espoirs et amour

4

1 hafta sonra

Yavaşça gözlerimi açıyordum, ilk bir kaç saniye nerde olduğumu anlamakta güçlük çektim, zihnim yavaş yavaş açılırken masa başında uyuya kaldığımı gördüm hızlıca telefonumdam saate baktım saat sabahın altısıydı okula gitmeme iki saat vardı proje ödevlerini yetiştireyim derken yine masa başında uyumuştum bu hafta beşinci oluyordu ve bedenim bunu kaldıramıyordu artık son bir hafta yaralı halimle o kadar zorlanmıştım ki bir yandan ödevleri yetiştirmeye çalışıyor bir yandan projelerimi bitiriyordum yaklaşan sınavlar da cabasıydı gerçekten kendime çok fazla yüklenmiştim aşırı fazla stres yapıyor geceleri uyku uyuyamıyordum, bileğim ise son bir hafta içinde yavaşça iyileşiyordu iyiye giden tek şey bu olabilirdi

Masanın üstündeki eşyalarımı toplayıp duşa girdim basit bir kahvaltıdan sonra okul için hazırlanıp evden çıktım, kulağımda kulaklığım vardı sakin bir şekilde yürüyordum son zamanlarda evden erken saatte çıkıyor sahilde biraz yürüdükten sonra okula gidiyordum sahil dinlenebildiğim tek yerdi yine ordaydım kulaklığın sesini kapatıp denizin sesini dinledim gözlerimi kapatmıştım huzuru bulduğum nadir anlardandı
Orda bir süre daha dinlendikten sonra okula gittim. İlk dersim coğrafyaydı ve projemi teslim edecektim öğretmenim benden bir dağ modeli istemişti bende Japonya'daki Fuji Dağının maketini yapmıştım gerçekten bunun için çok uğraşmıştım
Umarım beğenirdi yoksa bu ödevi tekrar yapacak dermanım yoktu
Yaklaşık on dakika sonra öğretmen gelmiş ders başlamıştı tabiki ilk iş olarak projeleri kontrol etti benden öncekilere de benim gibi maket ödevi vermişti ama onlarınkini incelediğim zaman büyük eksiklikler görüyordum hoca buna rağmen çoğuna yüksek not vermişti sıra bana gelince maketimi alıp yavaş adımlarla hocanın yanına ilerledim kendimden emin yürüyordum taki tuvalete gitmek için kalkan çocuk bana çarpana kadar koşarak gidiyordu ve sertçe bana çarpmıştı tabiki doğal olarak yere düştüm hemde yaralı bileğinin üstüne yeni yeni iyileşmeye başlamışken bu hiç hoş olmamıştı bütün sınıfın alaycı bakışları altında kalmıştım
Kafamı kaldırıp projeme baktığım zaman düşüşün etkisi ile mahvolduğunu görmüştüm hem ayağımın acısı hemde projemin mahvolmuş olması ile gözlerim dolmuştu
Zorlukla ayağa kalkıp öğretmene baktım alaycı bakışları üstümdeydi

-Hocam ben ..
Devamını getirememiştim hoca sözümü kesmişti

"Gerçekten bir maketi taşıyamayacak kadar beceriksizmisin Jeon ha bu kadar salak olmana inanamıyorum."

Söylediği şeylerle kan beynime sıçramıştı bana hakaret etmeye hakkı yoktu

"Bana hakaret etneye hakkınız yok ."

"Şimdi de öğretmene saygısızlık mı yapıyorsun Jeon gerçekten hiç aile terbiyesi görmemişsin unutmuşum zavallı ailenin seni terbiye edecek zamanı olmamıştı doğru ya "

Beni zayıf noktamdan vuruyordu ailemin başına gelenleri biliyordu artık gözyaşlarımı tutamamıştım hiçbir öğretmenin bunu yapmaya hakkı yoktu

"Burda asıl terbiyesiz sizsiniz bence kendinizden küçük bir çocuğu bu şekilde zayıf noktasından vuracak kadar küçüldünüz demek"

Ağlıyorum olabilirdim ama asla lafımı esirgemezdim hele de söz konusu ailem olunca onlara asla laf söyletmezdim

"Aynı annen gibisin Jeon zayıf aşağılık ve pislik aynı ona benziyorsun, çık sınıftan projen kabul olmadı iki güne kadar yenisini getirdin getirdin yoksa dersimden kalırsın"

"Asıl aşağılık olan sizsiniz"

Ağlaya ağlaya çıkmıştım sınıftan ayağımın üstüne tam basamıyordum bu yüzden topallamak zorundaydım o kadın annemi nerden tanıyordu nasıl böyle konuşabilirdi maketi nasıl iki güne yetiştirecektim herşeye nasıl yetişecektim fazlası ile üstüme geliyordu bı hayat üzerimdeki birikmişlik ile iç çeke çeke ağlıyordum hızlıca demek isterdim ama maalesef yavaşça okuldan çıktım bahçede bir kişi vardı ama kim olduğu beni ilgilendirmiyordu o yüzden yanından geçip gidecekken bir anda kolumu tuttu
Ona döndüğümde beni tutan kişinin Taehyung olduğunu gördüm