5

120 22 18
                                    

Sevgili günlük,

Bugün benim tüm hayatım bitti. Ben bugün annemi kaybettim. O öldü. Benim biriciğim öldü. Beni bırakıp gitti.

Çok boş hissediyorum. Boş, bomboş. Sahipsiz, evsiz, yurtsuz hatta sokaksız. Kaybolmuş gibiyim. Öylece duruyorum hiç bir yere gidemiyorum hiç bir şey yapamıyorum. Ortada kaldım.

Karanlıkta kaldım ben. Güneşim vardı beni her gün aydınlatan, şimdi o güneşim gitti. Ben susuz kaldım. Sanki kocaman bir çölün ortasındayım kumun üzerine oturmuş serap görüyorum. Su orda duruyor gibi ama aslında yok. Çevresi çiçeklerle çevrili bir vaha var gözümün önünde ama aslında bomboş orası.

Kimsem yok. Kaldım dımdızlak, yapayalnız ortada. Korkuyorum. Hayatım boyunca hiç ayrılmadık biz. Beni o korudu kötülerden ve pislerden. Şimdi o gitti ve ben kaldım. O benim çölüme damlayan yağmurumdu. Beni yaşatan ayakta tutan tek şeydi.

Gitmesin gelsin. O giderse yapamam. Yatağı boş, kahve bardağı boş, oturduğu berjeri boş, kitabı masasının üzerinde duruyor, daha bitirememişti gelip okusun rahat edemez içi orda. Mutfak boş biliyor musun ilk defa. Ben ilk kez evde yemek kokusu duymuyorum. Bir daha da asla duymayacağım.

Ben annemi geri istiyorum. Gitmesin nolur. Yalvarıyorum dönsün. Duran kalbini şarkılarımla attırsam olmaz mı? O hep çok severdi benim sesimi. Bazı geceler birlikte uyurken şarkı soylerdim hemen gülümserdi bana.

Keske ben ölseydim. Ben olsaydım onun yerinde o gitmese kalsaydı. Daha yeni doğum günümde el ele tutuşup yıldızları izledik. Dedi ki "Babanı çok özledim. Keşke yanına gidebilsem."  sanırım bunu gerçekleştirdi. Artık doğum günümde sadece babamı değil annemi de özlemek zorundayım.

Belki burdan daha çok mutlu olur orda. Belki daha güzel atar kalbi. Anne lütfen güzel uyu tamam mı? Orda babama selam söyle ve çok mutlu olun. Sizi izliyorum. Beni hep izleyin olur mu?

-----------

Merhabalar.

Bu bölüm beklenmedikti. Yansıtmam gereken duyguları yansıtmayı pek beceremedim. Çünkü hiç böylesine dev bir acıya şahit olmadım daha önce. Çok acı yaşadım ama hiç toprak öpmedim ağlayarak. Bu nedenle de yazmak zordu. Bir çocuğun ağlayarak annesini kağıda döktüğü bir şeyler yazmak benim adıma uzunca sancılı bir süreçti. Düşündüm ama bir türlü en iyi örneği bulamadım bu acıya. Belki de örneği olmadığı içindir.

Güzel olmadığı için özür dilerim. Sizi seviyorum iyi geceler güzel kızlarım ve oğlanlarım.

My Dear Diary/TaekookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin