Akşam üzeri Harry'le dışarı çıkmak için hazırlanıyordum. Su içmek için mutfağa gitmiştim o sırada içeriden gelen telefon sesini duydum. Doğrusu bugün kimseyi aramamış bir iki mesajla geçiştirmiştim. Mutfaktan dönüp telefonumu alana kadar çalması durmuştu. Gelen aramalara baktım. Arayan Nelly'di. Nelly ile ilkokulda tanışmıştık ve aynı liseyi kazanmıştık. İlkokulda çok yakın olmamamıza karşın lisede aynı sınıfa düştüğümüzde yabancı suratların arasından birbirimize bakıp hafif bir tebessük ettikten sonra konuşmaya başlamıştık. Lise birinci sınıfta birine aşık olduğunu hatırlıyorum,her dakika her saniye ondan bahsederdi. Bizden bir yaş büyüktü, aslında ondan pek hoşlanmazdım da,her neyse. Lise üçte onunla beraber kaçtılar. O gün annesinin ağlayarak yanıma geldiğini hatırlıyorum bana çocuğum yerini bilip bilmediğimi eğer biliyorsam söylememi defalarca yalvararak dile getirmişti. Asıl sorun şuydu,ben de bilmiyordum. Bana haber bile vermemişti, belkide karşı çıkacağım ve en sonunda annesine haber vereceğimi bildiği için. Üniversite tercihleri yaptığım zamanlar ortaya çıktı,elinde bir bebek ile bizim kapımızdaydı. Düğün davetiyesi veriyordu. Sade bir teşekkür ederek ve elindeki çocuğa göz ucuyla bakarak davetiyeyi almıştım. Mezuniyet gecesinden tam bir hafta sonra düğünü vardı. Düğünü vardı ama asıl olan şuydu. Kaçtığı adamla değil,başka biriyle. Her şeyi bir kenara bırakıp o gece düğüne gittim,hediyemi verdim. Saat on bir buçuk sularında herkes ayaklanmaya ve bağırışmaya başladı. Bebeğin gerçek babası gelmişti ve bebeğini alıp kaçmıştı.Nelly ağlıyordu ama olan olmuştu bir süre sonra herkes dağıldı ve polisler babayı aramaya koyuldu. Bebek bulundumu bilmiyorum. Zaten düğünden sonra ondan haber de alamadım. Neden aradığını umursamadım. Telefonumu cebime attım,mutfağa girip su içtim ve ceketimi giyip dışarıya çıktım.
Harry'nin kapısını çalarken telefonumdan melodi yükselmeye başladı. Arayan Nelly'di. Telefonu derin bir nefes alarak açtım. Bu sırada Harry'de kapıdaydı. Ona 1 dakika beklemesini söyledim.
"Ava?"
"Oh, Nelly."
"Nasılsın? Numaramı silmemişsin."
"Ah evet iyiyim teşekkürler. Evet ismin kayıtlı."
"Şey ben çok sevindim. Seni biraz önce aradım ama,"
"Evet evet yeni gördüm, meşguldüm."
"Hayır sorun değil . Nasıl gidiyor ve hey, sen İngiltere'de misin!?"
"Evet,haberin olmuş demek."
"Birinden duymadım! Seni gördüm.Üniversiteden çıkıyordun."
"Ah, gerçekten mi,"
konuşma uzadıkça sahteleşiyordum. Gerçekten mi Nelly? Asıl konuya gel!
bana seslenmeliydin."
"Arabadaydım , aslında aramamın sebebi bu. Hala buralarda olduğuna göre,buluşalım mı diye sorucaktım."
Hayır, hayır mümkünse buluşmayalım. Ben iyiyim. Yine ortada bırakılmaya ihtiyacım yok.
"Neden olmasın?"
"Peki aslında sana anlatıcak çok şeyim var, sana mesaj atarım. Kendine iyi bak. Biliyorsun , seni seviyorum Ava."
"Ah evettttt, görüşürüz."
**
Kahvelerimiz geldiğinde Harry'ye Nelly meselesinii anlatıyordum.
''Gerçekten konuşmak istemiyorsan ona hayır demeliydin'' dedi kahvesinden bir yudum alırken.
"Yinede, lisede iyiydik. Belki söylemesi gereken önemli şeyleri vardır." dedim sıkıntıyla iç çekerek.
"Sen bilirsin." dedi omuzunu silkerek.
Sakin,güzel bir gece geçirmiştik. Birbirimizi tanımaya çalışıyorduk. Onunla ilgili öğrenmek istediğim daha çok şey vardı. Mesela... Hiç ailesini aramış mıydı? O işlere onu sürükleyen adamla bağlantısını kesin olarak kesmiş miydi? Yada ... Daha önce sevgilisi olmuş muydu? Ne yemeği seviyordu yada ne dinliyordu? Bunların hepsini o kadar çok merak ediyordum ki. Ama her şeyin bir zamanı vardı ve ilk önce onun kendini tanıtmasını beklemeliydim.
Eve geldiğimde saat 11:30'du. Yatağıma yattım ve sabah için alarmı kurdum. Bu sırada kapı çalmaya başladı.
Adeta alıcı edasıyla.
