Hayat Okulu

2

biliyorum çok uzun zaman sonra yazdım.

Her zaman ki gibi şok olmuştum. Gerçekten Umut orman da ne halt yiyordu. Acaba gitmek mi gitmemek mi ama ben eğer ben Irmak isem en ama en yakın dost mu desem yoksa kardeş mi desem bilemedim. Hepsi olabilirdi aslın da. Gitmek için hazır olduğum zaman balkon dan hemen çıktım. Hayatım da böyle aksiyon görmedim. Bu orman okulun biraz uzağın da kalıyordu. Buraya gelmek aklımın bir ucun dan bile geçmiyordu. Ormana geldiğimde hiç korkmuyordum bile neden diye sormayın. Bir çıtırtı sesi geliyordu. Umursamıyordum çünkü elim de ok arkamda Umut vardı. Tekrar bir çıtırtı sesi gelince bağırdım.

"KİM VAR ORADA ."

İlk defa korkuyordu nedense bu zaman kadar korkuyu hiç hissetmedim fakat şuan korku ile burun burunaydım. Tekrar bir çıtırtı sesi ile tekrar bağırdım.

" KİM VAR ORADA , BAK TEKRAR SORUYORUM KİM VAR ORADA ."

Diye bağırdım. Elimde duran ok ve yay vardı bunları bana zamanın da oyuncak niyetine vermiştiler. Elimdeki okun yayını çekip fırlatacaktım ki karşımdaki kişinin dikkatini dağıtacaktım. Dediklerimi harfiyen uygulamak için oku çekip. Attım. Karşım da olan kişi tam tahmin ettiğim gibi yapmıştı. Hemen üzerine atladım fakat beni tek hamlede yan tarafa attı. Ben düşmemek için ellerim den destek aldım . Karşımda duran kişi ile şok oldum bu kişi UMUT bana elini uzatarak duruyordu.

"Umut sen misin yoksa ben rüya görüyor olmayayım."

Dedim hemen elini tutup kalktım kalktığım gibi de ona sarıldım. Göz yaşlarımı tutamadım. Çocukluğum dan beri çok az ağladım. Keşke şuan ki olay sonsuz saniyeler sürse.

" Irmak ben seni çok özledim. "

Biz ikimizi 2 yıl sonra gördük fotoğraflar dan ibarettik. Birbirimiz den ayrıldığımız da hayla mutluluk tan ağlıyorduk.

" Şuan o kadar mutlu hissediyorum ki bir bilsen."

Dedim gözlerimden yaşlar akarak. Son 2 yıl birbirimizi görmeden geçirdiğimiz zamanların acısını çıkarıyorduk.

" Bir ses geldi galiba."

Ses geliyordu. Çalılıkların arkasın dan ses geliyordu. Umut nedense korkmuyorduk. Kimdi bu acaba. Bir anda çalılıkların arkasından Hayat ve Ege çıktı. bunlar beni takip etmiştiler. Hayatımın en büyük şoklarından birini yaşıyordum şuan.

"Sizin buraya neden geldiniz."

Evet mükemmel bir soruyla devam ediyoruz.

"Aslın da seni takip ettik."

Ne beni takip etmiştiler. Oradan bir porsiyon sabır alabilirim aslın da.

"Neyse konumuz bu değil."

Dedim. Karşıdan gelen çıtırtı sesiyle oraya baktık. Baktığımız sıra da Hayat yok oldu.

"Hayat."

Ah olamaz Hayat gitmişti. Umut hemen bağırmaya başladı .Hah biraz daha bağır ödüm koptu.

"Çabuk benimle gelin ."

Dedi. Peşinden giderken bir kulübe ye gelmiştik. İçine girdiğimiz sıra da o anlık şokla yeri boyladım.

"Ah ."

Gülüyordu bunlar hemen kalkıp ikisi de bana bakarken dikkatini dağıtmaya çalıştım.

"Bir şey diyeceğim de Hayat bir anda kayboldu ve siz gülüşüyorsunuz.

Ege ve Umut bana ters ters bakıyordu. hayat yoktu nerde bu kız. olamaz biz bitmiştik bu okul bizi bitirecekti. Gerçekten bitmiştik.