🌸YOURS AGAIN🌸 [Yizhan Short]•°•|ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ|✓

Chapter 12

අද වෙනදටත් වඩා වෙලාවක් කණ්ණාඩිය ඉස්සරහ හිටිය මම පහළට දුවගෙන ආවෙ එයා එක්ක යන්න. අම්මටත් වැඳලා මම එනකොට දැක්කා අම්මා හිනාවෙලා මගෙ දිහා බලාගෙන ඉන්නවා.

එයා ඉන්නවා. යුනිෆෝම් එකත් ඇඳගෙන වාහනේට හේත්තු වෙලා ඉන්න එයා ඇත්තටම ගොඩාක් ලස්සනයි. මගේනෙ ඉතින්. හිනා වෙලාම මම පාර පැනලා එයා ළඟට ගිහින් එයාගෙ අතේ එල්ලුනේ එයත් මගෙ දිහා හිනා වෙලා බලන් ඉන්නකොට.

"ගුඩ් මෝනින්ග් මගෙ පණ"

එයා මාව තුරුල් කරන් කියද්දි මන් ඒ මූණ දිහා බැලුවා.

"ගුඩ් මෝනින්ග් මහත්තයා."

මාව තුරුලෙන් ඈත් නොකරම එයා මගෙ මූණ දිහා බලන් හිටියෙ අමුතු හැඟීමකින්.

"අද ගොඩාක් ලස්සනයි. වෙනදටත් වඩා."

මම ඇස් පුංචි කරලා හිනා වෙද්දි එයා මගෙ හිස් මුදුනට හාදුවක් තිබ්බා. මගෙ අතින් අල්ලගෙන වෙනද වගේම එයා මාව වාහනේට නැග්ගුවා. ඩ්‍රයිවින් ශීට් එකේ වාඩි උන එයා ආයෙමත් මගෙ අත අල්ල ගත්තෙ පිටිඅල්ල පිරිමදින ගමන්. වාහනේ ස්ටාර්ට් කරගත්තට පස්සෙ මම රටේ නැති ඕපදූප කියවන ගමන් එයා එක්ක ආවා. එයා මම අහන ප්‍රශ්න වලට උත්තර දෙන්න කතා කරා ඇරෙන්න හොස්පිටල් එකට එනකන්ම කරේ මම කතා කරනවා අහගෙන හිටිය එක. මුළු ගමන පුරාවටම මම කියවන දේවල් එයා අහන් හිටියෙ දිලිසෙන ඇස් වලින් වගේම සැරෙන් සැරේ එයාගෙ අතේ පටලවන් හිටිය මගේ අතේ පිටි අල්ලට හාදු දෙන්නත් එයා අමතක කරේ නැහැ. හොස්පිටල් එක ළඟ එයා වාහනේ නැවැත්තුවට පස්සෙ මාව වාහනෙන් බස්සලා තුරුල් කරගත්තෙ එයාගෙ මූණ මගේ බෙල්ලෙ හංඟගෙන ලොකු හුස්මක් උඩට අදින් ගමන්. එයා මාව තුරුල් කරන් ඉද්දි මම වම් අතින් එයාව බදාගෙන දකුණු අතින් එයාගෙ ඔළුව අතගෑවා.

"යවන්න බෑ වගේ අද. ලෝබයි."

මගෙ බෙල්ලෙන් ඔළුව උස්සගත්ත එයා මන් දිහා බලාගෙන කතා කරා. එයාට තුරුල් වෙලා මන් බලන් හිටියෙ ඒ කඩවසම් මූණ දිහා.

"යන්න ඕනද මැණික අද."

"නොගිහින් කොහොමද මහත්තයා."

මන් කිව්වෙ ඒ කම්මුලෙන් අත තියන ගමන්.

"එහෙනම් කිස් එකක් දීල යන්න."