SEMAZEN

1-

Tarih:

SEMAZEN
NÂR TİMİ - CEHENNEM
-ASKERÎ KURGUDUR-
BETÜL TOPAL'DAN
İYİ OKUMALAR!

Kitabı önceden okuyanlar için:
Yorumlarda spoi verecekseniz lütfen spoi olduğunu belirtin. Kimsenin heyecanı kaçmasın. Teşekkürler.
.

"Her acı zamanla geçmez. Her acıya alışılır ve alışılan acıyla ölünür."

"Hey Hako n'aber?" Diyerek yanına koştuğum Hakan elini alnına yaslayarak yüzünü benden sakladı. Bu çocuk niye böyleydi ya? Hiç mi sevmiyordu beni?

"Git başımdan artık be kızım!"

Yanında olan dört arkadaşı vardı. İsimlerini biliyordum fakat hepsi benim için önemsizdi. Hakan'ın lafına güldü yanında ki arkadaşları. Bu kötü hissetmeme sebep olsa da hiçbir şey olmamış gibi devam ettim onu darlamaya.

"Gitmicem!" Diye direndim ona karşı. Mavi gözleri sinirle bakıyordu bana. Evet bazen korkutucuydu.

Savaş Hakan benden üç yaş büyüktü ama aynı sınıfa gidiyorduk. Çünkü o üç kez anaokuluna gitmişti ailesi yüzünden.

"Seni öğretmene söylersem görürsün gitmemeyi." Deyip tam hızla yanımdan ayrılıyordu ki önünü kesip gitmesini engelledim. Öğretmene söylerse öğretmen aileme söyleyecekti yoksa. "Çıksana önümden!"

Başımı hayır anlamında sallayıp tatlı görünmeye çalıştım. "Şey diyecektim... sana çikleta aldım. Yiyek mi birlikte?"

Biraz düşünür gibi oldu. "Ben kendime alırım çikolata." Galiba çikolatayı seviyordu. Bende onu seviyordum. Geriye doğru adımlayarak kaşlarını çattı.

"Ve bana bir şey alma. Senin hiçbir şeyini de, seni de istemiyorum çünkü."

Gülümseyen dudaklarım o an durdu. Ne yaptım ki ben ona? Neden beni istemiyordu? Çok mu çirkinim? Tamam biraz kiloluyum yaşıma göre ama gerçekten dış görünüş bu kadar önemli mi bir erkeğe göre? Daha doğrusu her hangi bir insana göre?

Beni neden sevmediğini bilmiyordum. Halbuki ben onu çok seviyordum. Hani sevince, sevilirdik...

"Ama ben seni istiyorum." Dedim arsızca. Utanma yoktu aşkta. Aşk gururdan üstündü.

"Sadece istersen zaten."

.
Aslı Yavuz. Türkiye Ordu. Yaş 24. Küçük kalbinde tonlarca acı taşıyan o güçlü kadınım.  Lafları bıçak gibi sert olan o kadınım. 24 yaşına kadar her gün farklı bir olayla uyanan, hep bir kavganın içinde olan kadınım. Her şeyin üstesinden gelen o kadınım. Ve ben... çocukluk hayalim olan o mesleği elime almıştım... Ben asker olmuştum! Ben başarmıştım!