🌸YOURS AGAIN🌸 [Yizhan Short]•°•|ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ|✓

Last Chapter

අද උදේ එයා එක්ක හොස්පිටල් එකට ආවෙ ඇඩ්මිට් වෙන්න ඕන නිසා.

"ඇයි මගෙ රත්තරන් ඔහොම ඉන්නෙ. මම ඉන්නවනෙ."

හොස්පිටල් එකේ ඇඳේ වාඩි වෙලා බයවෙලා හිටිය මාව දැකලා මගෙ ළඟට ආව එයා මාව එයාගෙ බඩට හේත්තු කරගෙන ඇහුවා. මම මොකුත්ම නොකියා එයාගෙ ඉන වටේ අත් දෙක බැඳගෙන එයාට තුරුළු උනා. මීට කලින් මම මේ වගේ අත් දැකීමකට මූණ දීලා නැති නිසා මම හිටියෙ ගොඩාක් බය වෙලා.

අද උදේ ඉඳන්ම කොන්දෙන් එන වේදනාව වෙනදට වඩා අමුතු විදිහට වැඩි වෙන්න ගත්තත් දැන් එන්න එන්න ඒ වේදනාව තවත් වැඩි වෙනකොට මම එයාගෙ අතින් අල්ලගත්තා.

"මහත්..තයා කොන්ද රිදෙනවානෙ."

මම එයාගෙ අත මිරිකගෙන කියනකොට මගෙ ඇස් වලින් වේදනාවට කඳුළු බේරුණා.

"ඔහොම ඉන්න මැණික ඩොක්ටර් කෙනෙක්ට කතා කරන්නම්."

මගෙ කොන්ද අතගාන ගමන් එයා ඩොක්ටර් කෙනෙක්ට කතා කරා. ඩොක්ටර් ඇවිත් මාව චෙක් කරලා කොන්දට බෙහෙත් එකක් විදලා ගියේ එයා මාව ඇඳෙන් හාන්සි කරවනකොට. ඒ බෙහෙත් එකට වේදනාව පොඩ්ඩක් විතර අඩු උනත් හවස් වෙනකන්ම ඒ වේදනාවෙන්ම මම හිටියෙ එයත් මගෙ ළඟටම වෙලා කොන්ද අතගානකොට.

◒◓◒◓◒◓◒◓◒◓◒◓

කොන්දෙන් එන වේදනාව වගේම පුතාත් දඟලනවා එන්න එන්න වැඩි වෙනකොට වේදනාව දරා ගන්න බැරුව මන් කෑ ගැහුවෙ මාව ලේබර්රූම් එකට අරන් යද්දි එයත් මගෙ අතින් අල්ලගෙනම මාත් එක්ක එනකොට.

"ඉවසන්න මගෙ රත්තරන්. අපේ පුතා වෙනුවෙන් පොඩ්ඩක් ඉවසන්න. මම ළඟම ඉන්න..වනෙ."

එයත් බිඳුණු හඬකින් කතා කරනකොට වේදනාව එන්න එන්න වැඩි උන මම තවත් කෑගැහුවා.

"අනේ... මහ...ත්තයා... ම..ට බෑ... රිදෙ..නව. අහ්.."

ඉනෙන් පහළ ඩොක්ටර්ස්ලා වගේම නර්ස්ලා අපේ පුතාව ගන්න මහන්සි වෙනකොට මම එයාගෙ අතේ එල්ලිලා ඒ මුළු වෙලාව පුරාම වේදනාව දරා ගන්න බැරුව කෑ ගැහුවෙ එයා කතා කරන ගමන් මගෙ ඔළුව පිරිමදිනකොට. වෙලාව ගෙවිලා ගිහින් අපේ පුතා අඬන සද්දෙ ඇහෙනකොට මම එයා දිහා කඳුළු පිරුණු ඇස් වලින් බලනකොට එයත් කඳුළු පිරුණු ඇස් වලින් හිනා වෙලා මගෙ දාඩියෙන් පෙඟිලා තිබුන මගෙ නළලට හාදුවක් තියනවත් එක්කම එයා අන්තිමට කිව්ව දේ මට ඇස් පියවෙන්න කලින් යාන්තමට ඇහුනා.