A new start // 𝐾𝑖𝑚 𝐽𝑜𝑛𝑔𝑖𝑛

0.1

"Hoş geldin hayatım"

"Hoş buldum birtanem"

He ran'ın yanağına kısa bir öpücük bırakıb geri çekildim.

"Hadi gidelim"

Elele tutuşup arabaya doğru yürüdük. Binip Babamlara gidecekdik. Yol boyu He ra'nın eli elimdeydi. 4 ay önce tanışmıştık ve onu çok sevmiştim. Şimdi ise annemler ile tanışması için görüşecektik. Kısa bir yolculuğun ardından nihayet eve gelmiştik. İkimizde inip eve doğru adımladık. Kapıyı çaldım. Ve İseul kapıyı açmıştı

"Hoş geldiniz efendim"

"Hoş buldum, annemler nerde?"

"Salondalar efendim"

İkimiz elele salona girdik. Annem bizi fark edince yanımıza geldi. Bana bakıp 'hoş geldiniz' derken, He ra'na bakınca yüzü düşmüştü. Bunu umursamayıp anneme sarıldım

"Hoş bulduk annecim"

He ran'da görüşdükten sonra, birlikte yemek masasına oturduk. Ablalarım ve eşleride gelmişti. Her kezde ufak bir soğukluk hiss etsemde, belli etmemiştim. Gece sonunda konuşacaktık nede olsa.

Saat onbir gibi He ran'ı evine bırakıp eve geri döndüm. Ablalarım gitmiş, babam ise uyumuştu. Annem beni salonda bekliyordu. Hızla yanına gitdim. Koltukta oturuyordu. Karşısında diz çöküp gülümsedim

"Annecim He ran hakkında ne düşünüyorsun?"

Annem derin bir nefes alıp konuştu

"Güzel kız ama..."

"Ama ne?"

Annem yüzüme baktı

"Ama giyim tarzı davranışları..."

Kalkıp annemin yanına oturdum

"Ne varmış giyiminde, davranışında?"

"Çok açık giyiniyor ve bizim yanımızda az kalsın kucağına oturuyordu"

Güldüm

"Anne oda onun tarzı bunda ne varki?"

"Jongin tarz göğüslerini kayınpederine göstermi diyor?"

"Anne abartma lütfen"

"Abartmıyorum oğlum. O kız ailemize uygun deyil"

"Ne yani şimdi giyimini beyenmediniz diye ondan ayrılmammı gerekiyor?"

Annem elimi tutdu

"Ayrıl demiyorum. Ailemize uygunlaştır diyorum"

Elimi çekip ayağa kalktım

"Anne sen tessetürlüsün diye He ran'da öyle olmak zorunda deyil. Ben onu öyle seviyorum!"

Sesimi yükseltince annem ayağa kalkdı

"Bu sana son sözümdür genç adam. Ya uygunlaştırır, yada ayrılırsın. O kadar!"

Başka bir şey söylemeden kapıya yöneldim. Annem arkamdan seslendi

"Hiç bir yere gidemezsin odana çık!"

Kapı kolunda olan elimi indirdim. Hiç bir şey söylemeden odama çıktım. Üzerimi değiştirip yatağa uzandım. Tavana bakarak düşünüyordum. Belki He ran annemin şartını kabul ederdi. Düşünmem engel olsada bir şekilde uyumuştum. Sabah üzerimi değiştirip aşağı indim. Doğruca kapıya yöneldim. Tam çıkacağım sırada annem seslendi

"Oğlum yemek yeseydin"

"Acelem var"

Tekrar çıkmak isterken bu kez babam seslendi

"Gel yemek ye birlikte çıkarız"

Açmış olduğum kapıyı geri kapatıp, yemek masasına geçtim. Babamın sözünden çıkamazdım. Kahvaltı sonrası babamla çıkmıştık. Benim arabamla gitdiyimiz için ben kullanıyordum. Babamsa ön Koltukta oturmuşdu.

Şirketin önüne geldiyimizde, tam arabadan inecekken babam beni durdurdu

"Ne oldu baba?"

Babam derin bir nefes alıp konuştu

"Akşam annen seninle konuşmuş doğrumu?"

"Evet baba"

"Bak oğlum senin mutluluğun benim için çok önemli. Fakat biz mutlu olmanı istediyimiz kadar, sende bizi düşün. Ve ortak bir noktada buluşalım. Beni anladığını umuyorum. Öyle deyilmi?"

Kafamı olumlu anlamda salladım

"Anladım baba"

Babam arabadan inince, telefonu çıkarıp He ran'ı aradım

"Evdemisin? Sana geliyorum"

Yaklaşık onbeş dakika sonra He ra'nın evindeydim. Kapıyı ilk çalışımda açmıştı.

"Hoş geldin"

Yorgunca gülümsedim

"Hoş buldum"

İçeri geçip koltuğa oturdum He ran yanıma oturup yüzüme baktı

"Gergin görünüyorsun. Ne oldu?"

"Hiç bir şey. Sadece biraz yorgunum"

He ran heyecanla gülümseyip konuştu

"Eh annenler beni beyenmişmi?"

Elini tutup gülümsedim

"Beyendiler He ran. Ama bir şey var"

"Nedir o?"

Annem giyim tarzını biraz açık bulmuş. He ran ellerini çekip, kaşlarını çatdı

"Benim kiyafetim açık deyildi canım. Ayrıca bu benim tarzım"

Çektiyi ellerini tutup gülümsedim

"Biliyorum hayatım. Ama benim için tarzını birazcık değiştirsen olmazmı?"

He ran sinirle ayağa kalkdı

"Ben kimse için tarzımı değiştiremem, tamammı? Eyer annenler beni beyenmediyse başka bir kız bulsunlar"

Ayağa kalkıp kaşlarımı çatdım

"Başka bir kız bulacakları adam benim ama. Benim için ufak bir şey yapamazmısın yani?"

Kolarını önünde birleştirip "hayır" dedi. Ardından bana kapıyı gösterdi

"Eğer kabullenemiyorsan. Kapı orda!"

He ran'a öfke ile bakıp evi terk etdim. Arabaya binip birazcık bekledim. Hala umudum vardı gelecek diye. Ama gelmemişti. Arabayı Şirkete sürüp işlerimi hall etdim. Akşam eve döndüyümde, annemden dün gece için özür diledim. Tabi
He ran'dan ayrıldığımıda anlatdım. Oda buna karşılık bana evlenmek için bir kız bulduğunu Ve hatda yarın onu görmek için iş yerine gideceyimizi söyledi.

Bu kitap BTSGILLERDENIK tarafından yazılmıştır