Second Chance - Woongtthew (Ongoing)

Part 9

[ ခံစားချ​က်တို့မည်သည် ရှုပ်ထွေးလာသောအခါ....]

အရာအားလုံးဟာ ပုံမှန်ပါပဲ။ အချိန်မှီပြေးဆွဲနေကြတဲ့ busကားတွေ မြေအောက်မီးရထားတွေ Taxiတွေ အကုန်သူတို့ ပုံမှန်အတိုင်း ပြေးဆွဲနေကြသည်။ ရုံးသွားသည့်သူကသွား ကျောင်းသွားသူကသွား သင်တန်းသွားသည့်သူကသွား။

အပင်ပေါ်မှ ​ရွက်ဟောင်းတွေကြွေလို့ ရွက်သစ်တို့လည်း ဝေခဲ့ပြီ။ ပန်းပင်လေးတွေဟာလည်း ပွင့်ချိန်ပွင့်ကြကုန်ပြီ။

အရာအားလုံးဟာ သူဟာနှင့် သူ့အလုပ်သူလုပ်၍ လည်ပတ်နေကြသည်မှာ ပုံမှန်ပင်။

Matthewတို့ကျောင်းတော်ကြီးဟာလည်း ပုံမှန်ကဲ့သို့။ ထူးထူးခြားခြားဘာမျှမရှိ။ ထိုနည်းတူစွာ Jiwoongနှင့် Matthewတို့၏ နှစ်ယောက်ကြားက ဆက်ဆံရေးလေးဟာလည်း ပုံမှန်အတိုင်းပင်။

Jiwoongဟာ သူ့ရင်ခွင်ထဲကို စိတ်ကူးပေါက်လျှင်ပေါက်သလို Matthewကို ထည့်တတ်စမြဲ။ Matthewကလည်း ချစ်မိနေစမြဲ။ ဖွင့်ပြောလိုက်ရလို့ ပေါ့ပါးသွားသည်ဆိုပေမဲ့ တစ်နေ့ကျ ဒီခံစားချက်ကြီး မရှိတော့အောင်လည်း လုပ်မိချင်ပါသေးသည်။

............

နေ့ခင်းထမင်းစားချိန်ဟာ အဖေလည်းမတူ အ​မေလည်းမတူ ညီအစ်ကိုသုံးယောက်၏ စကားဝိုင်းနှင့် စိုပြေလျက်ရှိသည်။ သာလိကာလေးက အပင်ကြီးပေါ်မှာ ပိကျိပိကျိအော်​မြည်သည်ကို သက်ရှိအပင်ကြီးက မလှုပ်ပေမဲ့ ငြိမ်ငြိမ်လေး နားထောင်နေသကဲ့သို့ပင်။

Matthewက သာလိကာလေးလို စကားဖောင်ဖွဲ့ပြောနေသည်ကို ငြိမ်ငြိမ်လေး နားထောင်နေကြသည်မှာ သက်ရှိအပင်ကြီး Jiwoongနှင့် Rickyဖြစ်သည်။

" အဲ့တာလေ သိလား သူ့ကိုဆရာမက အဲ့လိုပြောရကောင်းလားဆိုပြီး အတန်းရှေ့ထွက်ပြီး ဒိုက်ထိုးခိုင်းတာ ခန္ဓာကိုယ်က မရွေ့ဘဲ တင်ပါးကပဲ လှုပ်နေလို့ တစ်ခန်းလုံးဝိုင်းရယ်ကြရော "

ဒီနေ့ နေ့ခင်းထမင်းစားချိန်မတိုင်ခင် အတန်းထဲမှာဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့် အကြောင်းအရာအား ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်မောရင်း ပြန်ပြောနေသည့် Matthewရယ်ပါ။