Okulumuzun bahçedeki voleybol sahasında antreman yapıyordum,son zamanlarda yetişemediğim şeylerden biri de spordu takımın uzun zamandır bensiz antreman yapıyordu ,kaptan olarak takımımı fazla aksatmıştım bugün telafi etmeye başladım
Orta oyuncuydu takımdaki pozisyonum yedeklerle beraber voleybol takımı 17 kişiydi 6'şarlı oluşturduğumuz takımlarda değişerek oynuyorduk uzun bir rallideydik.
Karşıdan gelen sert smacı liberom karşılamış pasore göndermişti, pasör hızlı hücum ile smaçör kaldırdı topu,sert bir hücum yapmıştık ama bütün takım üyeleri iyi olduğu için karşıdan savunma gecikmemişti sert hücum için fırsat kolluyordum, takımlar arası top iki kere daha döndükten sonra gelen smaç bloktan sahanın arkasına doğru kaçmıştı,fazla uzak değildi kurtarabilirdim koşmaya başladım.
Herşey o kadar hızlı gelişti ki herşeyi unutup topun peşinden koşmuştum ,yetişemeyeceğimi anlayınca hızlı bir şekilde zıplayıp tek elimle topa vurmuştum top sahaya geri dönerken bende yere düşmüştüm şok etkisi ile hemen sahaya dönüp sayıyı alıp almadığımıza baktım sayı bizimdi ama sayıyla beraber benim olan müthiş bir acı vardı. Bileğimde birden korkunç bir acı belirmişti betona çok sert düşmüştüm dirseğim ve dizim fazlası ile kanıyordu bunların yanında bileğim hafifçe şişmeye başlamıştı korkunç bir şekilde acıyordu gözlerim dolmuştu ağlayacağımı anladığım için gözlerimi kapatmıştım arkadaşlarım hemen başıma toplanmıştı.
KİM TAEHYUNG
Sırf JEONGGUK için satın aldığım okulun müdürünün odasındaydım,hem okulun işleri için hemde Jeongguk için burdaydım. Müdür öğrencilerden gelen şikayet yüzünden sınıflara gitmişti sanırım birazdan burda olurdu bende o yokken camdan voleybolcuları izliyordum tabi bunun sebebi yine Jeongguk'tu çok güzel ve başarılı şekilde oynuyordu ,uzun bir süre boyunca top yere düşmemişti ta ki karşı takımın smacı Jeon'un takımının blokundan kaçana kadar Jungkook peşinden gitmişti tam yetişeceğini düşünürken Jeon topa vurup yere düşmüştü, düştüğünü görür görmez oturduğum sandalyeden ayağı fırladım sert,beton zemine düşmüştü, gördüğüm kadarı ile baya da sert düşmüştü hemen odadan çıktım yanına gitmek için
JEONGGUKGözlerimi açmıyordum ağlamamaya kararlıydım yavaşça kendimi sakinleştirip gözlerimi açtım, gözlerimi açar açmaz gördüğüm manzara bana doğru gelen Taehyung oldu onun burda ne işi vardı bilmiyordum ama umrumda da değil şuan açıkçası.
Kim hızlı adımlarla yanıma geldi
"Jeongguk iyimisin"
O böyle sorunca içimdeki ağlama isteği daha fazla artmıştı, tekrar gözlerimi kapattım
" Jeon ayağına bakabilirmiyim"
Kafamı yavaşça olumlu anlamda salladım, kısa bir süre sonra bileğimdeki ellerini hissettim yavaşça dokunup neresinin ağrıdığını bulmaya çalışıyordu, kemiğimin biraz üstündeki noktaya dokununca acıyla tısladım
"Jungkook hastaneye gitmemiz gerekiyor ayağın hiç iyi görünmüyor hem dizin dirseğin kanıyor pansuman yapmamız lazım"
Başımı yine aşağı yukarı salladım, elini kalkmam için uzatmıştı elini tutup sol ayağımın üstüne basarak yavaşça kaldırdım kendimi dizlerim titriyordu kendimi çok güçsüz hissediyordum vücudumdaki tüm güç çekilmiş gibiydi ellerim bile titriyordu
"Yürüyebilecekmisin?"
"Deneyeceğim."
Onunda desteği ile yavaşça bir iki adım attım ama her adım atışımda canım çok yanıyordu ağlamamak için zor duruyordum gerçekten
"Yok böyle olmayacak." Demesiyle beni kucağına alması bir olmuştu korku ile kollarımı boynuna doladım birde burda düşersem halim ne olurdu düşünmek bile istemiyorum .
Taehyung benimle beraber siyah aracının önüne gelmişti, kaldırım boyunca dizilmiş 7-8 (sayabildiğim kadarı ile ) araçtan sadece bir tanesiydi. Ben onun kucağındayken siyahlar giyinmiş bir adam geldi ve ona kapıyı açtı, beni yavaşça sarsmadan aracın içine bıraktıktan sonra diğer taraftan da kendisi bindi bize kapıyı açan adam da şoför koltuğuna geçti
Taehyung ayaklarımı koltukta yavaşça uzatırken ses çıkarmadım. Kendiside benim uzandığım koltuğun karşısına geçmişti. Acımı biraz olsun unutmak ve konuşmak istediğim için söze başladım.
-Okulda ne işin vardı
"Müdürün odasındaydım camdan voleybolcuları izlerken düştüğünü gördüm hemen yardıma geldim, sonuçta sen benim hayatımı kurtarmışken benim sana yardım etmemem çok bencilce olurdu değilmi.
"Evet hayatını kurtardım ama lütfen bunun için kendini borçlu hissetme."
Daha fazla konuşmak istiyordum ama canım çok yanıyordu, kemiklerim yerinden oynatılıyor gibi hissediyordum o yüzden konuşmayı bıraktım , ağlamaya başlayacağımı anladığım için sol bacağımı kendime doğru çekip yüzümü gömdüm sessizce Ağlamaya çalışıyordum ama hıçkırıklarım duyuluyordu üstümdeki acıya daha fazla katlanamamış patlamıştım, ağlarken sırtımda beni kendine doğru çeken bir el hissettim Taehyung 'tu yüzümü onun göğsüne gömüp daha çok ağlamaya başladım
Bir süre sonra hastaneye geldiğimizde Taehyung yine beni kucağına alarak girdi hastaneye incitmekten korkar gibi tutuyordu dizim ve dirseğimdeki kanlar biraz durmuştu ama hala akıyordu, bileğim ise şişmiş ve morarmıştı
Hastaneden çıkmış eve gitmek için arabaya geçmiştik bileğimde çatlak vardı koluma ve bacağıma pansuman yapılmıştı ağlamam durmuştu ağrı kesici kremler ilaçlar verilmişti Taehyung benim için elinden geleni yapmıştı şimdi ise evimin önündeydik
"Bugün yaptığın her şey için teşekkür ederim Taetae sayende kendimi daha iyi hissettim iyiki varsın"
"Sende iyiki varsın Jeongguk eğer herhangi bir sorun olursa bana haber vermeyi unutma senin için her zaman hazırım."
Son sözleri kalp atışlarımı hızlandırırken tekrardan teşekkür etmiş koltuk değnekleriyle evime girmiştim onu düşünüyordum benim için endişelenmişti gözlerinden görmüştüm benimle ilgilenmişti bu çok hoşuma gitmişti gün geçtikçe ona daha çok ısınmaya başlıyordum her gün biraz daha samimi oluyorduk....
×××××××××××××××××××××
Kısa bir bölüm oldu ama geçiş bölümü diye düşünebilirsiniz bundan sonra daha ağır olaylar ve daha ağır bir kurgu olacak hızlı atmaya çalışıyorum ama gün içinde gerçekten çok meşgul oluyorum,oylar ve yorumlar yazma isteğimi artıyor bol bol isterim
Yazım hataları varsa kusura bakmayın diğer bölümde görüşmek üzere ..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
espoirs et amour
FanficARA VERİLDİ!!!(tekrar yazılıp yazılmayacağı belli değil) Koştum ,bağırdım, ağladım , kesikler attım, parçaladım sustum üstünü kapatmaya çalıştım ,dinledim yazdım, çizdim , herşeyi denedim ama ne yaparsam yapayım boşlukları dolduramadım ,çare olamadı...