espoirs et amour

1

                Selam genç ve deneyimsiz bir yazar olarak burdayım, yazmak yaklaşık iki yıldır yaptığım birşey ve ilk defa bu şekilde yayınlayacağım heyecanlı ve umutluyum güzel bir hikâye olduğunu düşünüyorum ilk başlarda biraz sıkıcı gelebilir ama bölümler geldikçe gerilim ve kaos'un artacağına emin olabilirsin elimden geleni yapmaya çalışacağım bölüm gelme hızı da size bağlı beğenilirse en yakın zamanda hızlı hızlı gelecektir bölümler iyi anlaşmayı umuyorum iyi okumalar
       
                               🩵💗🍓🥰😍😘

Koşuyordum lanet olsun bu ay 7. geç kalışımdı bu sefer gerçekten kovulacaktım, önüme bile bakmadan koşarak okulun önündeki caddeye kadar gelmiştim ve hala beş dakikam vardı, yetiştim  tam karşıya geçeceğim sırada dikkatimi bişey çekti siyah bir araba telefonla konuşan bir adama doğru hızlıca geliyordu
Aman tanrım çarpacaktı

Çok ani oldu herşey hızlıca karar vermiştim koşarak adamın üstüne atladım.

Sert bir düşüş olmuştu vay canına sanırım kendimi kahraman ilan edicem çünkü adamın hayatını kurtardım yerde yatıyordu ,sanırım biraz hasar bırakmış olmalıyım olsun araba çarpmasından iyidir en azından (!)

Beynimin hala yerinde olduğuna bu kötü espriden sonra karar verip adamın yanına adımladım yattığı yerden doğrulaması için bir yandan elimi uzatırken bir yandanda konuşmaya başladım.

"Bayım, sizi bu şekilde ittiğim için (daha doğrusu üzerinize atladım) çok özür dilerim ama üstünüze hızla bir araba geliyordu .

Adamın bakışları çok sertti yüz ifadesinde en ufak bir mimik yoktu yahu bu adam daha az önce ölümden dönmedi mi şaşırmıştım ayrıca korkmuştum gerçekten korkutucu bakıyordu

"Bayım,iyimisiniz biryerinize bişey olmamıştır umarım

"İyiyim "

Tuhaf bir insana benziyordu şoktamıydı acaba . Her neyse gerçekten şuan buna ayıracak vaktim yoktu biraz daha adamın suratına bakarsam derse geç kalacağım kesindi o yüzden son kez ağzımı açtım

"Bayım, gerçekten sizinle kalıp daha fazla yardımcı olmak isterdim ama maalesef biraz daha beklersem dersime geç kalacağım bundan sonra daha dikkatli olun lütfen iyi günler"

Hızlıca adamın yanından ayrılıp okula doğru koşmaya başladım yetişecek tim mecburdum. Sınıfımın olduğu koridora gelince karşıda matematik öğretmenimi gördüm kadın beni görünce resmen kan beynine sıçramış gibi koşmaya başladım sınıfa benden önce girmeye çalışıyordu şaka gibi resmen kahpelik di bu ,o koşunca bende koşmaya başladım sınıfa ondan önce girmiştim kapak olsun ona

KİM TAEHYUNG

Telefonum ile konuşmaya öyle dalmıştım ki üstüme atlayan çocuğu son anda fark etmiştim çocuk bir arabanın üstüme doğru geldiğini söylemişti şüphesiz ki bunlar düşmanlarımdı acı olan şey ise o çocuk olmasaydı bu basit plana kurban gidecek olmamdı hayatımı kurtarmıştı düşmanlarımın planını bozmuştu ve ben ise ona sadece bakmakla yetişmiştim kim olduğunu sormamıştım bile çok güzel bir çocuktu gözleri parlıyordu resmen hayatımda gördüğüm en güzel yüz belki de onundu etkilenmiştim ve şanslıydımki çocuk benim okulumda okuyordu onu tekrar görebilirdim ama bunu daha sonraya ertelemem gerekiyor,beni öldürmeye cesaret edecek kadar aptal olan kişileri bulup fişlerini çekmem gerekiyor

JEONGGUK

Derslerim bitmişti hızlıca okuldan çıktım huzurevine gidecektim yaşlılarla konuşmayı onları mutlu etmeyi çok severdim her hafta çarşamba günü okul çıkışı yanlarına giderdim yapabildiğim zaman kendi ellerimle kurabiye yemek tatlı götürürdüm onlara mutlu olmaları beni de çok mutlu ederdi maalesef bugün yapamamıştım olsun onlar sadece benim gelmemdem bile mutlu oluyorlardı sonuçta bende onları görmekten mutluydum.