Uni
(Warning )This chapter is not suitable for children to read.
" အီးဟီးး မ..မလုပ်နဲ့..."
အမဲရောင်ဇာကွက်အကျီအားဆွဲဖြဲခံလိုက်ရတာကြောင့်ဗဟိို့အောက်ကကောင်လေးပေါ်မှာအမဲရောင်ဂျိုင်းပြတ်လေးသာကျန်ရှိလေသည်။ပါးလွှာလွှာအမဲရောင်အကျီလေးအားရင်ဘတ်တွေပေါ်သည်အထိဆွဲလှန်လိုက်တော့ ပေါ်လာတဲ့ဖြူဖွေးဖွေးရင်ဘတ်တစ်စုံကြောင့်ဗဟိုနှုတ်ခမ်းစွန်းတွေကော့တက်သွားသည်။
" အ့ အင့် မလုပ်နဲ့..."
" ငြိမ်ငြိမ်နေ..."
တွန်းကန်နေတဲ့လက်နှစ်ဖက်အားဗဟို့ရဲ့လက်ကြီးကြီးတစ်ဖက်ဖြင့်စုကိုင်ကာကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့နီရဲရဲရပ်ဝန်းလေးကိုဖိချေပေးမိသည်။တစ်ခါဖိဆွဲလိုက်တိုင်းအော်ညဥ်းလာတဲ့နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲလေးကသိပ်လှတာ...အင်း ကမ်းရိုးတန်း ခင်များစောက်ရမ်းလှတယ်။
" ဟင့် အ့ နာ..နာတယ်...အားး "
လက်တစ်ဖက်ကစုပ်ချေရင်းကျန်ပွင့်ချပ်တစ်ခုအားဗဟိုပါးစပ်နဲ့ခံစားလို့ကောင်းအောင်လုပ်ပေးလိုက်တော့ခါးလေးကကော့တက်လာလေသည်။ကော့တက်လာတဲ့ခါးလေးအားပြန်ဖိချကာ ပါးစပ်ထဲကပွင့်ချပ်အားဖိကိုက်လိုက်သည်။
" လွှတ်...လူယုတ်မာကောင်.."
" ဟက်!! မူးနေတာတောင်အသိတော့ရှိသေးတယ်ပေါ့ မပူနဲ့ကျုပ်ကခင်များထင်ထားတာထပ်ပိုယုတ်မာတယ်.."
ထိုသို့ပြောကာကမ်းရိုးတန်းရဲ့အောက်ဖက်ကဘောင်းဘီအားဆွဲချွတ်တာမို့ရုန်းမိပေမဲ့အချင်းနှီး။ဗဟိုလက်ထဲပါသွားတဲ့ဘောင်းဘီနဲ့အတူလစ့်ဟာသွားတဲ့အောက်တစ်နေရာကြောင့်ကမ်းရိုးတန်းရှက်မိသည်။
" ဟင့် မလုပ်ပါနဲ့...ဗဟို...တောင်းပန့်ပါတယ်.."
" ဒီအချိန်မှမလုပ်ဖို့တောင်းပန်မဲ့အစား လုပ်ပေးပါဆိုပြီးတောင်းဆိုသင့်တယ်..."
" ဗဟို..မလုပ်..အ့ အားး "
အစပျိုးခြင်းတောင်မလုပ်ပါဘဲအစိမ်းလိုက်ခွဲဝင်လာတဲ့အရာကြောင့်ကမ်းရိုးတန်းအော်ဟစ်မိသည်။မျက်ရည်တွေလဲအသွင်သွင်ကျလို့တစ်ကိုယ်လုံးရဲတွတ်သည်အထိရှက်မိသည်။သူ့ဘဝတော့ပျက်လုလုဖြစ််နေပြီ...မဟုတ်ဖူးပျက်သွားတယ်လို့ပြောရင်ပိုမှန်မည်။
