A new start // 𝐾𝑖𝑚 𝐽𝑜𝑛𝑔𝑖𝑛

0.5

Yatağıma uzanmış uyumaya çalışıyordum. Kızlar çoktan uyumuştu. Telefonum çalınca hızla elime aldım. Hızlıca açıp kulağıma tutdum. Arayan bayan Kim'di

"İyi akşamlar kızım"

"İyi akşamlar"

"Biliyorum aramak için çok geç ama, sana teşekkür etmek istedim. Bu..."

Bayan Kim'in sözünü kestim

"Bakın teyzecim. Ben kabul etdim. Ama sadece sizin gelininiz oğlunuzun eşi olmayı. Oğlunuzu değiştirmeye çalışamam. Bunu benden istemeyin lütfen"

Bayan Kim tekrar konuştu

"Peki kızım öyle olsun. İyi geceler"

"İyi geceler"

Ertesi gün işe gitdim. Akşama kadar elbiseler üstünde çalıştım. Akşam üzeri babam aniden yanıma geldi. Bunu ilk defa yaptığı için meraklanmıştım. Babama sarılıp gülümsedim

"Babacım bir şeymi oldu?"

Babam yüzünü buruşturup gözlerini kıstı

"Ne yani? Ben kızımın iş yerine gelemezmiyim?"

"Tabikide gelebilirsin babacım. Ama aniden geldin ya o yüzden sordum"

"Seninle konuşmak istedim"

"Hangi konuda?"

"Gel otur söyleyeceğim"

Babamla birlikte koltuğa oturduk. Babam elimi tutup gülümsedi

"Kızım seni aniden tanımadığın bir adama verdim. Umarım bana kırgın deyilsindir"

Kaşlarım şaşkınca havalanmıştı

"O nasıl söz baba ben sana hiç kırılırmıyım?"

Babam derin nefes alıp konuştu

"Ben 25 yıl önce çok meşhurdum. Her kez bana umut diye J-hope derdi. Her kezi mutlu eder, her kezin umudu olmaya çalışırdım. Ama kendim pekte mutlu sayılmazdım. Taki annenle evlenene kadar. Annen benim mutluluğum oldu. Otuz yaşımda ise sen, yani benim umudum dünyaya geldin. O gün sonra ben dünyanın en mutlu insanı oldum"

Babam iki elimide avucuna alıp devam etdi

"Ben seninde aynı benim gibi mutlu olmanı istiyorum kızım"

Babam gözlerimin dolduğunu görünce bana sarıldı

"Aynı bana çekmişsin, sulugöz seni"

Kafamı babamın omzuna dayayıp gülümsedim

"Ne yapayım? yirmi yıllık babam karşımda veda eder gibi konuşuyor"

Babam geri çekilip durdu. Elmacık kemiklerinden aşağı süzülen yaşları avucu ile silip gülümsedi

"Hadi kalk eve gidelim"

Babam ayağa kalkarken bir kez daha bana baktı

"Ha bu arada bu konuştuklarımız aramızda kalsın tamammı? Yoksa kızlar beni öldürür"

Babam kahkaha atarken bende güldüm

"Peki baba"

Babamla kapıyı kilitleyip yola koyulduk. Bu sırada telefonuma arama gelmişti. Yabancı numara olduğunu görünce babama verdim

"Açarmısın baba?"

"Tabi ver"

Babam telefonu açıp kulağına tutdu

"Alo... alo... kimsiniz?"

Babam telefonu geri verirken konuştu

"Yanlış aradı her halde"

Telefonu çantama koymak isterken yine bir arama gelmişti. Bu kez arayan bayan Kim'di. Hemen açtım

"Merhaba teyzecim"

"Merhaba kızım. Az önce Jongin seni aradı ama bir adam açmış"

Babama kısa bir bakış atıp gülümsedim

"Ah kusura bakmayın, yabancı numara olduğunu görünce babama verdim. Açan babamdı. Ben daha sonra ararım"

"Peki kızım sağol"

Gülerek telefonu çantama koydum.

.....

Akşam yemeyi sonrası odama çıkıp Jongin'i aradım. Telefon ilk çalışta açılmıştı

"Alo"

"Meraba" Jongin

"Meraba"

"Nasılsın?" Jongin

"İyiyim sen?"

"Bende iyiyim sağol" Jongin

"Bu gün aramışsın?!"

"Evet aramıştım" Jongin

"Ne için?"

"Hiç sadece konuşmak istemiştim" Jongin

"Öylemi? güzel"

Elimi hafifçe alnıma vurdum. Konuşacak bir şey bulamıyordum.

"Şey diyecektim" Jongin

"Evet?!"

"Yarın buluşalımmı?" Jongin

"Bilmem. Anneme sormam gerek. Bir dakika bekle sorup geleyim"

"Tamam" Jongin

Hızla aşağı inip anneme sorarak geri döndüm.

"Alo ordamısın?"

"Evet burdayım" Jongin

"Anneme sordum. Halka açık bir yer olması şartı ile kabul etdi"

"Tamam o halde yarın saat on gibi buluşuruz. Sana konum atarım" Jongin

"Anlaştık"

"Hoşcakal iyi geceler" Jongin

"İyi geceler"

Telefonu kapatıp kenara koydum. Kalbim küt küt atıyordu. Kendi kendime gülümsediyimi fark edip ciddileştim.

"Kendine gel Fatıma"