ
ទ្រនាប់ច្របាច់ដោះនាងខ្លាំងៗស្ទេីរតែបែកខ្ទិចខ្ទី
<អូយ!ឈឺតិចៗបានទេស្រកៀចង់ស្លាប់ហេីយ > នាងខឹងណាស់ប្រុសម្នាក់នេះឆ្គួតកាមខ្លាំងពេកហេីយ រំលោភនាងមិនរេីសកន្លែងសោះថែមទាំង លែងនាងធ្ងន់ដៃទៀតអីចឹងខំប្រកាច់ប្រាប់ថាថ្នមរកឆ្គួតអី
ជុងហ្គុកមិនខ្ចីយកត្រចៀកស្ដាប់ថែមទាំងលូកលេីលូកក្រោមមិនដាក់ដៃ
<អ្ហាសៗ អឹស> មួយពព្រិចភ្នែកសោះខៅខ្លីក៏របូតពីចង្កេះអាកូននាគនោះចាក់គូទនាងឡេីងស្គៀបសាច់ តែក៏មានអារម្មណ៍សុខស្រួលប្រហែលគ្នា
<អា..តឹងដដែលអូនសម្លាញ់>
<អឹសៗ ជុងហ្គុកអូនស្រាវណាស់>
ផ្លាប់ៗៗ
សង្គ្រាមស្នេហាកណ្ដាលផ្ទះបាយក៏បន្តអស់ជាច្រេីនទឹករហូតមេលីទន់ជង្គង់លេីកទង់សរ ទេីបគេព្រមឈប់ហេីយបីនាងឡេីងទៅបន្ទប់ដេីម្បីជំរះខ្លួន

#កៃយ៉ូខាសល
<ចង្រៃយ៎វាធ្វេីបែបនេះដូចជាមេីលងាយយេីងពេកហេីយ> កែយ៉ូគ្រវាស់កែវស្រាដែលបញ្ឃរចោលលេីតុឲធ្លាប់បែករប៉ាត់រប៉ាយ
<បងប្រុសខ្្ញុំគិតថា យេីងគួរតែប្រដៅវាម្ដងទៅ> កៃម៉ាដែលជាប្អូនជួយបញ្ជេញយោបល់
<ឯងមិនធ្លាប់ស្គាល់ពីសាវតារបស់អាជុងហ្គុកទេវាជាទាយាទពៅរបស់
រេ៉តស្តា បងប្អូនវាមានដល់ទៅ7ក្បាល>
< យេីងមានពីរនាក់បងប្អូនមែនតែកូនចៅមានរាប់រយនាក់បងទៅខ្លាចវាធ្វេីស្អី>
<ទោះបីយ៉ាងណាក៏យេីងមិនចង់ប្រថុយដែរ >
< ហេីយបងគិតមិនចេញទៅជួបវាស្អែកនេះទេឬ?>
<.....>
Be continued.....