My Dear Diary/Taekook

9

Sevgili günlük,

Son zamanlarda her şey çok zor. Annem gideli bir buçuk ay oldu. İlk günlerde bunu asla kabullenemedim ve sanki o bir yerlerden çıkıp bana "Güzel bebeğim hadi gel biraz seni seveyim." diyecekmiş gibi geldi. O günlerde Taehyung ve diğerleri hep benimle birlikteydi. Beni bir an olsun yalnız bırakmadılar. Açıkçası annemin beni böyle güzel insanlara emanet edip gittiğini bilmek içimi rahatlatıyor çünkü eğer annem ben mutlu olmadan gitseydi gözü arkada kalırdı ve orda huzurlu olamazdı.

Bu yüzden içim bir nebze olsun rahat çünkü biliyorum ki annem yukardan beni izlerken içi gerçekten rahat. Annem Daegu'ya taşındığımızdan beri beni ilk kez mutlu gördü. Ben ya sadece onunla mutluydum ya da hep mutsuzdum ve o gitmeden önce benim mutlu olduğumu gördü. Sadece onunla değil başka insanlarla da mutlu olduğumu ve bir insan gibi yaşayabildiğimi kendi gözleriyle gördü.

Geçen bir buçuk aylık zamanın ilk iki üç haftası hiç bir şey yapmadım. Okula gitmedim, dışarı çıkmadım, sürekli ağladım. Asla durmadan ve susmadan sürekli ağladım ve çocuklar her daim beni sakinleştirmek için yanımdaydı.

Bazen sadece yattım ve yatağımdan kalmadım bile. Sadece nefes aldım. Kimseyi duymadım, kimseyi görmedim ve yerimden bir milim bile kıpırdamadan yattım. Sonunda biri beni kaldırırdı  ve bir şekilde yemek yememi sağlardı. Hayatım bundan ibaretti.

Sonra bir şekilde annemin beni böyle gördükçe üzülecek olduğunu anladım. En azından onun huzuru için devam etmem gerektiğini fark ettim. Ne kadar yaşam amacımı ve hayatımdaki her şeyimi kaybetmiş olsam da onun beni yukarıdan böyle görmesini istemedim. O gece annem rüyama girdi. Beni dizine yatırdı ve saçlarımı okşadı. Rüyamda bana iyi olmamı söyledi. Bu bilinç altıma kazınan bir şey de olsa ben o gece annemin bana geldiğine inandım ve verdiğim karardan kesinlikle emin oldum.

Ertesi gün okula döndüm. Adım atmak bile çok zordu ama ayakta durabiliyordum. İnsanlar gelip ne kadar üzüldüğü hakkında bir kaç şey saçmalayıp gidiyorlardı. Asla hiç birine inanmıyordum. Umutlarında bile değildi sadece Taehyung benimle takıldığı için bu tarz cümleler kuruyorlardı. Şu hayatta her konuda saf biri olabilirdim belki ama asla insanlar konusunda saf değildim. Yüzlerce insan tanımıştım ve her türlü zorbalığı görmüştüm. Kim sahte kim gerçek anlayabiliyordum ve bu insanların hiç biri gerçek değildi. Onlar sadece popülariteye düşkündü...

Okula döndüğüm ilk hafta her şey korkunçtu. Hiç bir dersi anlamıyordum. Sürekli uyuyor ya da dersin ortasında tuvalete gidip teneffüs zili çalana kadar orada ağlıyordum. Yapabileceğimi düşünsem de olmuyordu. Hayata kaldığım yerden devam edemiyordum. Eve döndüğümde beni kapıda karşılayan annem yoktu. Yemekleri kendim hazırlıyordum, çamaşırları kendim yıkıyordum, evi kendim temizliyordum ve annem yoktu. Her zaman bir şeyler yapan ve şirin şirin evin içinde dolaşan annem gitmişti.

Her şey gözüme öyle korkunç geliyordu ki anlatamam. Bir çukurun dibindeymişim de  yukarı çıkmaya çabaladıkça çukurun daha da dibine iniyormuşum gibi hissediyordum. Gökyüzünü görebiliyordum ama asla çukurdan çıkıp ona ulaşamıyordum.

Bunları yazdıkça içimde bir şeyler eksiliyor gibi. Sanki içim rahatlıyor ve ferahlıyorum. Küçüklüğümden beri en yakın dostumdun sevgili günlüğüm. Beni bırakmayan tek şeydin. Bu yüzden minnettarım sana. Keşke bir insan olsaydın da sana sarılsaydım. Keşke bir insan olsaydın da bu günlerde yanımda olsaydın.

----------

Merhaba.

Bir ufak zaman atlamasıyla beraber yine bir günlük bölümüyle geldim. Kısacık oldu çünkü Jeongguk gerçekten toparlamaya çalışıyor ve bilirsiniz birilerini kaybettiğimiz zaman toparlamak öyle kolay olmaz.

Unutmayacağımız bir şeydir birinin ölümü ve bu yüzden sadece toparlamaya çalışırız. Toparlamaksa aylarca veya yıllarca sürebilir hayatımıza devam ediyor olmamız toparladığımız anlamına gelmez. Jeongguk şuan sadece o ilk kabullenme evresini atlattı ve sadece günlük rutinlerini yerine getiriyor.

Birilerini kaybetmenin nasıl bir his olduğunu hepimiz biliyoruz şayet ben uzun bir zaman aralığı yaparak fice devam etsem o aralıkta Jeongguk'un neler hissettiğini ve nasıl toparlandığını göremeyecektik. Bu yüzden önümüzdeki bir kaç bölüm daha böyle üzgün ve mutsuz bölümler okumak zorunda kalacağız.

Yine de güzel günler yakın siz bana güvenin. Şimdilik hepinize iyi geceler cici rüyalar. Hepinizi çok seviyorum bal kızlarım ve oğlanlarım.🥺💖😭🫂🥰💖😔😚🩷🩵💝🙆😋✊🏻🤭🌸🏳️‍🌈✨