Flashback start.........
.
.
.
ႏြေရာသီကုန္ဆုံးေတာ့မည္ ျဖစ္၍ ရာသီဥတုကအလြန္ပင္သာယာလွသည္။
အေရာင္အေသြးစုံလင္စြာပြင့္ေနေသာ ပန္းပြင့္မ်ားေပၚတြင္ နားခိုေနေသာ လိပ္ျပာငယ္တို႔ေၾကာင့္ ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္းတို႔မွာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္သဖြယ္ပင္။
ဖ်တ္..ဖ်တ္
႐ုတ္တရက္ဆိုသလို အျဖဴေရာင္ႏွင္းဆီပန္းေလးတစ္ပြင့္ေပၚတြင္ နားခိုေနေသာလိပ္ျပာေလး ပ်ံတက္သြားကာ ျဖဴသြယ္သြယ္လက္ညွိုးေလးတစ္ေခ်ာင္းေပၚတြင္ ေျပာင္းကာနားခိုလိုက္သည္။
ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ လွပေသာႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံေက်နပ္ဟန္ျဖင့္တြန့္ေကြးသြားေလသည္။
ထိုလိပ္ျပာေလးကိုၾကည့္ေနေသာ ၾကည္ေတာက္ေတာက္မ်က္ဝန္းတစ္စုံတို႔သည္လည္း ဝိုင္းစက္ကာ လျပည့္ညမွဖိုးလမင္းေလးသဖြယ္ပင္။
ထိုမ်က္ဂန္းေလးအေပၚတြင္ဝဲက်ေနသည့္ ဆံႏြယ္၊ဆံစတို႔ကလည္း ပိုးသားသဖြယ္ႏူးညံ့အိစက္လွသည္။
"မုန္း!!."
အိမ္ႀကီးဖက္မွေခၚသံေၾကာင့္ ေသးသြယ္ေသာခႏၶာကိုယ္ေလးကအနည္းငယ္တုန္သြားသျဖင့္ သူ၏လက္သြယ္သြယ္တြင္နားခိုေနေသာလိပ္ျပာငယ္ေလးသည္လည္း ပ်ံသန္းသြားေလသည္။ ဝိုင္းစက္လွပေသာမ်က္ဝန္းတစ္စုံသည္ စံအိမ္ႀကီးရွိရာသို႔ လွည့္ကာဝင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"မိုးအဂၢမုန္း! !!"
ႏွင္းဆီပင္ေလးနားတြင္ထိုင္ေနေသာ ျဖဴလႊလႊပုံရိပ္ေလးသည္ ေဒါသတႀကီးေခၚသံအဆုံး အျမန္ထေျပးေလသည္။
မေျပးလို႔လဲမရဘူးေလ.....
ေနာက္ေခၚသံတစ္ခုသာထပ္ထြက္လာၾကည့္ပါလား။
ေမေမေလးအေရွ႕ေရာက္တာနဲ႕ မုန္းရဲ႕ နား႐ြက္ကအေကာင္းအတိုင္းရွိေနမယ္လို႔ မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး။
လက္သည္းရာျပည့္ေနတဲ့ နား႐ြက္ေလးမွာ ေနာက္ထက္အရာတစ္ခုထပ္မတိုးဖို႔ဆိုရင္ ေမေမေလးစိတ္ႀကိဳက္လိုက္ေနေပးရမွာျဖစ္သည္။
မုန္းကခုနက စံအိမ္ႀကီး၏ အေနာက္ဖက္ရွိအေစခံတို႔၏ အိမ္ေလးတို႔နားတြင္ရွိေနတာျဖစ္သည္။ သူရွိေနသည့္ေနရာႏွင့္စံအိမ္ကအလွမ္းေဝးသျဖင့္ အနည္းငယ္အားစိုက္ကာေျပးသြားလိုက္ရသည္။
ေျခေခ်ာင္းျဖဴျဖဴေလးသည္လည္း ခလုတ္တိုက္မိသျဖင့္ ေသြးစတို႔ကပ်ံ့က်ဲေနသည္။ သို႔ေသာ္သူသတိမထားမိ အိမ္ႀကီးဆီသို႔ေရာက္ရန္သာအာ႐ုံထဲတြင္ရွိသည္။
စံအိမ္ႀကီး၏ေနာက္ေဖးအေပါက္သို႔ေရာက္ေသာအခါ အနီေရာက္ကိုယ္ၾကပ္အကၤ်ီအားဝတ္ထားကာ အလွျပင္ထားေသာ ေဒၚဧကရီကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူမ၏မ်က္လုံးမ်ားက အေနာက္ဖက္ပန္းၿခံတစ္ဝိုက္ေနရာစုံတြင္ျဖန့္က်တ္လ်က္။
ၾကည့္ရတာ မုန္းကိုရွာေနပုံေပၚသည္။
YOU ARE READING
ဘဝခြားနေတဲ့ချစ်ရသူ
Horrorအစွဲအလမ်းကြီးကာ အမုန်းတရားများနှင့်မကျွတ်လွတ်နိုင်သေးသော ဝိဥာဥ်ကောင်လေး..... ထိုဝိဥာဥ်ကောင်းလေးအား ချစ်မိသွားသော လူသားတစ်ယောက်...... . . ဒီficလေးက မတူညီတဲ့ ဘဝတွေကိုရေးထားတဲ့အတွက်ကြောင့် တကယ့်လက်တွေ့ရဲ့ကိုက်ညီမှုက အလွန်နည်းပါးပါမယ်နော်။ ဝိဥာဥ်နဲ့လူသာ...
