A new start // 𝐾𝑖𝑚 𝐽𝑜𝑛𝑔𝑖𝑛

1.0

"Ben seninle evlenmek istemiyorum Fatıma"

Söylediyi cümle ile histerik bir şekilde güldüm

"Şaka yapıyorsun deyilmi?"

"Hayır çok ciddiyim" Jongin

"Nerden çıktı bu?"

"Sadece sana karşı dürüst olmak istedim. Umarım beni anlarsın" Jongin

"Ne anlaması ya? Ne demek oluyor bu?"

Jongin telefonu kapatıp arabasına binerken arkasından bakıyordum. Tekar aradım ama açmamıştı. Aşağı inip durdurmak istemiştim, fakat ben düşünürken o çoktan gitmişti. Belki yirmi kez aradım ama ulaşılamıyordu. Ne demek istemişti. Bunu bana neden düyün öncesi söylüyordu.

Telefonu kapatıp odaya döndüm. Kızlar uyumuştu. Yatağıma oturup sinir krizi geçirmeye devam etdim. Yumruklarımı sıkarken tırnaklarım derimi çizmişti. Yataktan kalkıp odanın içinde dönüp durmaya başladım. Artık ne düşüneceyimi bilemiyordum. Üzerimi değiştirip namaz kılmaya karar verdim.

Namaz sonrası kuran okumaya başladım. Biraz sonra tekrar pijamalarımı giyip, odadan çıktım ve annemle babamın odasına gitdim. Kapıyı bir iki kez tıklatıp açtım. İkiside uyanmıştı.

"Kızım ne oldu?" Annem

"Benim umudum kabusmu gördü?" Babam

Güldüm

"Hayır baba ben sadece bu akşam sizinle uyumak istedim"

Annemle babam aralarında yer açınca, ikisinin arasına geçdim. İkisi yerine yatarken, bende yüzüm babama, arkam anneme doğru uzandım. Babama sarılıp gözlerimi kapatırken, annemde bana sarıldı.

Biraz sonra onzumda hiss etdiyim ıslaklık ile arkamı döndüm. Ağlayan annemi görünce hıçkırarak ağlamaya başladım. Annem bana sarılırken babam saçlarımı okşuyordu. Biraz sonra sakinleşince annem yanağımdaki yaşları sildi

"Kızım bir şeymi oldu?" Annem

"Seni üzen bir şeymi var?" Babam

Önce söylemek istesemde, sonrasında vazgeçmiş, ve açıklamayı Jongin'e bırakmıştım. Yarın muhtemelen düyüne gelmeyecekti. Ve böylece her şey açıklığa kavuşacaktı. Burnumu çekip gülümsedim

"Kolaymı? yarın sizden ayrılıyorum"

"Kızım ne zaman istersen anında yanında olacağız" annem

"Ne zaman istersen tatlım" babam

Annemle babama sarıldım. Ardından tekrar yatağa uzandık. İkisi yandan bana sarılıp, uyudular. Bense hiç uyuyamadım.

.....

Aynanın karşısında durup, beyaz gelinlik üstümde, kendimle bakışıyordum. Normalde bu bir kız için en güzel gün olmalıydı. Ama benim için deyildi. Damatsız bir düyün olacak ve gün sonunda yaşlı gözler ile çıkaracaktım bu gelinliyi.

Kapı açıldığı anda düşüncelerimden ayrıldım. Muhtamelen kızlar diye düşünüp bakmamıştım. Ama aynada beliren yansıma ile arkamı döndüm. Bana gülümseyerek bakan Jongin ile şaşkına dönmüştüm. O an belkide bana şaka yapıyordu diye düşünmüştüm.

Sessizce bakışırken bir iki adım atıp bana yaklaştı. Bense öylece duruyordum. Yüzüme taktığım peçe yüzünden ifademi görmediyine emindim. Bana dahada yaklaşıp elini yüzüme götürerek peçemi hızla aşağı çekti. Yere düşmüş olan peçeme baktım. Ardından bakışlarımı Jongin'e çevirdim

"Ne yapmaya çalışıyorsun?"

"Yere düşen bu bez parçası sahte yüzünüde örtüyormu bari?" Jongin

Kaşlarımı çatdım

"Neden bahsediyorsun? Ne demek oluyor bu?"

"Ne demek olduğunu çok iyi biliyorsun" Jongin

"Neden burdasın? Hani benimle evlenmek istemiyordun?"

"Evet istemiyorum" Jongin

"Ne işin var o zaman burda?"

"Seçimi sana bırakmak istedim" Jongin

"Ne?"

"İki seçimin var" Jongin

"Ne seçimi?"

"Ya nikah masasında bana hayır dersin ikimizde yolumuza devam ederiz. Yada evet deyip cehenneme bir adım atarsın" Jongin

Jongin söyledikleri ile gülerken kaşlarımı öfke ile çatmıştım. Tam bir şey söylemek isterken kapı tıklanmış ve Jongin'in ablası içeri girmişti. Bize artık inme vakti olduğunu söyleyince, Jongin yanıma geçip elimi tutdu. Elimi çekmek isterken sıkıp aşağı indirdi.

Beni çekiştirerek kapıdan çıkarırken alkış fırtınası kopmuştu. Jongin gülerken ben onu izliyordum. Ne yapmaya çalışıyordu bu adam. Neden böyle bir şey yapma gereyi duydu. Derdi neydi. İkimiz birlikte nikah masasına oturduk. Önce dini nikah ardından, resmi nikah yapılacaktı.

Dua okunduktan sonra hoca Jongin'e sordu. Jongin hiç tereddüt etmeden üç kez evet dedi. Ben şaşkınca onu izlerken, hoca bu kezde bana sordu. Ben kendimi hayır demeye hazırlarken, gülümseyen insanları görmüş ve neden yaptığımı bilmesemde "evet" demiştim.